U hebt mogelijk gehoord van vrienden en geliefden die een onderhoudstherapie voor kanker hebben ondergaan. Toch is onderhoudstherapie voor longkanker pas vrij recent bekeken. Wanneer wordt onderhoudstherapie gebruikt voor longkanker en wat zijn de doelen van deze behandeling?
Wat is onderhoudstherapie?
Voordat u begint te praten over de gebruikte medicijnen, helpt het om precies te definiëren wat onderhoudstherapie is.
Onderhoudstherapie is een type behandeling dat wordt gebruikt bij geavanceerde longkanker – met name geavanceerde niet-kleincellige longkanker om de overleving te verbeteren, maar niet om kanker te ‘genezen’. Dit staat in contrast met sommige behandelingen voor de eerdere stadia van longkanker die mogelijk met een remedie in gedachten worden gegeven.
Het kan ook bij sommige gelegenheden worden gebruikt voor mensen met kleincellige longkanker (zie hieronder).
Een eenvoudige definitie van onderhoudstherapie is continued de voortgezette actieve behandeling van een tumor die niet is gevorderd (verergerd) na de eerste chemotherapie – – totdat er tekenen zijn dat de kanker is gevorderd (verergerd.) Met andere woorden, het is een behandeling die wordt gegeven met als doel een tumor te houden die niet snel snel onder controle groeit, niet een behandeling die is ontworpen om een tumor te laten krimpen of genezen. Doelen van de onderhoudstherapie
Bij elke kankerbehandeling die u overweegt, is het belangrijk om na te denken over de doelen van de therapie.
Met dit in gedachten is het veel gemakkelijker om de risico’s van de behandeling af te wegen tegen de voordelen. Deze 4 hoofddoelen zijn:
Preventief
- Curatief
- Disease management
- Palliatief
- Onderhoudstherapie wordt gebruikt voor disease management. Het is niet genezend, maar het ‘doet meer’ dan een palliatieve behandeling omdat het is ontworpen om meer te doen dan alleen symptomen te helpen – het doel is om de overleving en kwaliteit van leven tijdens het overleven te verlengen.
Wanneer wordt het gebruikt?
Om onderhoudstherapie voor longkanker verder te definiëren, is het het gebruik van medicijnen nadat iemand is behandeld met vier cycli van "eerstelijns" chemotherapie voor gevorderde (stadium IIIA en stadium IV) longkanker als de kanker niet vooruit is gegaan tijdens deze eerstelijnsbehandeling. Terwijl in het verleden mensen op dit punt niet verder werden behandeld (in plaats daarvan werd dit gevolgd door een periode van "waakzaam wachten" – dat wil zeggen, het monitoren van symptomen en radiologiestudies om te zien of de kanker zou groeien), onderhoudstherapie is ontworpen om te helpen met de symptomen van kanker en hopelijk de overlevingsduur te verbeteren die verder gaat dan de eerstelijns chemotherapie.
Er zijn veel controverses rond het gebruik van onderhoudstherapie. Zoals met elke behandeling, moeten de bijwerkingen van de behandeling worden afgewogen tegen enig voordeel. En – in onze huidige economie – zijn kosten ook een overweging. Medicijnen die zijn ontworpen voor "onderhoud" kunnen erg duur zijn. Sommige studies tonen slechts een zeer kleine verbetering in overleving (een kwestie van maximaal dagen tot weken), en families blijven vaak achter met een zeer bescheiden verbetering in overleving met de financiële last van de behandeling.
Welke medicijnen worden gebruikt?
Op dit moment zijn er twee medicijnen die door de FDA zijn goedgekeurd voor onderhoudstherapie voor gevorderde longkanker.
Verschillende andere medicijnen (en combinaties van medicijnen) worden in klinische onderzoeken bestudeerd. De goedgekeurde geneesmiddelen omvatten:
Alimta (pemetrexed) – In 2009 heeft de FDA het gebruik van Alimta goedgekeurd voor onderhoudstherapie bij longkanker.
- Tarceva (erlotinib) – De FDA heeft Tarceva goedgekeurd voor gebruik als onderhoudstherapie voor longkanker in 2010.
- Wie heeft het meeste baat?
Zoals met de meeste behandelingen voor longkanker, zijn er bepaalde mensen die veel beter reageren dan anderen op therapie.
Studies met Alimta hebben aangetoond dat het effectiever lijkt voor mensen met longadenocarcinoom en grootcellige longkanker. Het lijkt ook effectiever te zijn bij mensen met een EGFR-mutatie.
Studies met Tarceva laten ook een verbeterde overleving zien, voornamelijk voor mensen met niet-kleincellige longkanker die geen plaveiselcel-longkanker zijn. Het lijkt ook mensen met een EGFR-mutatie in grotere mate te bevoordelen dan degenen die de mutatie niet hebben. Het grootste overlevingsvoordeel voor onderhoudstherapie met Tarceva werd gevonden voor niet-rokende vrouwen die een goede algehele gezondheid hadden, anders op het moment van hun behandeling.
Bijwerkingen en complicaties
Onderhoudstherapie voor kleincellig longkanker Uitgebreid stadium
Hoewel onderhoudstherapie in de eerste plaats wordt gebruikt voor niet-kleincellige longkanker, suggereren recente klinische onderzoeken dat er mogelijk een rol kan spelen in uitgebreide fase kleincellige longkanker langs de lijn, met een trend in de richting van een verbeterde overleving gezien bij mensen behandeld met onderhoud sunitinib plus profylactische hersenbestraling.
Ondersteuning en coping
Er is wel eens gezegd dat een van de "bijwerkingen" van onderhoudstherapie is dat mensen geen gevoel krijgen dat ze de behandeling hebben beëindigd. Met andere woorden, ze voelen zich niet als ‘overlevenden’. Het kan helpen om in gedachten te houden dat hormonale behandeling voor borstkankerbehandeling ook als onderhoudstherapie wordt beschouwd, en de overgrote meerderheid van mensen die borstkanker hebben gehad, blijft hormonale therapie volgen, ofwel tamoxifen of een aromatase-remmer als ze de kankerbehandeling hebben voltooid . Het kan ook helpen om ons allemaal te herinneren aan de definitie van kanker-overlevende: iemand is een overlevende van kanker vanaf het moment dat zij de ziekte hebben vastgesteld, en voor de rest van hun leven.
Het is waarschijnlijk dat bij onderhoud van longkanker de therapietoename zal toenemen in zowel het aantal mensen dat deze behandeling gebruikt als in de betekenis ervan. Het concept is dat
we longkanker steeds meer gaan beschouwen als een chronische ziekte . We kunnen de meeste mensen niet noodzakelijk genezen, maar de ziekte kan hopelijk voor langere tijd worden gecontroleerd.
