Scheenbeenspalken beschrijft een verscheidenheid aan gegeneraliseerde scheenpijn die optreedt in de voorkant van het onderbeen langs het scheenbeen (tibia). De pijn van scheenbeenspalken bevindt zich meestal op het buitenste voorste gedeelte van het onderbeen (voorste scheenbeenspalken) of pijn aan de achterkant van de scheenbout in het onderbeen (posterior mediaal).
Shin-spalken treden over het algemeen op nadat cumulatieve stress microtrauma veroorzaakt aan de soleusspier op het punt van hechting aan het scheenbeen.
Repetitieve stress kan ook irritatie van de achterste tibialis-spier en ontsteking van het periosteum veroorzaken, het bindweefsel dat de tibia bedekt. Scheenklemmen zijn bijna altijd het gevolg van overbelading van deze zachte weefsels door herhaalde impactactiviteiten, zonder de juiste conditionering of voldoende hersteltijd tussen de trainingen.
Wat is de oorzaak van Shin-splints?
De meeste atleten die schalspalken ontwikkelen, beschrijven een trainingsgeschiedenis met plotselinge toename in intensiteit of duur van impactactiviteiten, vaak samen met een gebrek aan gepast herstel tussen trainingen.
Er zijn verschillende factoren die kunnen leiden tot scheenbeenspalken. De meest voorkomende oorzaak is herhaald trauma aan de spieren of botten van het onderbeen.
Spiertrauma (exertioneel compartimentsyndroom) heeft vaak te maken met overtraining of overmatig hardlopen op harde oppervlakken. Herhaald gebruik zorgt ervoor dat de spieren opzwellen en druk uitoefent op de fascia die de spieren in het onderbeen bedekt, wat leidt tot druk en pijn.
Bottrauma aan het onderbeen kan stressfracturen tot gevolg hebben. Constante beukende beenbotten kunnen microscopische scheuren en breuken in de tibia en fibula (onderbeengraten) veroorzaken. Er is rust nodig om deze scheuren te herstellen, maar zonder voldoende herstel blijven deze scheuren groeien en worden ze een breuk.
Het resultaat is acute pijn en een lang herstel.
Beginnende hardlopers lopen een verhoogd risico op scheenbeenspalken en stressfracturen omdat ze niet gewend zijn aan de hoge impact die rennen heeft op de spieren en gewrichten van het onderbeen en de voet. Hardlopen op harde oppervlakken (vooral met versleten, slecht opgevulde schoenen) verhoogt de belasting van de spieren, gewrichten en botten en is een andere oorzaak van scheenboutspalken. Overmatige pronatie of andere biomechanische problemen kunnen het risico op het ontwikkelen van shin-splints vergroten.
De meest voorkomende oorzaken van scheenbundels
- Niet goed uitrekken
- Geen warming-up
- Te hard trainen
- Kilometerstand te snel verhogen
- Hardlopen of hard springen
- Spieronevenwicht tussen het achterste en voorste been
- Versleten schoenen die niet zijn voldoende steun
- Running op een hellend of hellend oppervlak
- Andere biomechanische problemen
Symptomen van Shin-spalken
- Pijn op het mediale (binnen) deel van het onderbeen
- Pijn is vaak erger bij hardlopen of een andere oefening met gewichtdragende
- Pijn neemt toe na Hardlopen op harde oppervlakken
- Na het stoppen van de activiteit kan er een pijnlijke pijn zijn
- Pijn neemt toe met de activiteit
- Pijn neemt toe bij hardlopen, springen, bergbeklimmen of bergafwaarts lopen
- Kalfsspieren zijn misschien strak en inflexibel
Shin Splints behandeling
Rust is de beste behandeling voor scheenbeenspalken.
Gebruik voor onmiddellijke hulp de R.I.C.E. behandelingsmethode voor het beheersen van pijn en ontsteking. Terugkeren naar activiteit moet geleidelijk gebeuren met niet-belastende activiteit (fietsen, zwemmen) tot aan je oefeningen tot je pijnvrij bent.
- Versterkings- en rekoefeningen zijn nuttig. Het rehabprogramma voor enkelblessure kan ook worden gebruikt voor shin-splintrevalidatie.
- Tape je scheen vast om stress te verminderen
- Draag goed schoeisel
- Vervang schoenen indien nodig.
De terugkeer naar activiteit moet geleidelijk gebeuren of u riskeert opnieuw letsel op te lopen. Verander uw routine en snijd uw trainingstijd en -intensiteit zo dat u geen ongemak heeft vóór, tijdens of na het sporten.
Als uw scheenpijn na drie of meer weken aanhoudt, moet u overwegen uw arts te raadplegen voor een juiste diagnose.
