De meeste kinderen met pectus excavatum – ook bekend als "gezonken borst" of "trechterborst" – hebben door deze aandoening weinig gezondheidsproblemen; bij sommige kinderen kan het echter de juiste hart- en longfunctie beïnvloeden.
De schuldige is te veel kraakbeen, een stevig, plooibaar weefsel dat het skelet van een baby vormt. In deze toestand vormt zich vóór de geboorte extra kraakbeen over de ribben.
Deze toestand kan na de kindertijd lastig worden naarmate de ontwikkeling vordert.
Hoe het de hart- en longfunctie beïnvloedt
Hier zijn manieren waarop pectus excavatum de hart- en longfunctie kan aantasten:
- Het kraakbeen wordt bot. Tussen de geboorte en 3 jaar oud wordt het kraakbeen van alle baby’s bot, behalve op bepaalde plaatsen waar het elastisch blijft, zoals delen van de oren en neus. Het geeft ook lijnen aan de gewrichten.
- Het borstbeen duwt naar binnen. Wanneer het kraakbeen van een kind met pectus excavatum hard wordt, wordt het borstbeen naar binnen gedrukt door de extra hoeveelheid kraakbeen die de ribben bedekt, wat de "verzonken" look creëert. Naarmate het proces voortgaat tijdens de adolescentie, kan het hart geleidelijk in de linkerborst worden verplaatst. Druk van het hardende kraakbeen kan het vermogen van het hart om met bloed te vullen verstoren en het snel genoeg naar het lichaam pompen.
- Hart- en longgrootte worden beïnvloed. Het hart en de longen zijn mogelijk kleiner dan normaal, omdat er niet genoeg ruimte is om de normale grootte te bereiken. Normale ademhaling en bloedsomloop worden beïnvloed.
In de meeste gevallen resulteert pectus excavatum in een hart- en longcapaciteit die net iets onder het gemiddelde ligt en geen invloed heeft op het dagelijks leven. Maar het hart kan mogelijk niet goed genoeg pompen om inspannende activiteit mogelijk te maken.
Zelfs een ernstig geval van pectus excavatum zal het leven niet bedreigen, maar het kan resulteren in fysieke beperkingen en is een bron van zelfbewustzijn.
Deze verschijnselen suggereren pectus excavatum en de bijbehorende mogelijkheid van hartproblemen:
- Kortademigheid
- Lage tolerantie voor inspanning
- Borstpijn
Milde ademhalingsmoeilijkheden en frequente, langdurige verkoudheid kunnen het gevolg zijn van minder ernstige vormen van pectus excavatum. De symptomen kunnen met de leeftijd verergeren en afvlakken als de volledige grootte wordt bereikt.
Pectus excavatum kan worden geëvalueerd met behulp van röntgen-, CT-, MRI-, longfunctietests of echocardiografie, waarbij geluidsgolven worden gebruikt om foto’s van het hart te maken.
Chirurgie kan helpen
De ideale leeftijd voor pectus excavatum chirurgie is ouder dan 6 jaar, maar vóór de adolescentie, wanneer botten en kraakbeen minder buigzaam worden. Er is een operatie uitgevoerd bij tieners en jonge volwassenen.
Er zijn drie chirurgische benaderingen voor chirurgie:
Ravitch-reparatie: De onderste vier of vijf kraakbeen worden verwijderd en het borstbeen wordt tijdelijk ondersteund met behulp van een metalen staaf, die in ongeveer een jaar wordt uitgenomen. Het kind wordt maximaal 5 dagen in het ziekenhuis opgenomen; lichte activiteit kan binnen een paar weken beginnen, maar het zal enkele maanden duren voordat echt actief spel OK is om te hervatten.
Nuss Procedure:Een balk in de vorm van de gewenste borstwand wordt onder het borstbeen geplaatst. De balk is ongeveer 2 jaar later verwijderd. Het herstel is vergelijkbaar met dat van de chirurgische reparatie van Ravitch.
Magnetische mini-verplaatsingsprocedure: Eén magneet wordt in de borstkas geïmplanteerd en één wordt op het ribbelkraakbeen aan de buitenkant van de borst geplaatst om hem in een meer normale positie te brengen, wat na enkele maanden tot correctie leidt. Patiënten gaan dezelfde dag naar huis en kunnen hun activiteiten onmiddellijk hervatten.
Alle methoden verbeteren het pompvermogen van het hart, maar slechts in zeldzame gevallen verbetert de operatie de longcapaciteit.
