Niet-myeloablatieve stamceltransplantaties, of ‘minotransplantaten’, zijn een relatief nieuw type allogene stamceltransplantatie waarbij het merg niet wordt weggenomen (weggevaagd). de mate van traditionele stamceltransplantaties.
Hoe ze werken
Bij traditionele stamceltransplantaties krijgen patiënten extreem hoge doses chemotherapie, met of zonder bestraling, om het merg uit te vegen of te "ableren".
Vervolgens krijgen ze een infuus van donorstamcellen om de productie en immuniteit van bloedcellen te doen herleven.
Onderzoek heeft aangetoond dat de intensieve doses chemotherapie en bestraling bij traditionele stamceltransplantaties niet het enige zijn dat verantwoordelijk is voor hun succes bij de remissie van kanker. Niet-myeloablatieve stamceltransplantaties gebruiken veel kleinere doses chemotherapie om een positief resultaat te bereiken.
Graft versus maligniteit
Het principe achter het potentiële succes van dit type transplantatie wordt het "graft-versus-malignancy" (GVM), "graft-versus-tumor" of "graft-versus-leukemie" -effect genoemd. Zodra de donorstamcellen zijn ingebracht in de ontvanger, erkent het "nieuwe" immuunsysteem dat resterende kankercellen abnormaal zijn en ze vernietigen.
Verschil met myeloablatieve stamceltransplantaties
Niet-myeloablatieve transplantaties verschillen hoofdzakelijk in wat er vóór de transplantatie gebeurt. In vergelijking met myeloablatieve transplantaties gebruiken mini-transplantaten veel lagere en minder toxische doses chemotherapie en bestraling, gevolgd door de infusie van donorstamcellen.
Dit proces maakt gebruik van het graft-versus-maligniteitseffect terwijl het minder giftig is voor de ontvanger.
Net als bij traditionele stamceltransplantaties, hebben mini-transplantaten ook het risico van graft-versus-hostziekte, waarbij de getransplanteerde cellen uw cellen als vreemd en als aanvallen zien.
Toepassingen
Dit type transplantatie kan een goede optie zijn voor patiënten die ouder zijn of die andere medische aandoeningen hebben waardoor ze de toxische chemotherapie-effecten van reguliere transplantaties niet kunnen verdragen.
Niet-myeloablatieve stamceltransplantatie kan ook een rol spelen bij de behandeling van patiënten die in remissie zijn met hoog-risico kanker, zoals acute myelogene leukemie, of die een terugval hebben gehad na een eerdere stamceltransplantatie.
Onderzoekers kijken ook naar het succes van niet-myeloablatieve stamceltransplantaties bij patiënten met solide tumorkankers, zoals borstkanker en nieren, evenals andere medische aandoeningen zoals multiple sclerose.
Omdat het enige tijd duurt voordat de gedoneerde cellen volwassen zijn, worden deze transplantaten meestal niet gebruikt wanneer een kanker zich in de meest gevorderde stadia bevindt.
Effectiviteit
Niet-myeloablatieve transplantaties zijn gebruikt voor de behandeling van verschillende soorten bloedkanker, waaronder Hodgkin en non-Hodgkin lymfoom, myeloom en leukemie. Responspercentages zijn in studies gevarieerd.
Dit is een heel nieuwe procedure, waarbij de eerste minder dan 20 jaar geleden werd uitgevoerd, dus er is beperkt langetermijnonderzoek beschikbaar voor de voordelen en risico’s die aan dit type transplantatie zijn verbonden. Aanvankelijke veelbelovende resultaten geven echter hoop aan patiënten die anders geen stamceltransplantatie zouden kunnen krijgen, vooral die tussen 50 en 75 jaar oud.
