Urine is een van de manieren waarop het lichaam giftige stoffen en ongewenste stoffen uit het lichaam verwijdert. De nieren werken om overtollig water uit de bloedbaan te verwijderen, samen met afvalproducten uit andere delen van het lichaam en andere stoffen die sommige medicijnen kunnen bevatten.
De kleur van urine kan de hele dag fluctueren. De eerste urine na het ontwaken in de ochtend is vaak de donkerste en meest geconcentreerde, met urine-verlichting in kleur nadat de persoon door de dag heen vocht gaat drinken.
Urine als een manier om hydratatie te meten
Urine is meestal water. In feite is urine meestal ongeveer 95 procent water en de rest mineralen, urinezuur, vitamines, enzymen en een galzuur urobilin dat urine de gele kleur geeft. Urinekleur is een betrouwbare manier om te bepalen of er in de loop van een dag voldoende water wordt ingenomen. Stro of bijna kleurloos betekent voldoende hydratatie terwijl donkerder geel vaak betekent dat de persoon licht gedehydrateerd is.
Hoe normaal urine eruit ziet
Normale urine is helder met een lichte tint van geel, vaak "strokleurig" genoemd. Hoeveel gele kleur aanwezig is, fluctueert met de hoeveelheid water in het lichaam. Een persoon die goed gehydrateerd is en zes tot acht glazen water per dag drinkt, heeft meestal lichtgele urine. Iemand die minder water drinkt dan zou moeten, kan een donkerdere gele urine hebben.
Een normaal persoon kan de badkamer zes of meer keer per dag gebruiken, afhankelijk van hoeveel water ze in de loop van de dag drinken.
Meer wateropname betekent meestal meer uitstapjes naar de badkamer.
Er zijn vele redenen waarom de kleur van de urine kan veranderen of dat de geur die gepaard gaat met urineren anders kan zijn dan wat typisch is. Veel oorzaken van een verandering in urinekleur komen vaak voor en duiden niet op iets ernstigs, hoewel het schokkend kan zijn om vreemd gekleurde urine te zien als u het niet verwacht.
Tekenen van urineweginfectie
Wanneer mensen zich zorgen beginnen te maken over hoe hun urine eruit ziet of ruikt, zijn ze meestal bezorgd dat ze een urineweginfectie of UTI kunnen hebben. Een urineweginfectie is een infectie die de nieren, urineleiders, blaas of urethra aantast. Het kan aanwezig zijn op één locatie, of het kan zich in meer dan één gebied van de urinewegen bevinden.
Het is absoluut mogelijk om ongewoon uitziende of ruikende urine te hebben zonder infectie, net zoals het mogelijk is om een urineweginfectie zonder symptomen te hebben. Een urineonderzoek is de test die wordt gebruikt om de kleur en inhoud van urine te onderzoeken en kan bepalen of een infectie aanwezig is.
Typische urineweginfecties omvatten een of meer van de volgende:
- Urinaire frequentie: De noodzaak om vaker dan normaal naar de badkamer te gaan
- Stinkende urine: Soms is een vieze geur aanwezig bij dit type infectie.
- Pijnlijk urineren: Verbranding tijdens het plassen en soms na het plassen kan wijzen op de aanwezigheid van irritatie of infectie.
- Aarzeling: Moeilijkheden om de urinestraal te starten bij het plassen
- Troebele urine: Een urineweginfectie kan ervoor zorgen dat urine troebel oogt in plaats van helder.
- Blaasdruk of pijn: Sommige personen ervaren druk of pijn van de blaas, die zich een paar centimeter onder de navel bevindt, wanneer ze een infectie hebben.
- Rugpijn: Pyelonefritis, beter bekend als een nierinfectie, kan rugpijn veroorzaken in het gebied boven de nieren.
- Koorts: Een verhoogde temperatuur komt vaak voor tijdens een urineweginfectie, maar is niet altijd aanwezig.
- Vermoeidheid: Een infectie in het lichaam kan koorts veroorzaken.
- Delirium: Sommige mensen, vooral oudere volwassenen, kunnen ernstige en plotselinge veranderingen ervaren in hun vermogen om te denken wanneer een urineweginfectie aanwezig is. Deze verwarring verdwijnt meestal wanneer de infectie effectief wordt behandeld, maar het kan dagen duren om te verbeteren.
- Sepsis: Een onbehandelde urineweginfectie kan een ernstiger systemische infectie worden die zich in het bloed verplaatst en die sepsis wordt genoemd. Dit wordt ook wel urosepsis genoemd en vereist een antibioticabehandeling, vaak via IV.
Ongebruikelijke Urine-verschijning
Bewolkte urine: Urine kan troebel zijn als gevolg van sediment in de urine, van het te lang vasthouden van de urine voordat hij naar de badkamer gaat, prostaatproblemen, seksueel overdraagbare aandoeningen zoals gonorroe en prostaatvergroting. Infectie kan ook resulteren in de aanwezigheid van witte of rode bloedcellen en pus die ook troebeling kunnen veroorzaken. Nierstenen kunnen ook verantwoordelijk zijn voor schuimende urine.
Schuimende urine: Urine die schuimig of bruisend lijkt, is meestal het resultaat van een zeer krachtige urinestraal. Dat kan betekenen dat je harder dan normaal "pusht" om urine te laten vloeien, of zelfs een verhoogde bloeddruk. Als het na verloop van tijd blijft bestaan, wil je misschien een urineonderzoekstest ondergaan. Schuimige urine kan ook een teken zijn van verhoogd eiwit in de urine, wat een teken kan zijn van een nierprobleem.
Urinegeur: Er zijn veel redenen waarom urine een geur kan hebben. Uitdroging maakt urine sterker, wat kan resulteren in een toename van de geur. Bepaalde voedingsmiddelen, zoals asperges, kunnen urine laten ruiken. Er zijn ook omstandigheden die kunnen resulteren in een ongewone urinegeur, zoals maple syrup urine disease (MSUD), waardoor de urine naar pannekoekstroop ruikt. Hieronder volgen enkele aandoeningen die verband houden met bepaalde urinegeuren:
- Zoet ruikende urine kan op diabetes duiden.
- Muf ruikende urine is vaak het gevolg van een leveraandoening of leverfalen.
- Stinkende urine wordt meestal geassocieerd met de aanwezigheid van een urineweginfectie.
Over het algemeen moet de urinegeur verontrustend zijn als deze aanhoudt zonder verklaring of als deze van nature vuil is. Als het voedselgerelateerd is of als gevolg van uitdroging, moet het de loop van de dag passeren terwijl u water drinkt en de urine weer normaal wordt.
Blauw / groene urine: Dit wordt meestal veroorzaakt door de aanwezigheid van voedselkleurstof. Sterk gekleurd voedsel, zoals donkerblauw glazuur, kan resulteren in een urinekleurverandering, evenals asperges. Groene urine kan ook wijzen op de aanwezigheid van pseudomonas-bacteriën, een zeer zeldzame aandoening die porfyrie wordt genoemd, of kleurstoffen die worden gebruikt voor medisch testen.
Van sommige medicijnen, waaronder Propofol, Tagamet, methyleenblauw, amitriptyline en indocine, is bekend dat ze een groenblauwe urinekleur veroorzaken. Er is een zeldzame erfelijke aandoening die de calciumspiegels verhoogt en blauwe urine kan veroorzaken, het is algemeen bekend als "blue diaper syndrome."
Amber of bruine urine: De meest voorkomende oorzaak van donkere urine is uitdroging, waarbij de urine donkerder wordt naarmate uitdroging verergert, maar deze kleur kan ook het gevolg zijn van een nieraandoening of een leveraandoening. Rabdomyolyse, een aandoening die het gevolg is van spierschade, kan ook urine verdonkeren die vaak wordt aangeduid als "thee gekleurd".
Fava bonen en rabarber kunnen ook donkere urine veroorzaken.
Wanneer de lever te ziek is om zijn werk te doen door bilirubine uit de bloedbaan te verwijderen, kunnen de nieren helpen met het proces. Bilirubine wordt meestal in de ontlasting van het lichaam verwijderd en daarom is de ontlasting bruin. Wanneer de nieren helpen om bilirubine uit het lichaam te verwijderen, is de urine ook bruin.
Oranje Urine: De meest voorkomende oorzaak van oranje urine is een medicijn dat Pyridium wordt genoemd. Pyridium, ook bekend als Azo in de over-the-counter formulering, wordt gebruikt om de symptomen van urineweginfecties te verminderen. Wortelen, andere fel oranje voedingsmiddelen en vitamine C kunnen ook leiden tot oranje urine.
Roze / rode urine: Roze urine kan vaak worden toegeschreven aan voedselinname. Het is bekend dat vooral bieten urineproductie veroorzaken die varieert van roze tot rood van kleur. Bramen en rabarber kunnen dit effect ook veroorzaken. Het tuberculosemedicijn Rifampin en senna, een ontlastingverzachter, kan ook resulteren in roze of rode urine.
Bloed in de urine kan een verandering in urinekleuren veroorzaken, variërend van roze tot donkerrood. Een zeer kleine hoeveelheid bloed kan de kleur van de urine veranderen, maar bloed in de urine kan ook een teken zijn van een aanzienlijk probleem met de urinewegen. Als er geen duidelijke verklaring is waarom er mogelijk bloed in de urine aanwezig is, zoals een menstruatie, moet medische hulp worden ingeroepen.
Helder geel: Van B12-vitaminen is bekend dat ze een heldere of markeerstift gele urinekleur veroorzaken, bèta-caroteen (voedsel zoals wortels) kan dit resultaat ook veroorzaken.
Paars: Er is een zeer zeldzame aandoening, het purperen urinezakensyndroom, die, zoals u zich misschien kunt voorstellen, meestal voorkomt bij mensen die een foley-katheter hebben om te helpen bij urinedrainage en verzameling. Vreemd genoeg gebeurt de paarse urine alleen wanneer een patiënt sterk alkalische urine heeft en een katheter op zijn plaats zit. De urine verandert niet echt van kleur, het lijkt alleen paars in de opvangzak en als de katheter en de opvangzak worden vervangen, ziet de urine er weer normaal uit.
Porphyria, een zeer zeldzame aandoening, kan ook resulteren in een paarse kleur.
Witte urine: Chyluria, of witte urine, wordt meestal veroorzaakt door vermenging van lymfevocht met urine. Het kan ook worden veroorzaakt door een filariale infestatie, een soort parasitaire ziekte.
Zwarte urine: Het is bekend dat de medicijnen Macrobid, Flagyl en Robaxin zwarte urine veroorzaken. De zoetstof / laxerend sorbitol kan ook resulteren in zwarte urine. IJzerinjecties, die worden gebruikt om bepaalde soorten bloedarmoede te behandelen, kunnen er ook voor zorgen dat urine zwart wordt.
Zwarte urineziekte, ook bekend als alkaptonurie, is een zeldzame aandoening waarbij het lichaam geen specifieke aminozuren kan verwerken.
Fluorescentie:Bij volwassenen is dit een kenmerk van ethyleenglycol (antivries) vergiftiging en duurt het meestal maar een paar uur na de vergiftiging. Bij een zwart licht gloeit de urine van iemand die vergiftigd is met antivries blauw als het monster in de eerste vier uur na vergiftiging wordt verkregen. Bij kinderen kan het wijzen op antivriesvergiftiging, maar, vreemd genoeg, kan worden gevonden bij perfect gezonde kinderen en moet niet alleen worden gebruikt om vergiftigingen te diagnosticeren bij jongere patiënten.
