Richtlijnen voor antibiotica-voorschrijven

Antibiotica worden vaak onnodig voorgeschreven voor verkoudheid, griep, hoest en bronchitis en keelontstekingen van virussen, enz.

Overmatig gebruik is een groot probleem

Dit overmatig gebruik van antibiotica kan leiden tot ongewenste effecten bijwerkingen, waaronder diarree en allergische reacties. Misschien nog belangrijker is dat het overmatig gebruik van antibiotica ertoe leidt dat meer bacteriën resistenter worden tegen antibiotica.

Deze antibioticaresistente bacteriën zijn moeilijker te behandelen, vereisen vaak sterkere antibiotica en kunnen levensbedreigende infecties veroorzaken.

U kunt het probleem van antibioticaresistente bacteriën helpen voorkomen door ervoor te zorgen dat uw kind alleen een antibioticum neemt wanneer het het nodig heeft en het dan volgens de voorschriften inneemt. Een goed begrip van de nieuwste behandelrichtlijnen voor oorinfecties en infecties van de sinussen, waaronder opties om uw kind zonder antibiotica te observeren, kan ook helpen het overmatig gebruik van antibiotica te verminderen.

Antibiotica voor oorinfecties

Oorinfecties zijn de meest voorkomende aandoening waarvoor antibiotica worden voorgeschreven bij kinderen.

Richtlijnen die in 2004 werden vrijgegeven, hebben sommige van die voorschriften helpen verminderen, omdat zij een "observatiemogelijkheid" aanboden voor sommige kinderen met oorinfecties. Deze kinderen die veilig gedurende twee tot drie dagen konden worden geobserveerd zonder behandeling met een antibioticum, waren onder meer degenen die minstens 2 jaar oud waren en milde symptomen hadden.

In een bijgewerkte richtlijn van de AAP is deze "observatieoptie" nu uitgebreid tot baby’s vanaf 6 maanden oud. Houd er rekening mee dat observatie zonder antibiotica nog steeds alleen een goede optie is voor die kinderen met:

een oorontsteking in slechts een oor (eenzijdig) of kinderen die ten minste 2 jaar oud zijn met milde symptomen en een oorontsteking in beide oren (bilateraal)

een oorontsteking zonder oordrainage (otorrhea)
milde symptomen, waaronder die met lichte oorpijn, een temperatuur lager dan 102,2 graden F (39 graden C)
de beschikbaarheid van een vervolgbehandelplan als het kind symptomen verergeren of worden niet beter in 2 tot 3 dagen
ouders die akkoord gaan met een plan om te observeren zonder behandeling met antibiotica

Voor kinderen met een oorontsteking die geen goede kandidaat zijn voor observatie, vooral degenen met ernstige symptomen, dan is een recept voor antibiotica wordt nog steeds aanbevolen.

Welke antibiotica?

Als uw kind de afgelopen 30 dagen geen antibiotica heeft gehad en hij niet allergisch is, zal hij waarschijnlijk een hoge dosis amoxicilline krijgen voorgeschreven. Andere opties zijn hoog gedoseerd amoxicilline-clavulanaat (augmentin XR), cefdinir (Omnicef), cefpodoxime (Vantin), cefuroxim (Ceftin) of één tot drie dagen van ceftriaxon (Rocephin) -schoten.

De nieuwste richtlijnen voegden ook nieuwere alternatieve behandelplannen toe voor wanneer eerstelijnsbehandelingen hebben gefaald, waaronder ceftriaxon-shots en 3 dagen clindamycine, al dan niet met een derde generatie cefalosporine-antibioticum (cefdinir, cefuroxim, cefpodoxime, enz.). Een combinatie van clindamycine en een derde generatie cefalosporine-antibioticum is ook een goede optie voor deze kinderen.

Antibiotica voor sinusinfecties

Hoewel antibiotica al lang worden aanbevolen voor de behandeling van sinusitis bij kinderen, worden ze ook vaak misbruikt wanneer kinderen ongecompliceerde virale infecties van de bovenste luchtwegen hebben. Richtlijnen voor de behandeling die in 2001 werden gepubliceerd, hebben geholpen om deze overmatig gebruik van antibiotica tot een minimum te beperken door klinische criteria te bieden voor de diagnose van sinusitis. Immers, om een infectie goed te behandelen, moet je deze eerst goed diagnosticeren. Als uw kind een loopneus heeft die wordt veroorzaakt door de verkoudheid, dan heeft hij geen sinushongeris en heeft hij geen antibioticavoorschrift nodig.

Die richtlijn is onlangs bijgewerkt en bevat, net als de richtlijnen voor oorinfecties, nu een observatieoptie voor geselecteerde kinderen. Het begint nog steeds met de aanbeveling dat sinusitis correct moet worden gediagnosticeerd, inclusief de diagnose acute sinusitis, een kind met aanhoudende symptomen (een loopneus en / of overdag hoest gedurende meer dan 10 dagen zonder verbetering), verergering van de symptomen nadat ze zijn verdwenen. was begonnen om betere of ernstige symptomen te krijgen gedurende minstens 3 dagen.

Voor die kinderen met aanhoudende symptomen, in plaats van alleen maar antibiotica voor te schrijven, kan een andere optie het kind nog 3 dagen zonder antibiotica bekijken om te zien of hij beter wordt. Als hij niet beter wordt, erger wordt, en voor die kinderen die in eerste instantie worden gediagnosticeerd met sinusitis en ernstige symptomen of die al slechter worden, wordt een recept voor antibiotica nog steeds aanbevolen.

Aanbevolen antibiotica voor sinusinfecties in de nieuwste AAP-richtlijnen zijn:

hoge dosis amoxicilline (eerstelijnsbehandeling)
standaarddosis amoxicilline (kinderen ouder dan 2 jaar die geen dagopvang hebben)
hoge dosis augmentin (recent antibioticum gebruik)
1-3 dagelijkse ceftriaxon-shots (zullen de aanvangsdosis antibiotica niet oraal verdragen of verdragen) gevolgd door een 10-daagse kuur met een van deze orale antibiotica zodra ze beter worden

zoals oorinfecties, kinderen met sinusitis kan ook worden behandeld met cefdinir, cefuroxim of cefpodoxime. En als er na 3 dagen (72 uur) geen verbetering is, kan het zijn dat het antibioticum van uw kind moet worden vervangen door een van de anderen, vooral als hij met amoxicilline is begonnen.

Antibiotica voor zere keel

Dit is een gemakkelijke. Kinderen hebben zeer zelden antibiotica nodig als ze een zere keel hebben, tenzij ze een groep A-streptokokkeninfectie (streptokokken) hebben. Omdat keelpijn (faryngitis) meestal wordt veroorzaakt door virale infecties, moet een streptokokken-test worden uitgevoerd om de diagnose te bevestigen voordat antibiotica worden voorgeschreven.

Als een kind keelontsteking heeft, kan de antibiotische behandeling bestaan uit:

Penicilline V
standaarddosis amoxicilline
Benzathine penicilline G (een penicilline-injectie)

Kinderen met een penicilline-allergie kunnen worden behandeld met een cefalosporine van de eerste generatie, zoals cephalexin (Keflex) of cefadroxil (Duricef), clindamycine, azithromycine (Zithromax) of clarithromycine (Biaxin).

Antibiotica voor bronchitis

Voor veel ouders zal het als een verrassing komen dat het AAP Red Book stelt dat een "niet-specifieke hoestaandoening / bronchitis bij kinderen, ongeacht de duur, geen antimicrobiële behandeling rechtvaardigt."

Houd er rekening mee dat acute bronchitis een hoest kan veroorzaken, die mogelijk productief is en maximaal drie weken kan duren. En nogmaals, het gebruik van antibiotica wordt niet aanbevolen om acute bronchitis te behandelen.

Uw kind kan nog steeds een antibioticum voorgeschreven krijgen als hij langdurig hoest heeft dat 10 tot 14 dagen of langer aanhoudt en uw arts vermoedt dat het wordt veroorzaakt door een van deze bacteriën:

Bordetella parapertussis
Mycoplasma pneumoniae
Chlamydophila pneumoniae

Meest Belangrijk, omdat antibiotica vaak te veel worden gebruikt om bronchitis te behandelen, vraag je of je kind echt een antibioticum nodig heeft als hij hoest.

Antibiotica voor huidinfecties

Hoewel huiduitslag en andere huidaandoeningen bij kinderen vaak voorkomen, hebben de meesten gelukkig geen behandeling met antibiotica nodig. Sommigen echter, en met de toename van resistente bacteriën, is het belangrijk dat uw kind met een huidinfectie het juiste antibioticum wordt voorgeschreven.

Huid- en weke delen infecties kunnen zijn:

cellulitis zonder purulente (pus) drainage – weinig zorgen voor MRSA, dus een regulier anti-staph en / of anti-strep antibioticum kan worden gebruikt, zoals cephalexin of cefadroxil.
cellulitis met purulente (pus) drainage – antibiotica die MRSA behandelen, waaronder clindamycine, TMP-SMX (Bactrim), tetracycline (kinderen die ten minste 8 jaar oud zijn) of linezolid.
abces – antibiotica die MRSA behandelen, waaronder clindamycine, trimethoprim-sulfamethoxazol (Bactrim), tetracycline (kinderen die ten minste 8 jaar oud zijn) of linezolid.
impetigo – mupirocin 2% actuele zalf of een oraal antibioticum voor uitgebreide gevallen (cephalexin of cefadroxil).

Een eenvoudig abces kan zonder antibiotica worden behandeld als het kan worden gedraineerd, niet erger wordt en het kind milde symptomen heeft. Een ernstiger abces kan ziekenhuisopname, chirurgische drainage en IV-antibiotica vereisen.

Bactrim, dat vaak wordt gebruikt om MRSA te behandelen, behandelt de bèta-hemolytische streptokokkenbacteriën niet, die ook sommige huidinfecties kunnen veroorzaken. Dat maakt het belangrijk dat uw arts Bactrim niet voorschrijft als zij niet vermoedt dat uw kind MRSA heeft.

Antibiotica voor diarree

Ouders verwachten gewoonlijk geen recept voor antibiotica als hun kinderen diarree hebben. Naast het feit dat diarree vaak wordt veroorzaakt door virale infecties, parasieten en voedselvergiftiging, enz., Zelfs wanneer het wordt veroorzaakt door een bacterie, heb je niet per se antibiotica nodig.

In sommige situaties kunnen antibiotica uw kind met diarree zelfs verergeren.

Salmonellose – Diarree veroorzaakt door de Salmonella -bacteriën verdwijnt vaak vanzelf. Antibiotica kunnen ervoor zorgen dat uw kind voor een langere periode besmettelijk is.
Shigellose – Diarree veroorzaakt door de Shigella -bacterie kan vanzelf verdwijnen, maar bij ernstige gevallen kan een behandeling met antibiotica nodig zijn. Aanbevolen antibiotica voor Shigella -infecties zijn onder meer azithromycine en ceftriaxon als wordt vermoed dat er weerstand is tegen meer routinematige antibiotica, zoals amoxicilline en trimethoprim-sulfamethoxazol.
E. coli -infecties – Diarree veroorzaakt door E. coli verdwijnt meestal vanzelf. Indien behandeld met antibiotica, kunnen sommige, zoals Shiga-toxine-producerende E. coli (STEC), uw kind een risico op HUS (Hemolytisch Uremisch Syndroom – een potentieel levensbedreigende aandoening met bloedarmoede en nierfalen) toebrengen.
Campylobacteriose – Diarree veroorzaakt door de Campylobacter -bacterie vereist alleen een behandeling met azitromycine als een kind ernstige symptomen heeft.
Clostridium difficile – Mensen die antibiotica gebruiken, lopen een risico op een C. diff -infectie, die diarree veroorzaakt, en moet doorgaans worden behandeld met een antibioticum zoals metronidazol.

Aangezien antibiotica meestal niet nodig zijn voor de meeste infecties die diarree veroorzaken, en in feite zelf diarree kunnen veroorzaken, zoals bij andere infecties, moet u uw arts vragen of uw kind ze echt nodig heeft. Antibiotica zijn niet altijd het antwoord als uw kind ziek is of als u de dokter bezoekt.