Er zijn veel risico’s verbonden aan anale seks. Talloze soa’s worden gemakkelijk verspreid door anale seks. Bovendien, als u een anale STD heeft, wordt deze mogelijk niet gedetecteerd door regelmatige STD-tests. Daarom is het belangrijk om uw arts te vertellen of u anale seks heeft, zodat zij u dienovereenkomstig kan testen.
Niet alle STD-tests werken op dezelfde manier. Sommige tests, zoals die voor HIV, testen uw bloed op tekenen dat uw lichaam is blootgesteld aan het virus.
Als u na infectie lang genoeg op uw lichaam wacht om tijd te krijgen om een reactie op de infectie te ontwikkelen, detecteert een test als deze een ziekte, ongeacht hoe u bent blootgesteld. Met andere woorden, u zou geen speciale anale STD-test nodig hebben om HIV, syfilis of hepatitis te detecteren.
In tegenstelling hiermee zoeken de meest voorkomende tests voor gonorroe, chlamydia en vele andere SOA’s naar de ziekteverwekker die de ziekte veroorzaakt in plaats van de reactie van uw lichaam daarop. Deze tests zullen, wanneer ze op de gebruikelijke manier worden uitgevoerd, niet altijd in staat zijn om een STD te detecteren die je hebt gecontracteerd via anale seks. Dat komt omdat ze alleen testen op de locaties die ze samplen.
Het feit dat standaard STD-tests niet altijd een anale SOA detecteren, is een van de grootste risico’s van anale seks. Daarom is het zo belangrijk om uw arts te vertellen of u receptieve anale seks hebt, vooral als u geen veilige anale seks heeft. Als uw arts weet dat u het risico loopt een anale SOA op te lopen, kan zij u dienovereenkomstig testen.
Deze test kan een anale uitstrijkje omvatten. Testen kan ook uitstrijkjes van het rectum omvatten om te zoeken naar specifieke bacteriële soa’s die vaak worden overgedragen wanneer individuen geen veilige anale seks beoefenen.
Anale seksrisico’s zijn niet alleen een probleem voor homoseksuele mannen. Veel heteroseksuele stellen en lesbiennes hebben ook anale seks.
Dat is de reden waarom alle seksueel actieve volwassenen zich bewust moeten zijn van de mogelijkheid van anale SOA’s en weten dat deze SOA’s afzonderlijk getest moeten worden. Artsen moeten hun patiënten ook beter vragen of ze anale seks hebben en moedigen hen aan veilige anale seks te hebben als onderdeel van hun seksuele gezondheidsdiscussies. Het detecteren van anale SOA’s is moeilijk tijdens een standaard screeningsexamen als artsen niet weten dat hun patiënten risico lopen. Er kunnen ook specifieke zorgproblemen zijn voor anale SOA’s, zoals rectale chlamydia en gonorroe.
Kort samengevat: als u anale seks heeft, neem dan contact op met uw arts. Laat haar weten dat je geïnteresseerd bent in speciale tests om te controleren op anale SOA’s. Bij deze tests zijn meestal enkele swabs van uw rectum nodig met iets dat niet groter is dan een q-tip. Ze moeten noch pijnlijk zijn, noch iets om bang voor te zijn.
Wees niet te beschaamd om uw anale seks en veilige anale seks te bespreken met uw arts. Er is geen andere manier voor haar om te weten hoe je gepast behandeld moet worden. De risico’s van anale seks zijn groot genoeg, zodat de meeste artsen het op prijs stellen als u op de hoogte bent van uw gewoontes. Het is de enige manier om u de best mogelijke zorg te bieden.
