De elektrolyten van ons lichaam zijn bepaalde elementen die van levensbelang zijn. Ze beïnvloeden ons op diepzinnige manieren. Alles, van het genereren van de energie van een hersencel tot de elektriciteit van een zenuwcel, van het watergehalte van ons lichaam tot het ritme van ons hart, en meer, is afhankelijk van elektrolyten zoals natrium, kalium, calcium, magnesium en andere die zich in een bepaald bereik bevinden (en u dacht dat een elektrolyt iets is dat je gebruikt om een kramp te verminderen!).
In feite zou het leven zoals we het kennen niet bestaan zonder deze elementen die een ingewikkeld onderdeel zijn van onze fysiologie.
Laten we ons verdiepen in een nog dieper gelegen gebied om te begrijpen waarom ons bestaan zonder deze elektrolyten niet mogelijk was geweest. Deze schijnbaar eenvoudige elementen zijn in feite de brug die ons verbindt met de geboorte van ons universum. Verward? Nou, hier is een eenvoudige uitleg. Wat we elektrolyten noemen, zijn in wezen elementen (zoals natrium, kalium of magnesium) die ontstonden tijdens het aanbreken van het universum.
Magnesium bijvoorbeeld werd geproduceerd door kernfusie van koolstof op sterren. Uiteindelijk, toen de ster explodeerde in een gigantische super nova, verspreidde magnesium zich over het universum en in onze fysiologie. Ja, er is een beetje sterrenstof in ieder van ons! Toen de 13e eeuwse Perzische dichter Rumi beroemd schreef: "we komen uit het niets, sterren als stof verstrooid", was hij gedeeltelijk waar.
Elektrolyten en de nieren
Laten we de elektrolyten en hun stoornissen vanuit een veel meer alledaags perspectief bekijken. Afwijkingen van de elektrolyten komen zeer vaak voor in de nieraandoeningen om één eenvoudige reden – het is de nier die doorgaans een centrale rol speelt bij het handhaven van normale niveaus van de meeste elektrolyten.Daarom zijn deze afwijkingen het gevolg van een abnormale nierfunctie in plaats van een oorzaak.
Zowel lage als hoge niveaus van elektrolyten kunnen worden gezien als de nieren niet goed werken, maar kunnen ook tal van andere indirecte oorzaken hebben. De fijnere details van elke mogelijke oorzaak en de respectieve behandeling valt buiten het bestek van dit artikel. Hier is echter een kort overzicht van problemen met betrekking tot abnormale natriumniveaus.
Hyponatriëmie: een staat met een laag natriumgehalte
Normaal gesproken wordt een natriumgehalte in het bloed van minder dan 135 meq / L als abnormaal beschouwd en wordt het hyponatriëmie genoemd. Twee belangrijke determinanten van het natriumniveau in het bloed zijn (a) de hoeveelheid natrium in het bloed en (b) de hoeveelheid water in het bloed. In veel ziektetoestanden is een laag natriumgehalte geen probleem van natriumgebrek, maar in feite een
overmaat aan water voor de hoeveelheid natrium (wat uiteindelijk resulteert in een effectieve verdunning van het natriumgehalte). Denk eraan, wanneer we het natriumgehalte in het bloed meten, is dit niet de
absolute hoeveelheid natrium, maar in feite de concentratie waar we naar kijken. Wat betekent dat het watergehalte van het bloed ook de natriumconcentratie zal beïnvloeden. Het begrijpen van dit concept is essentieel om te begrijpen waarom natrium in bepaalde ziektetoestanden valt en waarom de behandeling niet altijd is om "meer zout / natrium te eten". Enkele veelvoorkomende oorzaken van lage natriumspiegels zijn de volgende (dit is geen uitputtende lijst):
Feitelijk verlies van natrium uit het bloed
- : dit kan gebeuren door diarree, overgeven, overmatig zweten, etc. Dit komt vaak voor in lange afstand lopers wanneer verlies van natrium in het zweet verder wordt verergerd door orale inname van gewoon water zonder zout, waardoor de daling van natrium verder wordt versterkt. Dit kan in extreme gevallen leiden tot levensbedreigende gevolgen, waaronder aanvallen.Wateroverschotten
- : deze omvatten congestief hartfalen, cirrose en geavanceerd nierfalen.SIADH
- : dit staat voor het syndroom van onjuiste productie van antidiuretisch hormoon. ADH, of AntiDiuretic Hormone is een hormoon geproduceerd door de hypothalamus in de hersenen, en reguleert de hoeveelheid water die door de nier wordt vastgehouden. Wanneer een te hoge hoeveelheid ADH wordt geproduceerd, zal het natriumgehalte in het bloed dalen.Hormonale oorzaken
- : lage schildklierniveaus, of hypothyreoïdie, bijnierinsufficiëntieStaten waar overtollige vochtinname een probleem kan zijn
- : Dit kan veroorzaakt worden door primaire polydipsie, waarbij overmatige waterinname het natrium in het bloed verdunt, wat in essentie waterintoxicatie veroorzaakt. Een vergelijkbare toestand kan ook worden gecreëerd door het consumeren van overvloedige hoeveelheden bier, aangeduid als "bierpotomanie".Behandeling van hyponatriëmie
Zodra het lage natriumgehalte bij bloedonderzoek is bevestigd, zal de behandeling afhangen van wat de oorzaak is van natriumarmoede, en zelfs hoe snel het is ontwikkeld. Bijvoorbeeld, in toestanden van overtollig water in het lichaam (zoals congestief hartfalen of SIADH), worden waterbeperking of strategieën gericht op het bevorderen van waterafscheiding uit het lichaam ingesteld. Aan de andere kant, in staten waar er een tekort aan zout / natrium in het lichaam is, wordt het vervangen van het natrium in de vorm van zouttabletten of als onderdeel van IV-vloeistoffen aanbevolen. Snelle correctie kan gevaarlijk zijn, vooral wanneer hyponatriëmie nog een tijdje aanhoudt.
Hypernatremie: een geval van te hoog natriumgehalte
Een natriumgehalte in het bloed van meer dan 145 meq / L wordt "hypernatriëmie" genoemd. De meest voorkomende oorzaak van hypernatriëmie is een verhoogde natriumconcentratie veroorzaakt door een
tekort aan water . Vandaar dat ziektetoestanden die zijn geassocieerd met uitdroging, of waterverlies uit het lichaam verhogen (zoals diabetes insipidus, gebruik van diuretica, diarree, etc.) hypernatriëmie kunnen veroorzaken. De gemiddelde persoon begint meestal een sterk gevoel van dorst te krijgen wanneer de natriumspiegels in het bloed stijgen. Zolang ze toegang hebben tot water, zou het natriumniveau moeten dalen. Het probleem doet zich echter voor als mensen geen toegang hebben tot water, of als ze te veel water verliezen uit de nieren of de darmen, of als ze geen dorst kunnen voelen (zoals bij oudere patiënten kan gebeuren). Aangezien de meeste hypernatriëmestaten dehydratie omvatten, omvatten behandelingsstrategieën de toediening van waterrijke IV-vloeistoffen of orale inname van water.Hier enkele van de veelvoorkomende oorzaken van een hoog natriumgehalte in het bloed:
Overmatig waterverlies uit de huid, zoals kan gebeuren door overmatig zweten of brandwonden
- Verlies van water uit de darm / diarree
- Diabetes insipidus, een toestand waarin overtollig water aanwezig is water is verloren in de urine
- Onvermogen om dorst te voelen vanwege problemen met een bepaald deel van de hersenen dat de dorst regelt (de hypothalamus genoemd)
- Natriumoverbelasting of zoutvergiftiging: dit kan gebeuren door onbedoelde toediening van te veel geconcentreerde zoutoplossing aan patiënten waarbij geconcentreerde "hypertone" zoutoplossing wordt gegeven (bijvoorbeeld in gevallen van traumatisch hoofdletsel). Enorme hoeveelheden zoutinname kunnen hier theoretisch ook toe leiden. In feite kan zout bij baby’s door de huid worden opgenomen, een fenomeen dat wordt gezien als een complicatie van een gebruik van "zouten" dat in delen van Turkije wordt toegepast.
- Welk effect heeft hoog of laag natrium op u?
