De oogzorgwereld is de afgelopen jaren enthousiast geworden over sclerale contactlenzen. Scleral contactlenzen zijn grote stijve gasdoorlatende (RGP) lenzen die niet alleen het hoornvlies bedekken, maar ook uitsteken om een groot deel van de sclera, het witte deel van het oog, te bedekken. Een typische starre gasdoorlatende lens heeft een gemiddelde diameter van ongeveer 9,0 mm. Sclerale lenzen variëren van 14 tot meer dan 20 mm in diameter.
Het bereiken van een comfortabele pasvorm met een typische stijve gasdoorlatende lens is soms moeilijk vanwege de natuurlijke kromming van het hoornvlies. In plaats daarvan zit er echter een ooglens op de sclera, dus de kromming van de lens speelt minder een rol in de manier waarop deze past.
Voordelen van sclerale contactlenzen
Sclerale lenzen zijn meestal comfortabeler om te dragen dan kleinere RGP-contactlenzen. Het hoornvlies is gevuld met duizenden zenuwvezels waardoor het heel gevoelig is voor het milieu. Omdat het zo gevoelig is, kunnen de meeste mensen een normale contactlens voelen terwijl deze op het oog beweegt. Een oogroklens rust voornamelijk op de conjunctiva en sclera. Het bindvlies is veel minder gevoelig dan het hoornvlies, waardoor er veel minder bewustzijn en ongemak ontstaat. Een patiënt die een rigide gasdoorlatende lens ondragelijk vindt, kan gemakkelijk een ooglens dragen met weinig of geen ongemak.
Een ander voordeel van het dragen van een sclerale contactlens is het vermogen van de lens om een helderder zicht te produceren.
Omdat een oogroklens niet rechtstreeks op het hoornvlies zelf zit, wordt een traanvloeistofreservoir onder de lens gemaakt. Dit reservoir dient om het hoornvlies te beschermen en kan als kussen dienen.
Ook veroorzaken sommige oogaandoeningen, zoals keratoconus of pellucide marginale degeneratie, dat het hoornvlies zeer onregelmatig en soms erg steil wordt.
Normale hoornvlieslenzen zijn moeilijk te centreren op een onregelmatig hoornvlies. Het is echter bijna onmogelijk voor een sclerale lens om te decentreren omdat het zo ver van het hoornvlies overlapt.
Zijn sclerale contactlenzen nieuw?
Interessant is dat de allereerste contactlenzen die ooit aan het eind van de 19e eeuw werden ontwikkeld, contactlenzen met oogcrème waren. De grootste wegversperringssclerale lenzen die een populaire methode voor het corrigeren van gezichtsvermogen of oogaandoeningen werden, waren materialen. Deze eerste lenzen waren gemaakt van plastic en glas en zorgden er niet voor dat zuurstof door of rond de lens naar het hoornvlies kon stromen. Daarom werden de lenzen veel kleiner gemaakt en werden ze ontworpen om alleen op het hoornvlies te zitten. Deze lenzen veroorzaakten echter soms aanzienlijke corneale vervorming of onregelmatigheid bij patiënten met een aandoening aan het oogoppervlak. Het was ook moeilijk om de perfecte kromming te ontwerpen die nodig is om precies in het hoornvlies te passen. Moderne computertechnologie heeft een revolutie teweeggebracht in dit productie- en ontwerpproces.
Wat u moet weten
Als u sclerale contactlenzen probeert, moet uw oogarts een medisch oogonderzoek uitvoeren. Tijdens het examen worden gecomputeriseerde corneale kaarten van je ogen ontwikkeld en worden gedetailleerde foto’s van je ogen gemaakt.
U moet ook een grondige scleral contactlensfitting ondergaan. Na het meten van de lensparameters, kan de productie van uw contactlenzen beginnen. In sommige gevallen kan een oogzorgverzekering de kosten van sclerale contactlenzen dekken. Als u fit bent met deze lenzen uit medische noodzaak, vraag uw oogarts dan om te informeren of uw verzekeringspolis betrekking heeft op speciale contactlenzen en materialen.
