De perone pezen zijn de pezen die de spieren van de buitenkant van het kuitbeen met de voet verbinden. De twee belangrijkste peroneale spieren (peroneus longus en peroneus brevis) bevinden zich aan de buitenkant van het been, net grenzend aan de kuitspieren. De spieren zijn verbonden met het bot door de pezen, die langs de buitenzijde van de enkel lopen en zich aan de voet hechten.
De peroneale spieren zijn belangrijk om de voet te verpletteren – de beweging waarbij de voet buitenwaarts van de enkel wordt geschommeld. Bij normaal lopen wordt de beweging van de peroneale spieren in evenwicht gehouden door de spieren die de voet omkeren (de voet naar binnen toe kantelen van de enkel). Two De twee peroneale pezen zijn zeer nauw verwant – in feite zitten ze er een bovenop de andere vlak achter de fibula. Deze nauwe relatie wordt verondersteld bij te dragen aan enkele van de problemen die optreden bij de peroneale pezen, omdat ze achter de enkel wrijven.
Peroneale tendinitis
Het meest voorkomende probleem dat optreedt met de peroneale pezen is ontsteking of tendinitis. De pezen zijn meestal ontstoken net achter het kuitbeen aan het enkelgewricht. Dit deel van de fibula is de bobbel aan de buitenkant van de enkel (ook wel de laterale malleolus genoemd), en de peroneale pezen bevinden zich juist achter die benige prominentie.
Peroneale tendinitis kan het gevolg zijn van herhaald overmatig gebruik of een acuut letsel.
Typische symptomen van peroneale peesontsteking zijn pijn achter de enkel, zwelling boven de peroneale pezen en gevoeligheid van de pezen. Pijn wordt meestal verergerd als de voet naar beneden en naar binnen wordt getrokken en de peroneale pezen worden uitgerekt. Röntgenfoto’s van de enkel zijn doorgaans normaal en een MRI kan een ontsteking en vocht rond de pezen vertonen.
Een typische behandeling van peroneale tendinitis wordt bereikt met enkele eenvoudige stappen, waaronder:
IJsapplicatie
- Het aanbrengen van ijs op het gebied kan zwelling helpen verminderen en pijn helpen beheersen.
Rust - Rust is de sleutel en vaak geholpen met het gebruik van krukken of een wandelstok.
Ontstekingsremmende medicijnen - Medicijnen zoals Motrin of Aleve zijn ontstekingsremmend en kunnen de zwelling rondom de pees verminderen.
Fysiotherapie - Fysiotherapie kan nuttig zijn om de normale mechanismen van het enkelgewricht te herstellen.
Loopschoenen / Enkelbrace - Bretels en laarzen zijn een andere manier om stress op de pezen te verminderen en rust en ontsteking te laten verdwijnen.
Cortisone-injecties - Cortison-injecties worden niet vaak gebruikt, omdat ze kunnen leiden tot peesbeschadiging. In gevallen van recidiverende tendinitis die niet verbeteren, kan echter een opname van cortison worden overwogen.
Peroneale peesscheuren
Tranen van de perone pezen zijn ongebruikelijk en komen bijna altijd voor bij de peroneus brevis pees. Er wordt gedacht dat tranen het gevolg zijn van twee problemen met de pees. Een probleem is de bloedtoevoer. Tranen van de peroneus brevis komen bijna altijd voor in de stroomgebiedzone waar de bloedtoevoer, en dus de voeding van de pees, het armst is. Ten tweede, is de nauwe verwantschap van de twee pezen, waardoor de peroneus brevis wordt gekneld tussen de peroneus longus pees en het bot.
Veel artsen proberen tranen van de peroneus brevis te behandelen met dezelfde behandelingen voor peesontsteking als hierboven vermeld. Helaas vinden veel van deze patiënten geen blijvende verlichting van symptomen en daarom kan een operatie noodzakelijk zijn. Er zijn twee chirurgische opties voor peroneus brevis tranen:
Peesdebridement en reparatie
- Tijdens een peesdebridement kunnen de beschadigde pees en het omliggende ontstekingsweefsel worden verwijderd. De peesscheur kan worden gerepareerd en de pees is "in een tabel geplaatst" en herstelt zijn normale vorm. Peesdebridement en reparatie is het meest effectief wanneer minder dan 50% van de pees is gescheurd.
Tenodesis - Een tenodesis is een procedure waarbij de beschadigde pees aan de normale pees wordt genaaid. In dit geval wordt het beschadigde segment van peroneus brevis verwijderd (meestal enkele centimeters) en worden de achterblijvende uiteinden aan de aangrenzende peroneus longus pees genaaid. Tenodesis wordt aanbevolen voor scheuren waarbij meer dan 50% van de pezen is betrokken.
Herstel na een operatie omvat enkele weken beperkte gewichtstoename en immobilisatie, afhankelijk van het type operatie dat wordt uitgevoerd. Na immobilisatie kan de therapie beginnen. De totale hersteltijd is gewoonlijk 6-12 weken, afhankelijk van de mate van chirurgie. Risico’s van een operatie omvatten infectie, stijfheid en aanhoudende pijn. Dat gezegd hebbende, de operatie is zeer succesvol, waarbij patiënten een succespercentage van 85-95% noteerden.
