Artrose (OA) is het meest voorkomende type artritis. Aan de andere kant wordt reumatoïde artritis (RA) erkend als het meest verlammende of invaliderende type artritis. Maar wat zijn de significante verschillen tussen hen?
Overzicht
Artrose wordt ook wel een degeneratieve gewrichtsaandoening of artritis met artritis genoemd. Het wordt veroorzaakt door de afbraak van gewrichtskraakbeen, een kussen tussen de botten die een gewricht vormen.
Door kraakbeenverlies kan een bot wrijven op een ander bot in het gewricht, een aandoening die zeer pijnlijk is. Meestal begint artrose in een enkel gewricht.
Beïnvloeding van meer dan 27 miljoen mensen in de Verenigde Staten, artrose komt het meest voor bij mensen ouder dan 65 jaar. Alle races in de VS lijken te worden beïnvloed door artrose. Volgens het American College of Rheumatology heeft 70 procent van de mensen boven de 70 jaar röntgenonderzoek van artrose.
Reumatoïde artritis, aan de andere kant, is een chronische, inflammatoire type artritis en is ook geclassificeerd als een auto-immuunziekte. Het synovium (bekleding van het gewricht) wordt voornamelijk beïnvloed door reumatoïde artritis, maar organen die het hele lichaam hebben, kunnen eveneens worden aangetast. Meerdere gewrichten zijn meestal betrokken bij reumatoïde artritis.
Ongeveer 1,5 miljoen mensen in de Verenigde Staten hebben reumatoïde artritis, en ongeveer een tot twee procent van de wereldbevolking wordt erdoor getroffen.
Ongeveer 75 procent van de patiënten met reumatoïde artritis is een vrouw. Mannen, vrouwen en zelfs kinderen kunnen echter reumatoïde artritis ontwikkelen.
Doorgaans treedt het begin van de ziekte op voor reumatoïde artritis tussen 30 en 60 jaar oud en de meerderheid heeft er geen familiegeschiedenis van. Wanneer het bij mannen voorkomt, slaat het meestal later in het leven toe.
Oorzaken
Artrose is een gewrichtsaandoening die het kraakbeen aantast. Wetenschappelijke conclusies over de oorzaken ervan evolueren niet alleen van slijtage of de gevolgen van veroudering. Bovendien neemt het watergehalte van kraakbeen aanvankelijk toe met osteoarthritis, terwijl de eiwitsamenstelling van kraakbeen gestaag degenereert. Andere factoren die het risico op het ontwikkelen van osteoartritis kunnen verhogen, zijn onder meer gewrichtsblessure, herhaald gebruik of stress van gewrichten, overgewicht en familiegeschiedenis / genetica.
Met betrekking tot reumatoïde artritis hebben onderzoekers jarenlang gewerkt aan het vinden van de oorzaak van de abnormale auto-immuunrespons geassocieerd met de ziekte. Er is geen enkele oorzaak gevonden. Gangbare theorieën wijzen op een genetische predispositie en een triggergebeurtenis of -gebeurtenissen.
Symptomen
Artrose heeft vooral invloed op de gewrichten. De meest voorkomende symptomen zijn:
- Pijn in het aangetaste gewricht na herhaald gebruik of activiteit
- Ochtendstijfheid die een half uur of minder duurt
- Gewrichtspijn die vaak later op de dag erger is
- Zwelling, opwarming en verstijving van het aangedane gewricht na langdurige inactiviteit
- Botachtige sporen, botachtige vergrotingen (knooppunten van Heberden en de knopen van Bouchard in de handen), en beperkt bewegingsbereik
Reumatoïde artritis symptomen omvatten:
- Gewrichtspijn
- Gezamenlijke zwelling of effusie
- Gewrichtsstijfheid
- Roodheid en / of warmte nabij het gewricht
- Beperkt bewegingsbereik
- Ochtendstijfheid langer dan een uur
- Betrokkenheid van de kleine gewrichten van handen en voeten
- Extreme vermoeidheid
- Reumatoïde knobbeltjes
- Symmetrische gewrichtsbetrokkenheid (beide knieën, niet één)
- Long-, nier- of hartbetrokkenheid
Diagnose
Dit is waar sommige overeenkomsten voorkomen. Röntgenfoto’s van aangetaste gewrichten kunnen gewrichtsschade vertonen die gepaard gaat met artrose of reumatoïde artritis. Arthrocentesis, gezamenlijke vloeistofverwijdering en gezamenlijke vloeistofanalyse zijn mogelijke procedures die osteoartritis of reumatoïde artritis kunnen beoordelen.
De resultaten maken onderscheid tussen welk type artritis het gaat.
Bloedonderzoek kan geen definitieve diagnose stellen van artrose, maar kan worden gebruikt om andere aandoeningen uit te sluiten, waaronder reumatoïde artritis. Testresultaten, een lichamelijk onderzoek en de medische geschiedenis van de patiënt kunnen samen helpen bij het vaststellen van een diagnose.
Laboratoriumtests die vaak worden besteld om reuma te helpen diagnosticeren, zijn onder meer:
- Reumafactor
- Erytrocytesedimentatiesnelheid
- C-reactief eiwit
- Anti-CCP-test
Behandelingen
Behandelopties voor artrose richten zich op pijnverlichting en herstellen de functie van het aangetaste gewricht. Medicijnen worden vaak gebruikt om osteoartritis te behandelen. Niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID’s), analgetica en steroïde-injecties worden gebruikt om pijn en ontsteking te behandelen.
Fysiotherapie die zich richt op oefeningen om het gewricht te versterken en te stabiliseren, ondersteuning / versterking, warmte, rust en gewichtsafname zijn allemaal belangrijk voor een succesvol artrose-behandelingsregime. Alternatieve behandelingen worden ook gebruikt, zoals massagetherapie en acupunctuur.
De primaire behandeling voor reumatoïde artritis is medicatie. Er zijn vijf categorieën medicijnen die vaak worden gebruikt voor de behandeling van reumatoïde artritis, waaronder:
- Biologics, zoals Enbrel (etanercept), Remicade (infliximab), Humira (adalimumab), Rituxan (rituximab) en Orencia (abatacept)
- DMARD’s (ziekte- modificerende anti-reumatische geneesmiddelen), zoals methotrexaat
- Corticosteroïden, zoals prednison en hydrocortison
- NSAID’s, zoals Celebrex (celecoxib) en naproxen
- Analgetica (pijnstillers)
Samen met medicatie, enkele vormen van alternatieve en aanvullende behandeling of lokale steroïde-injecties kan pijn voor reumatoïde artritis helpen verlichten.
Voor zowel reumatoïde artritis als osteoartritis is de laatste optie om een behandeling uit te voeren een operatie. Dit omvat artroscopie, artrodese (fusie) en artroplastiek (gewrichtsvervanging).
