Bronchiolitis is een infectie van de onderste luchtwegen die vaak voorkomt bij kinderen jonger dan twee jaar. Het wordt meestal veroorzaakt door het respiratoir syncytieel virus (RSV) dat de ontsteking van de kleinere luchtpassages (bronchiolen) veroorzaakt. De ontsteking veroorzaakt de gedeeltelijke of volledige vernauwing van de bronchiolen, wat resulteert in piepende ademhaling en kortademigheid.
Bronchiolitis is de belangrijkste oorzaak van ziekenhuisopname bij zuigelingen en jonge kinderen. Aangezien er geen remedie is voor bronchiolitis, is de behandeling primair gericht op het verlichten van symptomen van koorts en ademhalingsmoeilijkheden. Als ziekenhuisopname vereist is, kan de behandeling ook aanvullende zuurstof en intraveneuze vloeistoffen omvatten om uitdroging te voorkomen.
In het verleden werd de drug albuterol veel gebruikt in ziekenhuizen om het kind te helpen ademen. Albuterol is geclassificeerd als een bronchodilatator die werkt door ontspannende spieren in de luchtpassages. Het is verkrijgbaar in geïnhaleerde, orale en injecteerbare formuleringen en wordt vaak voorgeschreven aan mensen met chronische obstructieve longziekte (COPD) en astma.
Hoewel het redelijk lijkt om albuterol te gebruiken in gevallen van ernstige bronchiolitis, adviseert bijgewerkte begeleiding van de American Academy of Pediatrics (AAP) het gebruik ervan nu niet.
Waarom de AAP adviseert tegen Albuterol
In hun bijgewerkte aanbevelingen van 2014 erkende de AAP dat albuterol de tijdelijke verlichting bij kinderen met bronchiolitis op dezelfde manier kan bieden als bij astma.
De werkelijke effectiviteit van het medicijn in dit scenario was echter grotendeels subjectief. Lopend onderzoek heeft aangetoond dat het gebruik van albuterol bij kinderen in een ziekenhuis niets heeft gedaan om de uitkomsten te verbeteren of het verblijf in het ziekenhuis te verminderen.
Bovendien adviseert de AAP tegen andere behandelingen die in het verleden vaak werden gebruikt, waaronder vernevelde hypertone zoutoplossing, systemische corticosteroïden, antibiotica en fysiotherapie op de borst.
Identificatie wanneer ziekenhuisopname nodig is
Bronchiolitis bij kinderen zal zich meestal na twee tot drie dagen verkoudheid ontwikkelen. Het begint meestal met verstopte neus en ontlasting, een milde hoest en koorts boven 100,4 ° F. Als de infectie voortschrijdt en de lagere luchtpassages zijn betrokken, kan de aandoening ernstig worden en leiden tot symptomen van:
- Snelle ademhaling
- Piepende ademhaling
- Hardnekkig hoesten
- Moeilijkheden met het voeden
- Leemtes in de ademhaling (apneu)
Een ouder weet dat het tijd is om het kind naar een noodsituatie te brengen als het piepen langer dan zeven dagen aanhoudt of als hij grunt. Evenzo, als het kind aanzienlijk zwakker wordt en een blauwachtige tint krijgt op de huid of lippen (cyanose), moet de ouder het als een medisch noodgeval beschouwen en 911 bellen.
Aanbevelingen voor ziekenhuisopnamen
Ongeveer drie procent van de kinderen met bronchiolitis zal in het ziekenhuis moeten worden opgenomen. Behandeling zou het volgen van vitale functies en ondersteunende zorg inhouden, gebaseerd op de toestand en symptomen van het kind.
Extra zuurstof kan nodig zijn voor kinderen die niet op adem kunnen komen. Dit wordt meestal gedaan door een buis, een neuscanule, onder de neus van een kind te plaatsen of door een gezichtsmasker te gebruiken. Voor zuigelingen kan een zuurstofdopbox worden gebruikt.
Als het kind niet kan eten of drinken, hetzij omdat de ademfrequentie te snel is of de ademhaling ernstig verminderd is, moeten vloeistoffen en voeding mogelijk intraveneus (in een ader) worden toegediend. Om verspreiding van het virus te voorkomen, moet het kind zou worden geïsoleerd van broers en zussen en andere kinderen totdat de toestand volledig is opgelost.
De meeste kinderen opgenomen in het ziekenhuis voor bronchiolitis zijn goed genoeg om na drie of vier dagen weer naar huis te gaan.
