Prevalentie is een term die in de epidemiologie wordt gebruikt om het deel van een populatie te beschrijven waarvan is vastgesteld dat het een bepaalde aandoening heeft (zoals HIV). Het prevalentiecijfer wordt bepaald door het aantal mensen dat de aandoening heeft gevonden te vergelijken met het totale aantal mensen in die bevolkingsgroep (bijvoorbeeld het aandeel Afrikaanse Amerikanen met HIV in New York City).
Prevalentie wordt meestal omschreven als een percentage (%).
Bij HIV wordt de prevalentie gebruikt door functionarissen van de volksgezondheid en beleidsmakers om de last van de HIV-infectie in bepaalde regio’s en / of bevolkingsgroepen te identificeren. De bevolkingsgroepen kunnen worden gestratificeerd op basis van etniciteit, geslacht, leeftijd, seksuele geaardheid, economische status, cultuur van drugsgebruik, of een combinatie van een of al deze categorieën.
Incidentie meet het risico van een aandoening die zich gedurende een bepaalde periode ontwikkelt. Het cijfer wordt bereikt door het aantal nieuwe gevallen dat in een bepaalde periode is gerapporteerd te vergelijken met het totale aantal mensen in die populatie. Het cijfer kan een deel beschrijven (bijvoorbeeld 45 van de 1.000 personen) of een percentage (4,5%).
Bij HIV wordt de incidentie vaak gebruikt om te schatten of het risico op HIV (of een HIV-gerelateerde ziekte) binnen een bepaalde groep toeneemt of daalt, meestal een jaar op jaar.
Incidentie wordt ook door onderzoekers gebruikt om te bepalen of een verandering in een bepaalde factor (bijvoorbeeld de toegang tot behandeling, openbaar beleid) het risico binnen bevolkingsgroepen kan veranderen. Bovendien biedt het voorspellen van risico’s door incidentieanalyse optimale toewijzing van middelen.
In de meest elementaire vorm beschrijft de prevalentie het hier en nu, terwijl de incidentie beschrijft wat waarschijnlijk zal zijn.
Voorbeelden
Zo zijn naar schatting 5,6 miljoen mensen in Zuid-Afrika in 2009 besmet met HIV. Met een totale bevolking van 53 miljoen is de HIV-prevalentie in Zuid-Afrika naar verluidt 10,6%. Wanneer specifiek wordt gekeken naar volwassenen van 15 tot 49 jaar oud, die beschouwd worden als de leeftijdsgroep die het grootste risico op HIV-infectie wereldwijd loopt, neemt de prevalentie toe tot 17,3% (het cijfer dat door de Wereldgezondheidsorganisatie wordt gebruikt voor vergelijkende nationale enquêtes).
Daarentegen was deHIV-incidentie onder mannen die seks hebben met mannen (MSM) in 2006 in San Francisco 1,75%, op basis van 772 nieuwe infecties in een populatie van 44.138 hiv-negatieve MSM. Met de introductie van agressief, nieuw volksgezondheidsbeleid in 2010 (inclusief de universele behandeling van de diagnose) daalde de incidentie in 2011 tot 1,27%. Met MSM-percentages die in de meeste grote Amerikaanse steden zijn gestegen, werd de verandering in incidentie significant gezien. en indicatief voor de effectiviteit van het nieuwe beleid.
In de Verenigde Staten
Uit mondiaal perspectief, hoewel de prevalentie en incidentie van hiv van land tot land kan verschillen, is er doorgaans een verband tussen ziektelast en hoe effectief een land de epidemie binnen zijn grenzen beheert.
Bijvoorbeeld, terwijl de naar schatting 1,2 miljoen infecties in de VS kunnen verbleken in vergelijking met de aantallen die in de ontwikkeling worden gezien, is de prevalentie en incidentie van de ziekte een duidelijk ander beeld.
In vergelijking met de meeste andere ontwikkelde landen heeft de VS de hoogste prevalentie (0,6%) en incidentie (15,3 per 100.000).
Daarentegen daalt de prevalentie in de meeste landen met een hoog inkomen ruim onder 0,3%, terwijl de mediane incidentie minder dan de helft bedraagt dan in de VS (6,3 per 100.000).
Het is te hopen dat recente winsten de trends in de VS kunnen omkeren, hoewel lage percentages van zorg en retentie onder de meest kwetsbare bevolkingsgroepen (Afro-Amerikanen, mannen die seks hebben met mannen, waarschijnlijk nieuwe infecties zullen blijven voeden).
