Een radiale kopfractuur is het meest voorkomende type elleboogfractuur dat optreedt bij volwassenen. Dit type letsel wordt meestal veroorzaakt door een val op een uitgestrekte hand. Radiaalkopfracturen komen het vaakst voor in twee groepen patiënten: oudere vrouwen als gevolg van osteoporose of jonge mannen als gevolg van significant trauma. Ze kunnen ook voorkomen bij andere groepen patiënten, maar deze twee groepen zijn veruit de meest voorkomende.
Daarnaast kunnen radiale kopfracturen optreden in combinatie met andere trauma’s in de elleboog en de bovenste extremiteit.
De radiale kop heeft de vorm van een ronde schijf en is belangrijk bij bewegingen van de elleboog. De radiale kop beweegt zowel in flexie en extensie (buiging) van het ellebooggewricht als in rotatie van de onderarm. Daarom kan letsel aan de radiale kop invloed hebben op alle bewegingen aan de elleboog.
Symptomen
Radiale hoofdfracturen treden meestal op na een val, een reikwijdte om je te schragen met je onderarm. De symptomen van dit type fractuur zijn:
- Pijn in de elleboog
- Beperkt bewegingsbereik van het gewricht
- Zwelling van het gewricht
- Tederheid meestal aan de buitenkant van het gewricht
Radiaalkopfracturen zijn vaak te zien op een x- straal, maar soms in goed uitgelijnde botbreuken, komen ze mogelijk niet op een normale röntgenfoto. Vaak wordt het letsel vermoed als zwelling op de röntgenfoto in het ellebooggewricht wordt gezien. Andere tests, zoals een CT-scan of een MRI, kunnen worden verkregen als de diagnose onzeker is.
Er zijn drie categorieën van radiuskopfracturen:
- Type 1: Geen verplaatsing (scheiding) van het bot
- Type 2: Een eenvoudige breuk met verplaatsing
- Type 3: Een verbrijzelde breuk (veel stukken)
Behandeling van een verwonding
Behandeling van radiaal hoofdbreuken hangt af van het uiterlijk van de breuk op de röntgenfoto. Radiale kopbreuken die niet slecht worden verplaatst, kunnen worden beheerd door de elleboog kort te spalken om ongemak te beheersen, gevolgd door een vroege bewegingsuitslag.
Meer langdurige immobilisatie wordt niet aanbevolen en kan leiden tot meer problemen als gevolg van de stijfheid van het gewricht.
Meer sterk verplaatste radiale kopfracturen kunnen een operatie vereisen voor stabilisatie van de breuk, of mogelijk een excisie van de radiale kop. Bepalen welk type behandeling geschikt is, is afhankelijk van verschillende factoren, waaronder het aantal botfragmenten, letsel aan andere botten en ligamenten rond de elleboog en het activiteitsniveau van de patiënt.
Als de radiale kop moet worden verwijderd, moet een implantaat op zijn plaats worden gezet om instabiliteit van de elleboog te voorkomen. Deze procedure, radiale kopvervanging genoemd, is nodig als andere botten en / of ligamenten zijn gewond en het ellebooggewricht onstabiel is zonder enige radiale kop. Anders veroorzaakt verwijdering van een geïsoleerd radiaal hoofdletsel meestal geen verslechtering van de functie van het ellebooggewricht.
Complicaties van radiale hoofdfracturen omvatten niet -union, malunion, elleboogartritis en stijfheid van het ellebooggewricht. Niet -union (niet-genezen fracturen) en malunion (slecht uitgelijnde fracturen) komen het meest voor bij niet-chirurgische behandelingen, maar kunnen vaak geen symptomen veroorzaken. Artritis en stijfheid komen vaker voor bij ernstigere verwondingen, zoals fracturen die veel stukken van het bot veroorzaken.
Ook bekend als: elleboogfractuur, gebroken elleboog
