ACL reconstructiechirurgie is de standaardbehandeling voor jonge, actieve mensen die een ACL-traan dragen. Maar wat gebeurt er als die persoon een kind is? Moet de ACL-operatie worden uitgesteld tot het kind ouder is, of moet de ACL-reconstructie worden uitgevoerd voordat het skelet volwassen is?
Chirurgie bij kinderen kan worden uitgesteld, maar dit verandert
Het voorste kruisband (ACL) is een verbinding in de knie die belangrijk is voor de stabiliteit van het gewricht.
Traditioneel, wanneer een kind een VKB-verwonding had, waren chirurgen terughoudend om het ligament direct te bedienen en te reconstrueren uit angst voor beschadiging van de groeischijf.
De zorg was dat voordat een kind skeletachtige volwassenheid heeft bereikt (ongeveer 12-13 jaar oud bij meisjes of 14-15 jaar oud bij jongens) dit type operatie een risico op het beschadigen van de groeischijf vormde. Problemen met de groeiplaat als gevolg van ACL-chirurgie kunnen leiden tot ongelijke beenlengtes of hoekvervormingen. Recent onderzoek toont echter aan dat het risico op problemen met de groeiplaat veel kleiner is dan het risico van blijvende knieschade als de ACL niet is vastgesteld.
Wat zijn de groeiplaten?
De groeischijven zijn het deel van het bot dat groeit in lengte. De meeste botgroei vindt plaats nabij de uiteinden van lange botten in deze gebieden, groeiplaten genoemd. Twee van de meest actieve groeiplaten in het lichaam bevinden zich net boven en net onder het kniegewricht. Deze groeiplaten dragen bij aan de lengte van zowel het dijbot (femur) als het scheenbeen (tibia).
Hoe beïnvloedt ACL-chirurgie de groeiplaat bij kinderen?
Traditionele ACL-reconstructieve chirurgie houdt in dat er een tunnel in het bot wordt gemaakt direct op de locatie van deze groeiplaten. Op het moment van skeletachtige volwassenheid, sluit de groeischijf. Zodra de groeischijf gesloten (of bijna gesloten) is, is het risico van het veroorzaken van een groeistoornis verdwenen.
Als u echter een gat boort door een open groeiplaat, kan het lichaam de groeiplaat vroegtijdig sluiten. Dit zou kunnen leiden tot een volledige sluiting van de groeischijf, waardoor ongelijkheid in de beenlengte of gedeeltelijke sluiting van de groeischijf ontstaat, wat hoekvervormingen veroorzaakt.
Hoekige misvorming kan op zijn beurt leiden tot knielende knieën (genu valgus) en boegbenen (genu varus). Deze omstandigheden nemen bij verdere groei geleidelijk toe en kunnen leiden tot problemen zoals gewrichtsschade en artritis.
Veranderende houding tegenover ACL tranen en reconstructie bij kinderen
Knieën die instabiel zijn als gevolg van ACL-tranen hebben een grote kans op meniscusscheuren en kraakbeenletsel. Veel chirurgen hebben aanbevolen dat ACL-chirurgie bij kinderen wordt uitgesteld tot het skelet volwassen is geworden. De hoop is dat je door een operatie te vertragen de mogelijke complicaties van een groeischijfletsel als gevolg van een ACL-operatie kunt voorkomen.
Twee factoren hebben ertoe geleid dat meer chirurgen een vroege ACL-operatie aanbevelen, zelfs bij kinderen. Ten eerste heeft meer recent onderzoek het risico van schade aan de groeischijf geëvalueerd in vergelijking met de keerzijde van de vertraagde chirurgische behandeling van de gescheurde ACL. Het risico van meniscusscheuren en kraakbeenletsel bleek in een recente studie hoger te zijn dan het risico op groeistoornissen.
Ten tweede zijn er aanpassingen aan traditionele ACL-chirurgie die ervoor zorgen dat de groeischijf minimaal wordt beïnvloed bij kinderen. Bovendien kan uw arts een specifiek type transplantaat aanbevelen om de kans op groeischijfletsel te verkleinen als een chirurgische behandeling wordt gevolgd. Daarom bevelen meer chirurgen vroege ACL-chirurgie aan, zelfs bij kinderen.
Waar het op neer komt is dat de risico’s van wachten (gezamenlijke instabiliteit, meniscusscheuren en kraakbeenletsel) groter lijken te zijn dan het risico van groeischijfletsel voor vroege ACL-reconstructie met de huidige chirurgische benaderingen. Als gevolg hiervan zullen chirurgen tegenwoordig eerder ACL-reconstructies aanbevelen.
