Myofasciale pijn wordt veroorzaakt door abnormale stress op de spieren. Het is een chronische aandoening die de fascia aantast (bindweefsel dat de spieren bedekt). Dit pijnsyndroom kan worden verward met fibromyalgie en kan het ook vergezellen. In tegenstelling tot fibromyalgie heeft myofasciale pijn de neiging om te voorkomen in triggerpoints, in tegenstelling tot gevoelige punten, en meestal is er geen wijdverspreide, gegeneraliseerde pijn.
Spieren die last hebben van myofasciale pijn
Andere oorzaken van myofasciale pijn zijn onder meer spanning, spasmen of vermoeidheid van de spieren waardoor een persoon kan kauwen, de kauwspieren genoemd. Het knarsen van de tanden en kaken balanceren zijn gerelateerd aan myofasciale pijn en kunnen leiden tot hoofdpijn.
Het is gebruikelijk dat myofasciale pijn de kaakbeweging beperkt en de spieren in de nek, rug en schouder beïnvloedt. Eigenlijk kan deze pijn elke skeletspier in het lichaam beïnvloeden. Het is niet beperkt tot de spieren van kauwen (kauwen).
Diagnose van myofasciale pijn
Uw arts kan myofasciale pijn diagnosticeren nadat een lichamelijk onderzoek triggerpoints heeft onthuld. Het lokaliseren van de triggerpoints is belangrijk voor de diagnosticus. Röntgenstralen zijn niet nuttig bij het diagnosticeren van myofasciale pijn. De start van myofasciale pijn kan acuut zijn na een blessure of chronische na een slechte houding of overmatig gebruik van de spieren.
Dit is een veelvoorkomende voorwaarde. Overwegend dat 14,4% van de algemene Amerikaanse bevolking chronische musculoskeletale pijn heeft, is geschat dat 21% tot 93% van de patiënten die klagen over regionale pijn, daadwerkelijk myofasciale pijn hebben.
Behandeling van myofasciale pijn
Myofasciale pijn wordt niet als fataal beschouwd, maar kan de kwaliteit van leven aanzienlijk beïnvloeden. Behandeling is belangrijk en kan het volgende omvatten:
- mondbeschermers om opeenhoping van tanden te voorkomen
- spalken, beugels of stroppen
- medicijnen zoals slaapmiddelen, NSAID’s, Tylenol
- botox-injecties om spierspasmen te verlichten
Fysiotherapie, ontspanning en biofeedback kunnen ook nuttig zijn behandelingsmethoden voor myofasciale pijn. Interessant is dat, zelfs als onbehandeld, de meeste patiënten met myofasciaal pijnsyndroom in 2 of 3 jaar geen symptomen meer hebben.
Myofasciale pijn van fibromyalgie onderscheiden
Vermoeidheid en pijn die te wijten is aan musculoskeletale (spier- en botziekte) is een belangrijke oorzaak van kliniekbezoeken over de hele wereld.
Fibromyalgie is een chronische of langdurige musculoskeletale aandoening die wordt gekenmerkt door gevoeligheid, pijn en ongemak in specifieke lichaamsdelen of gevoelige punten. Deze pijn leidt tot problemen met slapen, hoofdpijn en vermoeidheid. Fibromyalgie resulteert in wijdverspreide pijn, en deskundigen suggereren dat fibromyalgie optreedt omdat pijnverwerking abnormaal is bij mensen met deze aandoening. Meer specifiek laten de resultaten van onderzoekstudies zien dat mensen met fibromyalgie verhoogde niveaus van glutamaat hebben in het centrale zenuwstelsel. Glutamaat is een exciterende neurotransmitter, die kennelijk, wanneer aanwezig in verhoogde niveaus, is gekoppeld aan de pijn van fibromyalgie.
Er bestaat een groot debat over de vraag of myofasciale pijn ofwel een afzonderlijke ziekte-entiteit is van fibromyalgie of een subtype van fibromyalgie.
Een specifiek verschil tussen deze twee voorwaarden is de aanwezigheid van triggerpoints. Bij mensen met myofasciale pijn kan palpatie of het aanraken van bepaalde specifieke punten (ook omschreven als "strakke banden") een persoon doen springen in pijn. Van belang is dat deze triggerpoints soms ook ‘jump points’ veroorzaken.
Vooruitkijkend moet meer onderzoek worden gedaan om de poreuze relatie tussen myofasciale pijn en fibromyalgie volledig te verhelderen.
