Als iemand zou vragen wat je ervan weerhoudt te oefenen als je COPD hebt, is de kans groot dat je dyspnoe zou zeggen (gewoonlijk kortademigheid genoemd). Bij COPD zijn dyspneu en spiervermoeidheid de belangrijkste afschrikmiddelen om een oefenprogramma te starten. Dit is jammer, want de beste manier om de inspanningstolerantie te verbeteren en de kortademigheid bij COPD te verminderen, is door regelmatig te oefenen.
Hoe krijg je het voor elkaar om te oefenen als je spieren het laten en je niet op adem kunt komen?
Hoewel u altijd uw arts moet raadplegen voordat u een van de onderstaande methoden kunt toepassen, kunnen de volgende strategieën u helpen langer te sporten en de kortademigheid tijdens inspanning te verminderen:
Niet-invasieve positieve drukventilatie
Hoewel enigszins onpraktisch, hebben onderzoeken aangetoond dat mensen die regelmatig oefenen met niet-invasieve positieve drukventilatie (NIPPV) kan een trainingsvoordeel hebben boven degenen die dat niet doen. NIPPV biedt niet alleen COPD-patiënten meer bewegingsvrijheid, maar ze kunnen ook tijdens trainingssessies een hogere werklast bereiken dan wanneer ze zonder hulp oefenen. Hopelijk zullen verbeteringen in de medische technologie ertoe leiden dat zuurstof comfortabeler wordt afgegeven tijdens NIPPV in plaats van met een goed passend neusmasker.
Het gebruik van NIPPV ’s nachts kan een veel praktischer antwoord zijn.
Onderzoeken suggereren dat patiënten die nachtelijke NIPPV gebruiken in combinatie met pulmonale revalidatie verbeteringen vertonen in de looptest van 6 minuten, FEV1, dynamische hyperinflatie en arteriële bloedgassen. Patiënten kunnen ook een verbetering zien in hun fysieke functie, sociale functie, geestelijke gezondheid en vitaliteit.
Elektrische stimulatie
COPD-patiënten met een beter bewaard gebleven spierkracht en spierfunctie kunnen baat hebben bij hoogfrequente neuromusculaire elektrische stimulatie (hf-NMES). Studies suggereren dat het de inspanningscapaciteit verbetert doordat patiënten een hoger niveau van trainingsintensiteit kunnen verdragen. Het kan ook de kortademigheid verbeteren.
De beste manier om HF-NMES te benaderen is door het te gebruiken voordat weefselverlies (vaak bij gevorderde COPD) optreedt, hoewel het ook gunstig kan zijn voor patiënten die ernstig gehandicapt zijn met invaliderende dyspneu.
Elektrische stimulatie kan thuis worden gebruikt of als onderdeel van een formeel, longrevalidatieprogramma.
Zuurstofsuppletie
Een studie gepubliceerd in Thorax suggereert dat extra zuurstof tijdens inspanning slechts minimale verlichting biedt van dyspnoe en weinig doet om de inspanningstolerantie bij COPD te verbeteren. Uit vervolgonderzoek blijkt echter dat het het uithoudingsvermogen van de training kan verbeteren, de perceptie van dyspneu kan verminderen en de hyperinflatie van de longen kan verminderen bij patiënten met normale bloedzuurstofniveaus.
Er is continue speculatie over welke toedieningsmethode – nasale canule of transtraal – het beste is tijdens inspanning. Onderzoek dat het gebruik van de transtracheale methode ondersteunt, is nogal achterhaald; voorstanders van transtracheale zuurstofafgifte blijven echter geloven dat dit het beste werkt.
Longrevalidatie
Longrevalidatie is een belangrijk onderdeel van de behandeling van COPD en wordt aanbevolen voor alle patiënten die zich in de matige tot zeer ernstige stadia van COPD bevinden. Longrevalidatie kan COPD-patiënten helpen:
- Verbetering van de inspanningstolerantie
- Vermindering van kortademigheid
- Verbetering van de kwaliteit van leven
- Verminderen van ziekenhuisopname en ziekenhuisopname
- Verminderen van angst en depressie
- Verbetering van de armfunctie
- Verbetering van de ademhalingsspierkracht (in combinatie met algemene lichaamsbeweging)
Medicijnen
Daar zijn een aantal beschikbare medicijnen waarvan is aangetoond dat ze de inspanningstolerantie verbeteren en door inspanning geïnduceerde kortademigheid bij COPD verminderen.
De meer algemeen onderzochte zijn:
- Albuterol – Een van de kenmerken van COPD is beperking van de luchtstroom. Dynamische hyperinflatie is een belangrijk gevolg van luchtstroombeperking tijdens inspanning bij COPD en een belangrijke bijdrage aan kortademigheid. Onderzoek toont aan dat geïnhaleerde albuterol, een kortwerkende bèta-agonist, oefeningsgebonden dynamische hyperinflatie vermindert en andere belangrijke ventilatoire functies verbetert.
- Spiriva – In combinatie met pulmonale revalidatie verbetert de anticholinergische bronchusverwijder Spiriva (tiotropium) het uithoudingsvermogen, kortademigheid en de gezondheidstoestand van de training in vergelijking met het gebruik van alleen longrevalidatie.
- Salmeterol – Salmeterol, een langwerkende bèta-agonist, verbetert de kortademigheid tijdens het trainen, maar verlengt niet noodzakelijk de inspanningsduur.
- Verneveld ipratropiumbromide – Vergeleken met een placebo verhoogt verneveld ipratropiumbromide (een anticholinergicum) de uithoudingsduur van oefeningen, vermindert dyspnoe en vermindert dynamische hyperinflatie. Bovendien toonden patiënten in klinische onderzoeken na gebruik van ipratropiumbromide een toename in FEV1, FVC en inspiratoire capaciteit (het volume lucht dat kan worden geïnhaleerd na normale uitademing).
Intervaltraining
Tijdens intervaltraining herhaalt een patiënt reeksen intensieve oefeningen afgewisseld met lichte oefeningen (de meesten bestudeerd in COPD) of rusten. Intervaltraining bij COPD resulteert in positieve trainingseffecten voor sommige patiënten en wordt vaak gebruikt als onderdeel van een programma voor pulmonale revalidatie.
