Lupus is een auto-immuunziekte die vele delen van het lichaam kan beïnvloeden, inclusief de gewrichten, nieren, het hart en de longen. Enkele van de meest zichtbare symptomen van de ziekte zijn echter de huid.
Volgens de Lupus Foundation of America zal ongeveer tweederde van de mensen die lijden aan lupus een of andere vorm van auto-immuungerelateerde huidaandoening ervaren.
Bovendien ziet overal van 40 tot 70 procent een verslechtering van de huidconditie bij blootstelling aan ultraviolette (UV) straling, hetzij van de zon of kunstmatige bronnen.
Er zijn drie hoofdtypen huidaandoeningen te zien bij mensen met lupus:
- Chronische cutane lupus (discoïde lupus)
- Subacute cutane lupus
- Acute cutane lupus
Chronische cutaneuze lupus (Discoid Lupus)
Chronische cutane lupus (CCL) wordt gedefinieerd door de persistentie van de huidaandoening. De meest voorkomende vorm is discoïde lupus, gekenmerkt door dikke, schilferige huidvlekken die het vaakst voorkomen op de wangen, neus en oren. Ze kunnen zich ook ontwikkelen op de achterkant van de nek, de bovenrug en de achterkant van de handen.
Discoïde laesies kunnen hypertrofisch van vorm zijn (dik en schilferig) of wrangachtig (wratachtig). Als een uitbraak een gebied van de hoofdhuid of het baardgebied betreft, kan dit aanzienlijk haarverlies veroorzaken (alopecia). Bovendien kan achtergebleven littekens het onmogelijk maken om het haar terug te laten groeien.
Zelfs nadat de CCL-laesies zijn verdwenen, kunnen ze vlekken van een verdonkerde of lichtere huid achterlaten, evenals zichtbare atrofie (dunner worden van de huid).
CCL kan beperkt zijn tot alleen de huid of hint op een bredere, systemische gebeurtenis waarbij andere orgaansystemen betrokken zijn. Artsen noemen dit systemische lupus erythematosus (SLE).
Alles bij elkaar zal ongeveer 10 procent van de mensen met discoïde lupus SLE ontwikkelen.
Discoïde laesies zijn reactief op licht, dus alles moet in het werk worden gesteld om zonlicht te vermijden en een zonnebrandcrème van meer dan 30 SPF te gebruiken. Dit is vooral belangrijk omdat langdurige letsels een persoon vatbaar kunnen maken voor huidkanker.
CCL-laesies kunnen doorgaans worden behandeld met corticosteroïdecrèmes, zalven, gels, tapes en oplossingen.
Subacute cutane lupus
Subacute cutane lupus (SCL) is een klinisch onderscheidend type huidaandoening die wordt gekenmerkt door twee verschillende soorten laesies:
- Papulosquame laesies die lijken op psoriasis met rode, schilferige vlekken
- Annulaire laesies die rood en ringvormig zijn – gevormd met een lichte schilfering op de randen
SCL-laesies verschijnen gewoonlijk op in de zon belichte delen van het lichaam, zoals de armen, schouders, nek, romp en soms het gezicht. De laesies zelf jeuken niet en worden niet zo vaak geassocieerd met SLE.
Net als bij discoïde lupus, moeten personen met SCL zonlicht en zonnebanken vermijden, omdat dit de toestand bijna altijd zal verslechteren. Topische cortisone is ook de meest gebruikelijke vorm van behandeling.
Acute cutane lupus
Acute cutane lupus (ACL) wordt gekenmerkt door afgevlakte delen van rode huid die op het gezicht verschijnen in een opvallend, vlindervormig patroon (ook bekend als malar uitslag).
De lichtgevoelige laesies kunnen zich ook ontwikkelen op de armen, benen en romp.
Hoewel ACL-laesies de huid soms kunnen verkleuren, veroorzaken ze over het algemeen geen litteken. Als zodanig is eventueel haarverlies waarschijnlijk tijdelijk.
Het uiterlijk van ACL-laesies is meestal symptomatisch voor SLE en kan gepaard gaan met andere huidproblemen zoals netelroos, zweren in de mond en vasculitis (beschadigde bloedvaten die verschijnen als rode of paarsachtige bultjes, meestal op de onderbenen).
Omdat ACL vaak deel uitmaakt van een bredere, systeembrede gebeurtenis, kunnen steroïden zoals prednison worden gebruikt om ontsteking te behandelen en vergezeld gaan van immunosuppressieve geneesmiddelen om de auto-immuunrespons te dempen.
