Hoe het hepatitis C-virus wordt gediagnosticeerd

Hepatitis C-virus (HCV) wordt meestal gediagnosticeerd met bloedonderzoek. Een antilichaamtest kan detecteren of uw lichaam heeft moeten vechten met een HCV-infectie. Een bloedtest die het virus in uw bloed meet, bevestigt de diagnose, maar de resultaten duren langer. Soms kunnen leverfunctietests, beeldvormende onderzoeken of een biopsie de diagnose ondersteunen of bevestigen.

Zelfcontroles / At-Home testen

Als u denkt dat u mogelijk HCV heeft, zijn er enkele tekenen die u zelf kunt proberen te vinden. Het probleem met zelfcontroles voor HCV is echter dat veel van de tekenen die u kunt waarnemen, voorkomen bij de meeste virale infecties. Sommige tekenen die u kunt opzoeken zijn tekenen van een leveraandoening, maar ze zijn niet specifiek voor HCV.

Huid en ogen

Het teken dat het meest kenmerkend is voor HCV is geelzucht, een gelige kleur van de huid en ogen. Geelzucht beïnvloedt het hele lichaam en het witte deel van de ogen. Deze kleur kan licht geel lijken, bijna als een kleurtje, of, als de infectie een grote invloed heeft gehad op de leverfunctie, kunnen je ogen en huid een extreem dieprode kleur krijgen.

Geelzucht duidt op leverfalen of leverfunctiestoornissen, dus het is niet specifiek voor HCV.

Opgezette buik

Expansie van de buikstreek, met of zonder ongemak, is gebruikelijk in late HCV-stadium.

Veel mensen hebben geen tekenen van HCV in de vroege stadia van de infectie, en opgezette buik kan de eerste aanwijzing zijn dat u HCV hebt.

Flu-achtige symptomen

Als u een actieve HCV-infectie heeft, kunt u lichte koorts, vermoeidheid, spierpijn, verminderde eetlust, misselijkheid en maagklachten hebben. Je kunt dit ervaren met bijna elke virale infectie, dus het is geen sterke aanwijzing dat je hepatitis hebt.

Gastro-intestinale symptomen

Als u een actieve HCV-infectie heeft, kunt u last krijgen van maagklachten, misselijkheid, braken of diarree. Net als bij de griepachtige symptomen is dit geen duidelijk teken van HCV-infectie, omdat het ook bij andere infecties kan voorkomen.

Risicofactoren

Meestal zult u niet meteen weten of u met HCV bent geïnfecteerd. Zorgvuldig overwegen of u risicofactoren hebt, is de beste manier om na te gaan of u HCV kunt hebben.

Als u risicofactoren of een van de verschijnselen van HCV heeft, wordt het aanbevolen dat u wordt getest op het virus.

Labs and Tests

Er zijn verschillende bloedtesten die HCV-infectie kunnen diagnosticeren, de beste behandelingskuur bepalen en uw voortgang kunnen volgen. Bloedonderzoek kan controleren op HCV-antilichaam, op HCV zelf en op wijzigingen in de leverfunctie.

HCV-bloedtests

Wanneer hepatitis C-virussen uw levercellen infecteren, reageert uw immuunsysteem door antilichamen te gebruiken om de virussen te markeren als schadelijke indringers. De antilichamen zijn specifiek voor HCV, dus hun aanwezigheid geeft aan dat u op enig moment in uw leven HCV hebt gehad. Antistoftests kunnen geen onderscheid maken tussen vroegere of huidige infectie, dus klinische informatie zoals medische geschiedenis, tekenen, symptomen of andere tests kunnen bepalen of u een actieve infectie of een eerdere infectie heeft.

In feite kan een positieve antilichaamtest betekenen dat u een infectie heeft gehad die u met succes hebt bestreden en dat u in essentie immuun bent voor HCV.

Bloedtest: Enzyme-Linked ImmunoSorbent Assay (ELISA) -tests kunnen antilichamen in uw bloed detecteren. Er zijn veel verschillende ELISA-tests. De ELISA-test voor HCV doorzoekt het bloedmonster op het HCV-antilichaam. Als antilichamen worden gevonden, betekent dit dat u mogelijk HCV-infectie heeft. De ELISA-test is zeer gevoelig en is 95% van de tijd positief als u HCV-antilichamen heeft. Deze hoge gevoeligheid betekent dat wanneer de ELISA-test negatief is, u er zeker van kunt zijn dat u geen HCV hebt. Het is echter zo gevoelig dat het HCV-antilichamen onjuist identificeert, en er is een kleine kans dat een positief resultaat onjuist kan zijn. Vanwege de kans op een fout-positief resultaat, kan een tweede test nodig zijn om de oorspronkelijke resultaten te verifiëren.

Snelle test: de snelle test kan HCV in uw bloed of speeksel detecteren met een gevoeligheid van 89% en een specificiteit van 100%. Dit betekent dat het niet zo gevoelig is als de ELISA-test en soms de aanwezigheid van HCV kan missen. Maar als de test positief is, dan weet je zeker dat je ooit HCV in je lichaam hebt gehad of hebt gehad.

Hepatitis C RNA

De detectie van HCV-RNA, dat is genetisch materiaal van het virus, geeft aan dat het virus zelf aanwezig is in uw lichaam. Met deze krachtige test kunnen artsen ook zien hoe goed u reageert op de behandeling omdat deze de hoeveelheid virus in uw bloed kan bepalen, wat vaak de virale lading wordt genoemd. Het detecteert het virus met behulp van PCR-technologie (polymerasekettingreactie), een methode voor het detecteren van genetisch materiaal.

Gebruik van ELISA- en HCV-RNA-tests samen:

Negatieve ELISA = Geen hepatitis C-antilichamen in het bloed. U bent waarschijnlijk niet besmet met HCV.
Positieve ELISA = mogelijk hebt u een HCV-infectie. Het is echter mogelijk dat dit een vals-positief is. Meer testen is vereist.
Negatief HCV-RNA = geen actieve HCV-infectie.
Positief HCV-RNA = actieve HCV-infectie.

Hepatitis C-virusgenotypering

Hepatitis C-virussen zijn niet allemaal hetzelfde. Zeker, ze zijn allemaal geïdentificeerd als hepatitis C-virussen en ze kunnen allemaal een acute en chronische hepatitis C-infectie veroorzaken, maar ze zijn niet precies genetisch gelijk. Ze hebben enigszins verschillende genetische variaties en zijn gegroepeerd in verschillende genotypen (genetische types). Het kennen van uw genotype kan de duur van uw behandeling aanzienlijk verkorten omdat uw arts de juiste behandeling kan kiezen voor het type HCV dat u heeft.

Genotypes zijn belangrijk omdat hepatitis C-virussen met verschillende genetische variaties verschillende behandelmethoden vereisen. Artsen bepalen uw HCV-genotype met een laboratoriumtest die een methode genaamd reverse-transcriptiepolymerasekettingreactie (RT-PCR) gebruikt. Deze test analyseert het genetische materiaal van het virus om de sequentie ervan te bepalen, die het genotype van het virus identificeert.

Leverfunctietesten (LFT’s)

Leverfunctietesten kunnen abnormaal zijn als het virus en de ontsteking schade aan de lever veroorzaken. Van deze testen wordt doorgaans niet verwacht dat ze abnormaal zijn tot in de late stadia. En behandelingen voor HCV kunnen ook LFT-niveaus veranderen.

De LFT’s die veranderen als u leverfunctiestoornissen heeft, zijn onder meer:

Albumine
Bilirubine
Protrombinetijd (PT)
Internationaal genormaliseerd ratio (INR)

LFT’s die kunnen veranderen als u een ontsteking van de lever heeft, zijn onder andere:

Alanine aminotransaminase (ALT )
Aspartaataminotransferase (AST)
Gamma-glutamyltransaminase (GGT)

Beeldvorming

Beeldvormingstesten kunnen ontsteking van de lever, leververgroting, krimp van de lever of tumoren in de lever identificeren. Beeldvormingsresultaten kunnen HCV-infectie niet specifiek identificeren. Elk van deze gevolgen kan optreden als gevolg van een HCV-infectie, hoewel ze ook bij elke leverziekte kunnen voorkomen. Mogelijk hebt u beeldvormingstests nodig als u opgezette buik, ernstige geelzucht of symptomen heeft die erop wijzen dat u mogelijk kanker heeft. U moet mogelijk ook beeldvormingstests uitvoeren als uw arts zich zorgen maakt over andere mogelijke diagnoses die kunnen worden vastgesteld bij abdominale beeldvormingstests, zoals appendicitis of galstenen.

Abdominale echografie: deze test kan afwijkingen in de lever en de buik evalueren en kan ook vochtophoping in de buik detecteren, wat kan optreden bij leverfalen.
Gecomputeriseerde axiale tomografie (CT) -scans: een CT-scan in de buik kan veranderingen in de grootte en dichtheid van de lever detecteren en kan massa’s of tekenen van vroege kanker visualiseren.
Magnetic Resonance Imaging (MRI): een MRI kan afwijkingen opvangen die duiden op leverdisfunctie of kanker.
Leverbiopsie: een leverbiopsie is een weefselgedeelte dat uit de lever wordt genomen en onder een microscoop wordt geëvalueerd om naar identificerende kenmerken van de ziekte te zoeken. de procedure wordt vaak bepaald door abnormale laesies die zijn opgemerkt bij beeldvormende onderzoeken.

Differentiële diagnoses

Verscheidene verschillende medische problemen kunnen abnormale LFT’s veroorzaken en symptomen produceren die vergelijkbaar zijn met die van HCV-infectie. Geen van deze aandoeningen kan echter tot gevolg hebben dat u een positieve bloedtest met HCV-antilichamen of een positieve HCV-RNA-test krijgt.

Alcoholische hepatitis: alcoholisme kan verschillende ernstige leverproblemen veroorzaken, waaronder leververvetting, cirrose en kanker. De ontwikkeling van alcoholische leveraandoeningen vindt geleidelijk plaats in de loop van de tijd, en beeldvormingsstudies kunnen andere patronen vertonen dan wat zou worden verwacht met HCV.
Hepatitis B (HBV): Het patroon van ziekte met HBV is ernstiger dan dat van HCV, hoewel er overeenkomsten kunnen zijn omdat het beide virussen zijn die de lever beïnvloeden.
Hepatitis A (HAV, hep A): een ander virus dat hepatitis veroorzaakt, zoals HCV, hep A, kan griepachtige symptomen veroorzaken. Dit virus wordt overgedragen via besmet voedsel. Het verspreidt zich omdat het virus aanwezig is in de ontlasting (kak) en kan worden verspreid van persoon tot persoon als gevolg van verkeerd handenwassen.
Cholecystitis (ontsteking van de galblaas) of Coledocholithiasis (galstenen): galstenen of ontstekingen van de galblaas kunnen geelzucht, misselijkheid, braken en koorts veroorzaken. Cholecystitis en choledocholithiasis kunnen ook pijnlijk zijn.
Appendicitis: ontsteking of infectie van de appendix veroorzaakt hevige buikpijn en koorts en ontwikkelt zich snel. Soms kan appendicitis worden aangezien voor een HCV-infectie als de pijn van appendicitis mild is. Een HCV-infectie kan worden aangezien voor blindedarmontsteking als de pijn en het abdominale ongemak slechter zijn dan de gebruikelijke HCV-symptomen.
Hepatocellulair carcinoom: leverkanker kan opgezette buik, geelzucht en abnormale LFT’s veroorzaken. Kanker van de lever kan zich ook ontwikkelen als gevolg van CVV in de late stadia. Het is belangrijk om te bepalen of HCV de oorzaak van de kanker is, omdat het virus en de kanker beide moeten worden behandeld.