Men zou dan denken dat dopamine zo snel mogelijk moet worden gegeven.
Er zijn echter nog andere opties. Naast de toediening van dopamine direct (een geneesmiddel genaamd carbidopa-levodopa), kunnen patiënten met de ziekte van Parkinson baat hebben bij een klasse geneesmiddelen die dopamine-agonisten worden genoemd. Dit zijn medicijnen die geen dopamine zijn maar vergelijkbare effecten hebben op het zenuwstelsel. Sommige artsen hebben betoogd dat dopamine-agonisten eerder in het ziekteverloop moeten worden gebruikt en dat alleen oudere patiënten met ten minste matige invaliditeit levodopa zouden moeten krijgen.
Argumenten voor vroege levodopa Gebruik bij de ziekte van Parkinson
Levodopa is de meest effectieve medicatie die er is om de symptomen van Parkinson te behandelen. Dat gezegd hebbende, het is niet zonder bijwerkingen.
Een van de angsten voor levodopa is dat het overmatig bewegen kan veroorzaken, dyskinesie genaamd. Mensen met dyskinesie hebben een kronkelende beweging die buiten hun controle valt. Hoewel het er ongemakkelijk uitziet, geven de meesten van dyskinesie de voorkeur aan parkinsonisme, en onderzoeken suggereren dat dyskinesie uiteindelijk niet veel invloed heeft op de kwaliteit van leven.
Sommige onderzoekers hebben gesuggereerd dat dopamine de loop van de ziekte daadwerkelijk kan versnellen tijdens het patchen van de symptomen. Meer onderzoek heeft deze zienswijze echter niet ondersteund.
Symptomen kunnen fluctueren tijdens het gebruik van dopamine, wat betekent dat er momenten zijn waarop tremor, stijfheid en langzame bewegingen minder goed worden beheerst dan andere.
Aan de andere kant is het onduidelijk hoe deze fluctuaties daadwerkelijk van invloed zijn op de kwaliteit van leven. Bovendien kunnen mensen die andere medicijnen gebruiken, zoals dopamine-agonisten, uiteindelijk ook fluctuaties hebben.
Andere argumenten ter ondersteuning van het vroege gebruik van levodopa zeggen dat het de kwaliteit van leven in het begin van het ziekteverloop zal verbeteren, waarvan het belang onvoldoende aandacht heeft gekregen. Levodopa is ook aanzienlijk minder duur dan dopamine-agonisten.
Geneesmiddelenfabrikanten promoten niet langer het gebruik van levodopa omdat er zoveel generieke vormen zijn. Met andere woorden, er zijn financiële drijfveren voor farmaceutische bedrijven om het gebruik van andere, duurdere medicijnen te bevorderen in een vroeg stadium van de ziekte van Parkinson, in plaats van te vertrouwen op de oude, beproefde en echte levodopa, en dit kan de keuzes van voorschrijvende artsen beïnvloeden.
Argumenten tegen vroege levodopa Gebruik bij de ziekte van Parkinson
Weinigen zullen ruzie maken over de superieure werkzaamheid van levodopa, en alle Parkinsonpatiënten zullen dit medicijn waarschijnlijk uiteindelijk nodig hebben. Er zijn echter enkele overtuigende argumenten om het later in het ziekteverloop te starten.
Medicijnen moeten tijdens de progressie van een ziekte worden getitreerd. Met andere woorden, iemand met een milde vorm van de ziekte van Parkinson die op levodopa is gestart, zal het medicijn nodig hebben om gestaag te worden verhoogd naarmate hun ziekte verergert.
Over het algemeen zal de potentie van dopamine na drie jaar afnemen. Wanneer de maximale dosis levodopa niet langer de symptomen onder controle heeft, wat is er dan nog meer om naar toe te gaan? Zonder sterkere medicinale opties, kan een operatie het enige middel zijn. Is het niet beter om het "grote geweer" te bewaren voor later, wanneer de symptomen ernstiger zijn?
Naast de reeds besproken bijwerkingen van levodopa zijn er nog andere potentiële complicaties, waaronder verslechtering van de cognitieve functie, psychose en verminderde impulscontrole. Het is echter waar dat andere medicijnen zoals dopamine-agonisten ook bijwerkingen hebben, zoals zwelling, slaperigheid en psychiatrische bijwerkingen, zoals een gokverslaving.
Kortom, waarom zou je je "grote wapen" vroeg gebruiken, vooral wanneer vroegere onderzoekers (zelfs als ze sindsdien zijn tegengesproken) hebben voorgesteld dat het de ziekte erger kan maken? Vooral als je een mildere medicatie kunt gebruiken die het ziekteproces kan vertragen, naast het helpen met symptomen?
Zijn er andere medicatieopties voor de ziekte van Parkinson?
Een andere optie is om een medicijn te starten zoals een monoamineoxidaseremmer. Een voorbeeld is rasagiline, dat erg nuttig lijkt wanneer het vroeg wordt gestart. Sommige studies hebben zelfs gesuggereerd dat rasagiline neurologische verslechtering kan vertragen, naast het beheersen van symptomen, die studies zijn zeer controversieel. Dit is in tegenstelling tot dopamine, waarbij sommige vroege onderzoeken wijzen op een verslechtering van de ziekte met het medicijn.
Conflictoplossing:
Hoe kunnen deze twee standpunten met elkaar worden verzoend? Uiteindelijk is er geen medicatieregime dat bij iedereen past. Mensen zijn anders en hebben op maat gemaakte medicijnen nodig. Een mogelijke benadering zou kunnen zijn om te beginnen met een medicijn zoals rasagiline, gevolgd door een lagere dosis levodopa. Naarmate de ziekte vordert, kan een dopamine-agonist worden toegevoegd, gevolgd door een hoge dosis levodopa. Uiteindelijk zal de beste aanpak echter variëren, zowel op basis van de unieke behoeften van de patiënt als de voorkeur van de arts met betrekking tot verschillende medicijnen.
