Heupprothese is zeer succesvol; pijnverlichting en een verhoogd vermogen om routinematige activiteiten uit te voeren, behoren tot de belangrijke voordelen van deze procedure. Helaas heeft heupprothese een aantal mogelijke complicaties. Deze complicaties komen niet vaak voor, maar ze komen wel voor – soms in onvoorziene omstandigheden. Een van de meest frequent voorkomende complicaties van heupprothese is dislocatie van de heupprothese.
Heupvervangende dislocaties komen voor bij ongeveer 4% van de eerste operaties en ongeveer 15% van de revisie heupvervangingen.
Hoe heupvervangers werken
Heupprothesen worden meestal uitgevoerd bij patiënten met ernstige artritis van het heupgewricht. De heupprothese gebruikt een implantaat van metaal en kunststof (soms keramiek) ter vervanging van het normale kogelscharnier. Door het versleten bot en kraakbeen van het heupgewricht te verwijderen en deze te vervangen door metaal en plastic, vinden de meeste patiënten uitstekende pijnverlichting en een verbeterde beweging van het heupgewricht.
Dislocaties van heupproducten
Normale heupgewrichten hebben veel omringende structuren die helpen het heupgewricht te stabiliseren. Deze structuren omvatten spieren, ligamenten en de normale benige structuur van het heupgewricht. Samen houden deze structuren de bal (de heupkop) binnen de mof (het heupgewricht). Wanneer de heupprothese wordt uitgevoerd, wordt de heup minder stabiel.
Door het verlies van enkele van deze stabiliserende heupstructuren, is de vervanging van de metalen en plastic heup gevoelig voor "uit de naad komen" of ontwrichten.
Mensen die een heupvervanging hebben, kunnen worden geïnstrueerd over heupvoorzorgsmaatregelen. Voorzorgsmaatregelen voor de heup zijn verschillende manoeuvres die een patiënt die een heupprothese heeft ondergaan moet vermijden.
Heupvoorzorgsmaatregelen zijn onder andere:
- Steek uw benen niet over
- Buig onze benen niet verder dan 90 graden
- Ga niet op een bank of op lage stoelen zitten
- Slaap niet op uw zij
De meeste artsen versoepelen deze voorzorgsmaatregelen na revalidatie, maar volledige heup vervangingen zijn zelfs jaren na de operatie minder stabiel dan normale heupen.
Deze activiteiten plaatsen het heupgewricht op een plaats waar de bal uit de kom kan vallen. Soms zijn heupprothesen meer vatbaar voor dislocatie. Factoren die kunnen bijdragen aan heupvervangende dislocaties zijn onder meer:
- Malpositie van de heupvervangende implantaten
- Herziene heupvervangingen
- Overmatige alcoholinname
- Neuromusculaire problemen (bijv. De ziekte van Parkinson)
- Ontwikkelingshuddysplasie
In sommige omstandigheden hebben patiënten geen aanwijsbare oorzaak voor hun ondersteuning een dislocatie van hun heupprothese.
Mensen die een heupdislocatie doormaken, zullen onmiddellijk weten dat er iets verkeerd is gegaan met hun implantaat. Normaal gesproken is elke beweging of inspanning bij het dragen van het gewicht pijnlijk en moeilijk uit te voeren. Terwijl de pijnverlichting bijna onmiddellijk is nadat de heupimplantaten zijn verplaatst, ondervinden veel mensen die een heupdislocatiecomplicatie hebben opgelopen last van de angst en ongerustheid dat dit probleem zich weer voordoet.
Behandeling van heupdislocatie
Hiplocatie dislocatiebehandeling is afhankelijk van verschillende factoren. De eerste stap is meestal om het heupgewricht te verplaatsen. Deze procedure, een vermindering van de heupprothese genoemd, wordt uitgevoerd onder narcose – lichte sedatie in de eerste hulpafdeling of algemene anesthesie in de operatiekamer. Tijdens de procedure zal uw orthopedisch chirurg aan het been trekken om de heup in het voetstuk te verplaatsen.
Meestal springt de heup terug in positie. Er worden röntgenfoto’s gemaakt om te zorgen dat de heup wordt verplaatst en om te zien of er een herkenbare reden is voor de dislocatie.
Als er meerdere dislocaties optreden, kan een operatie noodzakelijk zijn om verdere dislocaties te voorkomen. De implantaten kunnen worden verplaatst of speciale implantaten kunnen worden gebruikt om verdere dislocaties te voorkomen. U moet met uw orthopedisch chirurg de oorzaak van uw dislocatie bespreken en welke behandelingen beschikbaar zijn voor het probleem.
Nieuwe benaderingen om dislocatie te voorkomen
Recente ontwikkelingen in het ontwerp van heupvervangende implantaten en de chirurgische techniek van het uitvoeren van een heupprothese kunnen ook de kans op het ontwikkelen van deze complicatie verkleinen. Het implantaatontwerp kan worden gewijzigd om een stabieler implantaat te maken. Veranderingen in het ontwerp van het implantaat moeten met de nodige voorzichtigheid worden benaderd, omdat er problemen kunnen zijn met nieuwere implantaten die mogelijk niet over een lange staat van dienst beschikken bij patiënten. Hoewel deze implantaten de kans op dislocatie kunnen verkleinen, wilt u er ook zeker van zijn dat ze geen andere problemen veroorzaken. Er zijn recente implantaties van implantaten met een hoog profiel gevonden die implantaten hebben aangetast die specifiek zijn ontworpen om langer mee te gaan en minder kans op dislocatie. Uiteindelijk bleken deze implantaten minder succesvol te zijn. De meest voorkomende ontwerpwijzigingen van implantaten die dislocatie helpen voorkomen, zijn onder meer:
- Grotere implantaten gebruiken. Wanneer de bal van het heupgewricht met kogelscharnier groter is, is het minder waarschijnlijk dat hij uit de kom komt. Oudere heupimplantaten gebruikten meestal een bal die minder dan 3 cm in diameter was. Sommige nieuwere implantaten gebruikten een bal die meer dan 3 cm is, waardoor ze minder snel uit positie komen. Het nadeel van het gebruik van een grotere bal kan een wisselwerking zijn in de levensduur van de implantaten.
- Meer mobiele implantaten gebruiken. Er zijn implantaten ontworpen om een breder bewegingsbereik van de kogel mogelijk te maken. Een van deze implantaten wordt een beker met dubbele mobiliteit genoemd. Deze implantaten laten beweging op twee afzonderlijke gewrichten toe, waardoor de mobiliteit die nodig is om de bal uit de kom te laten komen, wordt vergroot.
- Meer geïmplanteerde implantaten gebruiken. Beperkte implantaten worden zelden gebruikt, maar in situaties waar dislocatie een terugkerend probleem is, kunnen ze nuttig zijn. Deze implantaten zijn aan elkaar gekoppeld zodat de bal in de socket is verbonden. Het nadeel van deze implantaten is dat de levensduur van de implantaten en het risico op ernstig falen toeneemt.
Daarnaast zijn er enkele nieuwe benaderingen voor het uitvoeren van heupprothese. In het bijzonder is anterieure benadering van heupvervanging een operatie die wordt uitgevoerd om het trauma tot enkele van de structuren die het heupgewricht stabiliseren te minimaliseren. Veel chirurgen zijn van mening dat het risico van dislocatie na deze operatie lager kan zijn in vergelijking met een traditionele laterale heupvervanging. Als gevolg van deze lagere kans op dislocatie, zullen chirurgen vaak aanbevelen geen heupvoorzorgsmaatregelen te nemen na vervanging van de heup aan de voorzijde.
Een woord van heel dichtbij
Heupdislocatie is een belangrijke complicatie van de totale heupprothese. Het voorkomen van deze complicatie kan worden bereikt met bepaalde voorzorgsmaatregelen en het gebruik van gespecialiseerde implantaten en chirurgische technieken. Deslocatie kan echter nog steeds plaatsvinden en wanneer dit gebeurt, kan aanvullende chirurgie noodzakelijk worden om herhaalde dislocaties te voorkomen. Gelukkig is de kans op dislocatie na heupvervanging vrij klein, maar wanneer dit toch gebeurt, kan dit extra chirurgische ingrepen vereisen.
