Mensen bedoelen veel verschillende dingen als ze zeggen dat ze duizelig zijn. Duizeligheid is het duizelige gevoel dat te maken heeft met te snel in een cirkel ronddraaien, of alsof de wereld om je heen draait.
Duizeligheid kan zeer ongemakkelijk zijn en kan soms leiden tot misselijkheid of braken. Het kan moeilijk zijn om uit bed te komen, laat staan rond te lopen en de taken uit te voeren die we elke dag moeten volbrengen.
Hoewel de meeste oorzaken van duizeligheid niet levensbedreigend zijn, zijn sommige zeer ernstig, zoals een beroerte achter in de hersenen nabij het kleine bloed. Aan de andere kant kunnen vele soorten duizeligheid eenvoudig worden behandeld met eenvoudige manoeuvres zoals het positioneren van de kop.
Veel voorkomende oorzaken
Meestal hebben mensen die duizeligheid of duizeligheid hebben, een van de meest voorkomende oorzaken.
Goedaardige paroxismale positieafwijking (BPPV)
Is duizeligheid veroorzaakt door een verandering in de hoofdpositie? Als dat het geval is, kan de oorzaak zijn goedaardige paroxismale positieduizeligheid (BPPV), een van de meest voorkomende oorzaken van duizeligheid. Deze aandoening wordt veroorzaakt door een klein kristal, een otoliet genaamd, dat normaal gesproken uit de weg van de pijn zit in het midden van het middenoor (de utricle en saccule). In BPPV breekt een otoliet los en treedt een van de drie kanalen binnen die meestal aangeven dat ons lichaam in de ruimte draait. Het kristal veroorzaakt drukveranderingen in het kanaal die het lichaam doen geloven dat het draait, zelfs als het stilstaat.
De resulterende verwarring veroorzaakt duizeligheid.
De duizeling van BPPV heeft de neiging om zich in korte afleveringen voor te doen en wordt veroorzaakt door het draaien van het hoofd, omdat het verplaatsen van het hoofd ervoor kan zorgen dat de otoliet in het kanaal beweegt, waardoor defecte signalen naar de hersenen worden gestuurd. Het goede nieuws is dat een reeks specifieke hoofdmanoeuvres (de Epley-manoeuvre) kan worden gebruikt om de otoliet uit de kanalen te verplaatsen, waar het geen ongemak meer kan veroorzaken.
Spreuken die minder dan een minuut duren, zijn vaak het gevolg van BPPV. Langere perioden van acute duizeligheid kunnen te wijten zijn aan een probleem in het binnenoor, zoals een perifere vestibulopathie of het syndroom van Menière, of aan centrale duizeligheid, wat een probleem met de hersenstam betekent, zoals kan worden gevonden bij beroerte of vestibulaire migraine.
Ziekte van Meniere
Het binnenoor bevat een vliezige zak die zweeft in een dunne laag vloeistof. Binnen die zak is meer vloeistof, maar van een andere soort. Meniere ziekte wordt verondersteld te worden veroorzaakt door een onbalans tussen de vloeistof ruimte in de zak en de vloeistof buiten de zak, met te veel vocht opbouwen binnen. Dit staat bekend als endolymfatische hydrops.
De ziekte ontstaat meestal tussen de leeftijd van 30 en 50 jaar en veroorzaakt aanvallen van duizeligheid, gehoorverlies en een piep in de oren. In tegenstelling tot BPPV kunnen aanvallen 20 minuten tot meerdere uren per keer duren. Zoals met andere vormen van duizeligheid zal waarschijnlijk nystagmus aanwezig zijn. De aanvallen kunnen van ergens tussen meerdere keren per week tot minder dan één keer per jaar variëren. Na 5 tot 15 jaar wordt de duizeligheid minder ernstig maar constanter en kan gehoorverlies permanent worden, hoewel volledige doofheid in het aangedane oor zeldzaam is.
De ziekte van Menière kan door een arts worden vastgesteld zonder aanvullende tests, maar audiometrie is soms nuttig. Er is geen behandeling gevonden om de voortschrijdende veranderingen in het binnenoor te stoppen, maar medicijnen kunnen helpen bij symptomen wanneer ze zich voordoen.
Vestibulaire neuritis
Deze aandoening kent vele andere namen, waaronder vestibulaire neuronitis, labyrintitis, neuro-labyrintitis en acute perifere vestibulopathie. De aandoening verdwijnt meestal volledig vanzelf, maar veroorzaakt in de tussentijd een zeer oncomfortabele duizeligheid. Er wordt gedacht dat de stoornis te wijten is aan een ontsteking van de vestibulaire zenuw veroorzaakt door een virus – hoewel er eigenlijk maar minimaal bewijs is om deze theorie te ondersteunen.
De diagnose van vestibulaire neuritis wordt meestal gedaan door een arts die u onderzoekt en u vragen stelt, hoewel het testen kan worden gedaan om andere oorzaken, zoals een beroerte, uit te sluiten. Vertigo van vestibulaire neuritis verdwijnt meestal binnen een paar dagen, maar soms is er een milde resterende onevenwichtigheid die maanden aanhoudt. Het is niet duidelijk dat een bepaalde behandeling nuttig is, hoewel veel artsen een kort beloop van de steroïde prednison zullen voorschrijven op basis van schaarse gegevens die de praktijk ondersteunen.
Vestibulaire paroxysmie
Soms duizeligheid aanvallen duren slechts een paar seconden per keer, maar kunnen vele malen per dag voorkomen. Sommige artsen denken dat dit te wijten kan zijn aan een bloedvat dat op de achtste schedelzenuw drukt, wat leidt tot gevoelens van duizeligheid.
Andere artsen hebben kritiek op het gebrek aan goede gegevens voor het ondersteunen van deze theorie. Bijvoorbeeld, tot 30 procent van de gezonde mensen hebben ook bloedvaten die contact maken met de vestibulocochlear zenuw, volgens een artikel in de Journal of Vestibular Research.
Sommigen hebben gesuggereerd dat een operatie kan worden gebruikt om de druk op de zenuw door bloedvaten te verwijderen, maar anderen hebben ontdekt dat een lage dosis carbamazepine (een middel tegen epilepsie) ook kan helpen. Gezien het onzekere bewijs voor het bloedvat als een boosdoener, is het gebruik van medicatie de beste eerste behandeling.
Vestibulaire migraine
Terwijl de voorgaande oorzaken van duizeligheid leiden tot wat perifere duizeligheid wordt genoemd, wat betekent dat de duizeligheid wordt veroorzaakt door iets buiten de hersenen en hersenstam, is het ook mogelijk om duizeligheid te krijgen van problemen in de hersenen zelf, die " centrale "duizeling. Een van de minst ernstige oorzaken van deze centrale vertigo is een vestibulaire migraine.
Van migraine wordt gewoonlijk gedacht dat ze hoofdpijn opwekt, maar atypische migraine kan eigenlijk vrijwel elk voorbijgaand neurologisch symptoom veroorzaken, waaronder zwakte, tintelingen, gevoelloosheid en duizeligheid. Hoofdpijn is echter technisch vereist om de diagnose van een vestibulaire migraine te stellen. Andere symptomen van migraine, of het begin van duizeligheid met typische migraine-triggers, kunnen nuttig zijn bij het stellen van de diagnose.
Vertebrobasilair voorbijgaande ischemische aanval (TIA)
De hersenstam ontvangt het grootste deel van de bloedtoevoer via de posterieure bloedsomloop. Twee vertebrale slagaders komen samen om de basilaire arterie te vormen, die takken zendt die voedend bloed naar de hersenstam en de achterkant van de hersenen sturen.
Als slagaders in de hersenen tijdelijk worden geblokkeerd door een bloedstolsel, kunnen de hersencellen beginnen uit te hongeren. Als de bloedstolsel oplost, verbeteren de symptomen en wordt de gebeurtenis een voorbijgaande ischemische aanval genoemd. Als de bloedstolsel blijft, dan leidt het tot een beroerte met permanente tekorten.
Omdat de hersenstam de lichaamscentra van ons lichaam voor balans bevat, inclusief de relais voor alle informatie die vanuit het binnenoor naar de hersenen wordt gestuurd, is duizeligheid een veel voorkomend symptoom van de achterste bloedsomloop. Maar belangrijker zijn ook andere belangrijke functies van de hersenstam, zoals ademhaling, beweging en meer. Om deze reden worden symptomen van zorg voor vertebrobasilaire TIA beschouwd als een waarschuwing voor potentieel grotere problemen die nog moeten komen.
Gelukkig is het zeldzaam dat een vertebrobasilaire TIA alleen duizeligheid veroorzaakt en niets meer. De hersenstam is een klein gebied dat ongeveer zo groot is als je duim en vol zit met belangrijke zenuwen. Als de schade wordt toegebracht aan één deel van de hersenstam, zullen anderen waarschijnlijk ook worden beïnvloed, wat leidt tot extra neurologische symptomen. Om deze reden zijn artsen erop gebrand tekens te vinden van "centrale" duizeligheid, wat betekent duizeligheid die voortkomt uit de hersenstam in plaats van de vestibulaire zenuw of het binnenoor.
Risicofactoren voor vertebrobasilaire TIA zijn bijna identiek aan die voor andere vormen van de ischemische vaatziekte, zoals een beroerte. Raadpleeg voor meer informatie over het bepalen of uw duizeligheid ernstig is, wanneer duizeligheid ernstig is.
Zeldzame oorzaken
Soms is de oorzaak van uw duizeligheid eigenlijk iets zeldzaams. Hoewel deze ongewone oorzaken van duizeligheid minder vaak voorkomen, is het belangrijk om op de hoogte te zijn van deze andere diagnoses, zodat uw symptomen niet worden aangezien voor iets wat gebruikelijker is.
Laten we eens kijken naar deze ongewone oorzaken van duizeligheid.
Auto-immuun Innerlijke-ooraandoeningen
Soms vergist het immuunsysteem een deel van ons eigen lichaam voor een binnenvallende infectie. Wanneer dit gebeurt – wanneer het lichaam zichzelf aanvalt – wordt dit een auto-immuunziekte genoemd. Als dit in het binnenoor gebeurt, kan dit progressief gehoorverlies en duizeligheid veroorzaken.
Ongeveer een kwart van deze mensen zal andere auto-immuunziekten hebben, zoals systemische lupus erythematosus, polyarteritis nodosa of Wegener granulomatosis. Ongeveer de helft van deze mensen zal reageren op corticosteroïden.
Labyrintische hersenschudding
Hersenschudding veroorzaakt vaak hoofdpijn, misselijkheid, braken en duizeligheid. Een gevoel van duizeligheid na een hersenschudding kan het gevolg zijn van letsel aan de vestibulaire organen nadat de kop is geraakt. Afhankelijk van de aard van de verwonding, kan er bloed in het binnenoor zijn. Hoewel dit meestal het ergst is direct na het hoofdletsel, kan duizeligheid een tijdje later komen en gaan. Af en toe kunnen posttraumatische veranderingen in de drukgradiënt tussen componenten van het binnenoor (endolymfatische hydrops) ontstaan, leidend tot het Menière-syndroom.
Perilymfatische fistel
Hoofdletsel, zwaar tillen of letsel als gevolg van drukverschillen (zoals bij het duiken) kunnen soms leiden tot een abnormale verbinding tussen delen van het oor die niet bedoeld waren om te worden verbonden. Een abnormale verbinding tussen twee delen van het lichaam die niet normaal verbonden zijn, wordt een fistel genoemd.
Symptomen van een perilymfatische fistel worden vaak verergerd door een verandering in externe of interne druk, zoals niezen, persen, hoesten of harde geluiden.
Veranderingen in de hoogte kunnen ook de symptomen verergeren, zoals vliegen in een vliegtuig of zelfs in een lift.
De diagnose van perilymfatische fistels kan moeilijk zijn, tenzij een opruiend incident wordt beschreven. De behandeling omvat meestal rusten met opgeheven hoofd en het vermijden van alle vormen van uitpersen. Bij degenen die niet verbeteren met een dergelijke behandeling, kan een operatie noodzakelijk zijn.
Kanaal Dehiscentie
Een ander gerelateerd fenomeen is dehiscentie, waarbij het verband tussen twee kamers niet volledig is, maar bot kan dunner zijn dan het gewoonlijk zou zijn. Een voorbeeld is dehiscentie van het superieure kanaal van het binnenoor dat unieke symptomen veroorzaakt, zoals door geluid geïnduceerde duizeligheid.
Ongeveer de helft heeft ook autofonie, wat betekent dat ze interne geluiden horen zoals hun eigen stem, hartslag of soms zelfs hun eigen oogbewegingen op een verontrustend luide volume.
Otosclerose
Otosclerose is een soms overgeërfde aandoening waarbij botten worden geresorbeerd en nieuwe botvorming optreedt in het midden- en binnenoor. Dit begint meestal tussen de tweede en vierde levensfase. Het resultaat is een bilateraal progressief gehoorverlies. Ongeveer 20 procent van de mensen met otosclerose heeft ook duizeligheid of onbalans, die het gevolg is van vernietiging van het binnenoor. Anderen kunnen endolymfatische hydrops ontwikkelen met het Menière-syndroom. Een audiogram kan nuttig zijn bij het stellen van de diagnose.
Epileptische duizeligheid
Het komt zelden voor dat duizeligheid kan worden veroorzaakt door toevallen. Veel mensen zijn bekend met typische tonisch-clonische aanvallen (grootschalige aanvallen), maar er zijn veel verschillende soorten zeer verschillende symptomen. Abnormale elektrische activiteit kan optreden in delen van de hersenen die het vestibulaire systeem verwerken.
Een elektro-encefalogram (EEG) kan worden gebruikt om te bepalen of spreuken epileptisch van aard zijn. Sommige mensen hebben vóór de vestibulaire aanvallen een epileptische uitstraling, wat kan helpen om de mogelijke diagnose te stellen.
Chiari-misvorming
Een Chiari I-misvorming is een aangeboren afwijking (iets waarmee u bent geboren) waarbij de onderkant van de kleine hersenen (het deel van de hersenen dat balans en coördinatie regelt) zich lager uitstrekt dan normaal. Meestal veroorzaakt dit geen symptomen, maar kan dit soms leiden tot hoofdpijn, looponbalans en duizeligheid. Wanneer de duizeligheid aanwezig is, kan deze verergeren door de nek naar achteren te buigen (door de hoofdbeweging veroorzaakte duizeligheid). N Terwijl nystagmus (ongecontroleerde oogbewegingen) vaak aanwezig is in elke vorm van duizeligheid, in Chiari-misvormingen, kan de nystagmus verslaan in de neerwaartse richting richting in plaats van de zijkant, wat ongebruikelijk is. Een operatie kan nodig zijn als de symptomen ernstig zijn met een Chiari-misvorming. Dat gezegd hebbende, hebben de meeste mensen met Chiari-misvormingen geen operatie nodig.
Episodische Ataxia
Episodische ataxie en episodische ataxie type 2 kunnen ernstige gevallen van duizeligheid veroorzaken met misselijkheid en braken in de kindertijd of in het vroege volwassen leven. Nystagmus kan zowel tijdens als tussen aanvallen aanwezig zijn. De aanvallen worden vaak steeds erger en tussen aanvallen kunnen ook symptomen optreden.
Medicijnen
Een groot aantal medicijnen kan duizeligheid veroorzaken en sommige veroorzaken specifiek duizeligheid. Antibiotica bekend als aminoglycosiden zijn bijzonder problematisch en kunnen zelfs leiden tot permanente schade. Lithiumtoxiciteit kan ook duizeligheid veroorzaken. Daarnaast is Vertigo een mogelijke bijwerking met medicijnen zoals:
anticonvulsiva (middelen tegen epileptica)
- anesthetica
- antidepressiva
- niet-steroïde anti-inflammatoire middelen (NSAID’s)
- diabetesmedicijnen
- sedativa en kalmerende middelen
- Een woord van heel dichtbij
Over het algemeen is duizeligheid geen symptoom dat moet worden genegeerd. Hoewel het meestal niet te wijten is aan zoiets als een beroerte of voorbijgaande ischemische aanval, is het belangrijk om zeker te weten, zodat er geen ergere problemen ontstaan. Bovendien is duizeligheid uitermate ongemakkelijk en zijn er technieken en medicijnen die kunnen helpen als u naar het juiste medische advies zoekt.
Chimirri S et al. Vertigo / duizeligheid als een bijwerking van een geneesmiddel.
- J Pharmacol Pharmacother. 2013 december; 4 (suppl 1): chiariS104-9.
