De belangrijkste functie van thiamine (vitamine B1 ) – merk op dat thiamine ook vaak thiamine wordt genoemd – het helpt koolhydraten in energie te veranderen, met de nadruk op het leveren van energie aan je hersenen en zenuwstelsel.
Volgens MedLine wordt thiamine in de volgende voedingsmiddelen aangetroffen:
- Verrijkte, verrijkte en volkorenproducten zoals brood, ontbijtgranen, rijst, pasta en meel
- Runderlever en varkensvlees
- Gedroogde melk
- Eieren
- Peulvruchten en erwten
- Noten en zaad
Het is bekend dat onvoldoende niveaus van thiamine vermoeidheid en zwakte veroorzaken, en in ernstigere gevallen zelfs psychose en zenuwbeschadiging. Factoren die kunnen bijdragen aan thiaminedeficiëntie zijn onder meer een slechte voedingsinname, problemen met de absorptie van de spijsvertering en metabole onevenwichtigheden. Een ernstig gebrek aan thiamine is de zeldzame ziekte die beriberi wordt genoemd. Thiaminedeficiëntie komt ook vaker voor bij mensen die alcohol gebruiken, bij diabetici, mensen met anorexia en andere eetstoornissen, en bij degenen die een gewichtsverliesoperatie hebben ondergaan.
We zijn afhankelijk van onze dagelijkse voeding voor thiamine en omdat thiamine niet in het lichaam wordt opgeslagen, is een consistente thiamine-inname via de voeding noodzakelijk om voldoende niveaus te handhaven. Deskundigen zijn echter van mening dat de meerderheid van de Amerikanen voldoende thiamine uit hun voedselinname haalt. Onze voedingsdeskundige, Shereen Jegtvig, schetst de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid (RDA) voor thiamine bij volwassenen, die varieert van 1,0 tot 1,1 mg / dag.
Thiamine en auto-immuunziekte
Onderzoekers hebben getheoretiseerd dat sommige mensen, en in het bijzonder degenen met auto-immuunziekten, een disfunctie of enzymatische onbalans kunnen hebben die het vermogen van het lichaam om thiamine op cellulair niveau te verwerken negatief beïnvloedt. Op basis van een eerdere studie waarin werd vastgesteld dat thiamine de vermoeidheid bij patiënten met inflammatoire darmaandoeningen (IBD) verbeterde, besloten onderzoekers te evalueren of de chronische vermoeidheid die wordt gezien bij inflammatoire en auto-immuunziekten een bewijs kan zijn van een thiaminedeficiëntie.
De onderzoekers voerden een kleine studie uit bij drie patiënten die een vervangende behandeling met schildklierhormoon hadden voor de thyroïditis van Hashimoto en die ook leden aan vermoeidheid. Het onderzoek vond plaats van mei tot juli 2011. De vermoeidheid werd gemeten tijdens de Fatigue Severity Scale. De patiënten hadden allemaal gratis thiamine-bloedtesten gemeten vóór en na de thiaminetherapie – ofwel 600 mg / dag thiamine oraal of 100 mg / ml elke vier dagen met IV.
De onderzoekers ontdekten dat de patiënten binnen enkele uren of dagen na het begin van de behandeling een gedeeltelijke of volledige regressie van vermoeidheid hadden. Ze concludeerden dat het geven van grote hoeveelheden thiamine "thiamine-afhankelijke processen" herstelt en vermoeidheid verlicht.
Voor schildklierpatiënten: Dit was een kleine studie, en om breed geaccepteerd te worden als wetenschappelijk bewijs, zal waarschijnlijk een groter, dubbelblind typeonderzoek nodig zijn. Maar ondertussen, als u een schildklierpatiënt bent die vermoeidheid ervaart, wilt u misschien met uw arts praten over het proberen van een hoger gedoseerde thiamine.
Het is nuttig om op te merken dat thiamine als veilig wordt beschouwd, zelfs bij hogere doses, en er zijn geen meldingen van toxiciteit van thiamine- of thiaminesuppletie via het dieet. Thiamine is in water oplosbaar en overtollig thiamine wordt via de urine uitgescheiden.
Gezien het ontbreken van bewijs van toxiciteit, heeft zelfs de National Academy of Sciences besloten om geen tolereerbare bovengrens inname (UL) voor thiamine vast te stellen.
