Dit artikel gaat over gebarentolken voor Doven. Het biedt een onderzoek naar de geschiedenis, rollen, verantwoordelijkheden en relaties van SL-tolken en hun Dovenklanten. Voor- en nadelen voor klanten en tolken zullen ook worden besproken. De conclusie suggereert dat bijvoorbeeld meer gevoeligheid, meer financiering en bewustmakingscampagnes nodig zijn om horende personen een kans te geven om hun dove tegenhangers als gelijkwaardig te beschouwen en financiering te verdienen.
Geschiedenis van SL-tolken
Hoewel het werkelijke bestaan van de allereerste interpreteerder onbekend is, wordt gesuggereerd dat de rol van een tolk begon met grot personen. Een dove grotmens zou een horende persoon vragen om op te treden als een tolk voor zowel de doven als horende grotbewoners (Humphrey et al., 1996: 91). Het concept van de term, tolk, ontstond in de 20ste eeuw, waarin het werd gebruikt om te verwijzen naar een tussenpersoon, helper, vriend of raadgever (91). Historisch gezien werden tolken beschouwd als vrijwilligers, vaak familieleden, vrienden of werkgevers. De vraag naar tolken van hoge kwaliteit ontstond na de Eerste Wereldoorlog (44). Aan het einde van de jaren zestig kwamen professionele beoefenaars of tolken uit de groep vrijwilligers.
In Canada werd de "Canadian Hearing Society (CHS) in 1940 opgericht om Dove, Deafened en slechthorenden, ouders van Doven en slechthorende kinderen onpartijdig te dienen en te ondersteunen en het horende publiek voor te lichten." SL-tolken werden begin jaren zeventig erkend als een waardevolle dienst.
Dit leidde in 1982 tot de oprichting van de Ontario Association of Sign Language Interpreters (OASLI). Veel SL-tolken nemen genoegen met basiscertificeringen die voor het eerst werden aangeboden in 1989 en die vandaag nog steeds haalbaar zijn. De basiscertificering heeft vier segmenten die student-tolken observeren – prestatievaardigheden zoals beoordeeld door middel van een live interview: Comprehensive Skill Certification (CSC), Reverse Skills-certificering (RSC), Tolkencertificering / Trans-literating-certificering (IC / TC), Mondelinge vertolking Certificering: uitgebreid (OIC: C) en gedeeltelijke certificering (OIC: CPC).
Momenteel is er behoefte aan SL-tolken om de kloof tussen de aanzienlijke aantallen Doven en de beschikbaarheid van tolken te vullen. In feite beschikken veel tolken niet over de taalvaardigheid die nodig is om effectief te vertalen. Dientengevolge geven ze vaak verkeerde informatie die verdere verwarring en frustratie creëert tussen dove personen en horende personen (Humphrey et al., 48).
Tolken niet altijd nodig
Een veelgehoorde misvatting van de horende wereld is dat dove personen de aanwezigheid van een tolk wensen in alle situaties. Dove personen vereisen, noodzakelijkerwijs, de aanwezigheid van een SL-tolk bij het verrichten van medische, juridische, professionele, educatieve en andere zaken die volledige deelname aan de horende wereld vereisen. De afwezigheid van SL-tolken belet echter niet dat de communicatie plaatsvindt. Er zijn alternatieve manieren om met elkaar te communiceren, waaronder: gebaren, liplezen, schrijven en sms’en. [Guide note: ook computers, bijvoorbeeld Kladblok]
Educatief tolken in Canada
Betreffende de rollen van SL-tolken in de Canadese, educatieve instellingen, beweert Marty Taylor (1988) dat hun aanwezigheid voor Dove klanten het laatstgenoemde in staat zal stellen "gelijke toegankelijkheid te bereiken" (38) voor diegenen die academisch succes zoeken. Om studenten op alle onderwijsniveaus te helpen, zijn tolken verplicht een specialistcertificaat te bezitten op een van de volgende locaties: Specialistcertificaat: wettelijk (SC: L), Specialistcertificaat: podiumkunsten (SC: PA) of Masters Comprehensive Skills Certificate (MCSC) ).
De stadia van het behalen van een van deze certificaten beginnen met het behalen van een schriftelijke test waarin de kennis van de student wordt bevraagd over: de geschiedenis van de Vereniging van Visual Language Interpreters of Canada (AVLIC) en andere verwante organisaties, de praktijken van SL Tolken, en de taal en cultuur van doven (124). Nadat een persoon het geschreven gedeelte van de test heeft voltooid, ondergaat hij / zij het deel van het examen dat wordt aangeduid als de toets van interpretatie (TOI).
Zodra een persoon aan alle vereisten voor het specialiteitscertificaat heeft voldaan, wordt hij / zij een door het Register van tolken voor doven (RID) toegekend. Hiermee sluit hij zich aan bij de rang van andere professionele SL-tolken. Tolken zijn dan gekwalificeerd om met verschillende klanten te werken in een breed scala aan instellingen: een-op-een, kleine en grote groepsdiscussie.
Interpretertraining in Canada
De volgende lijst met instellingen biedt momenteel trainingen aan voor SL-tolken: George Brown College, Ontario, Douglas College, British Columbia en Red River College, Manitoba. Veel instellingen die trainingen voor SL-tolken aanbieden, zijn gedwongen te sluiten als gevolg van het niet aantrekken en behouden van klasnummers. Een van de belangrijkste obstakels voor hogescholen met SL-programma’s is het lage aantal afstuderende studenten. Het grote aantal studenten dat faalt of niet deelneemt aan het programma heeft te maken met het hoge niveau van stress bij het leren van American Sign Language (ASL) en het begrijpen hoe het in het Engels vertaald moet worden en visa-a-versa. Het is noodzakelijk op te merken dat ASL een "visuele taal is met een eigen grammatica en syntaxis die volledig verschilt van het Engels." Als zodanig zijn de uitdagingen om een SL-tolk te worden geweldig, wat er helaas toe leidt dat veel SL-studenten hun studie stopzetten en hun carrièredoelen beëindigen.
David Howell (2003) wijst op enkele van de obstakels waarmee colleges worden geconfronteerd door de sluiting van het SL Interpreter-programma op Grant MacEwan Community College te bespreken: "Vorige week heeft het Grant MacEwan College aangekondigd dat het programma voor de vertolking van de gebarentolken zal eindigen wanneer de huidige klas van 10 studenten studeren deze maand af.
‘Het is een duur programma met een lage vraag’, zei college-woordvoerster Michelle Leveille in die tijd. De bezuiniging is onderdeel van een poging van het college om de uitgaven in het komende jaar met $ 2 miljoen in te krimpen "(Cityplus 5 juni 2003. Na de trend om geld te besparen en de daaropvolgende vermindering van de overheidsfinanciering voor dergelijke programma’s, hebben veel andere Canadese hogescholen hun SL-programma’s gesloten, bijvoorbeeld: Sheridan College, Ontario, St. Mary’s University, Nova Scotia en Cambrian College, Ontario.
Verdere obstakels voor SL Tolken afgestudeerden
Studenten die afstuderen, worden geconfronteerd met een ander obstakel bij het begin van hun loopbaan – gebrek aan ervaring op het terrein, certificering vertaalt niet i geen doorgewinterde tolk, klaar voor de discipline. Het lage aantal pas afgestudeerden, buiten hun schuld, is niet goed voorbereid om als SL-tolken op te treden.
Afgestudeerde SL-tolken verlangen programma’s gericht op het bijstaan van afgestudeerden in het veldwerk.
Daartoe gaan velen naar post-secundaire studies om de nodige inloggegevens te behalen om succesvol te zijn in hun vakgebied. Daartoe wensen ze uitgebreide kennis van de Dovencultuur, Engels en ASL of Canadese gebarentaal (CSL). Volgens Humphrey et al., De gemiddelde professionele SL-tolk heeft een "Bachelor of Master’s degree" (369).
De auteurs wijzen er echter op dat het slagingspercentage voor post-afgestudeerden overeenkomt met dat van studenten, ongeveer tien procent van de studenten die oorspronkelijk waren ingeschreven.
Het gebrek aan overheids-, zakelijke en particuliere financiering voor de bevordering van het opleiden, toerusten en betalen van gekwalificeerde SL-tolken ontkracht de behoeften, verlangens en rechten van dove personen die ernaar streven een volledig, evenwichtig leven te leiden in een dominante hoorcultuur.
De rollen en verantwoordelijkheden van SL Tolken
Volgens Ron Hahn (1996) beschikken de meeste SL-tolken over "sterke tolkvaardigheid [s]", die hen in staat stellen "hun eigen reputatie te ontwikkelen" (12). Als handelende professionals zijn SL-tolken verantwoordelijk voor het faciliteren van de communicatie tussen gebarentaalgebruikers (doof en slechthorend) en niet-tekengebruikers (horen). Het woord tolk verwijst immers naar een persoon die tussen twee of meer mensen vertaalt met alternatieve manieren van communiceren of die verschillende talen spreekt.
Gekwalificeerde tolken proberen de twee werelden samen te overbruggen en bij elkaar te brengen – horen en doof zijn. Hoewel de verantwoordelijkheden van SL Interpreters zijn gericht op het vertalen van informatie naar gehoor- en dove cliënten, "creëren taalproblemen het potentieel voor enorme spanningen tussen tolken, schoolfunctionarissen en dove studenten" (Lane et al., 1999: 259).
Het is de verantwoordelijkheid van de SL-tolken om ervoor te zorgen dat de informatie duidelijk wordt gecommuniceerd aan beide partijen, inclusief ASL-woordenschat en de structuur van de transmissie.
Met betrekking tot de problemen bij het verzenden van informatie naar beide partijen, reageert een van mijn geïnterviewden, Bob, een ervaren SL-interpreter: "Vaak is bij tolkopdrachten een duidelijk begin, midden en einde aan mijn rol als tolk" ( "Interview", 19 februari 2006). De verklaring van Bob geeft weer hoe relevant de relaties tussen SL-tolken en Dovenklanten ernaar streven een duidelijk, lineair pad te volgen om ervoor te zorgen dat de vertaling van informatie transparant is.
Dit ondersteunt het argument van Lane et al. Dat alle SL-tolken tijdens het werken met cultureel Dovenklanten moeten beschikken over "de betreffende vaardigheden [die] een veel uitgebreidere kennis van ASL vereist" (258).
De kennis en expertise van SL-tolken is vooral nodig wanneer dove cliënten zich in kritieke situaties bevinden die duidelijke communicatie vereisen. Bijvoorbeeld wanneer dove cliënten zich in situaties bevinden die te maken hebben met de wet, kinderhulp of medische noodsituaties.
Om een tolk te worden, moet een persoon cultureel gevoelig zijn en bereid om op te treden als bemiddelaar tussen de doven en horende werelden. Wanneer een persoon een tolk wordt, is hij / zij op de hoogte van de communicatie die plaatsvindt in beide werelden – Engels en ASL – terwijl de andere partijen dat niet doen.
Dus, "de vaardigheden en kennis van tolk variëren sterk" (257), wat de belangrijkste reden is dat Dove cliënten toegang nodig hebben tot gekwalificeerde, competente, SL-tolken. Ze moeten op hun achtergrond kunnen tekenen op een manier die nuttig is om te kunnen interpreteren in elk type situatie, zoals conferenties, vergaderingen, optredens, scholen, rechtbanken of ziekenhuizen.
Tolken zijn professioneel, maar ook menselijk
Een dove cliënt, Lola, juicht SL-tolken toe als professionals omdat ze vindt dat ze "goed bezig zijn en dat ze vriendelijk genoeg zijn om naar school te gaan om te leren vertalen voor doven", gaat Lola verder , "We hebben ze nodig, zonder hen zouden we gefrustreerd, worstelen en beperkte communicatie hebben." Lola’s waardering weerspiegelt de gedachten van de meeste klanten over gekwalificeerde tolken. Dove klanten hebben veel respect voor SL-tolken, die de tijd namen om hun opleiding af te maken en professionele tolken te worden.
RID is "de nationale professionele organisatie van tolken-het heeft een speciale belangengroep voor onderwijsinterpretators" die zich beter willen kwalificeren (Lane et al., 257). Lane et al., Betoogt dat "het passend is [voor SL-tolken om] een universitair diploma te hebben als ze ervoor kiezen om in de onderwijsomgeving te werken" (261). Een geïnterviewde tolk Mike, roept echter uit: "Ik ben geen machine!" De term machine is een krachtig statement dat de verantwoordelijkheid en druk voor de tolk benadrukt om twee talen tegelijkertijd te vertalen met behulp van fysieke en mentale vermogens. Zoals Mike opmerkt, kan van professionele SL Interpreters niet worden verwacht dat ze emotieloos en pijnloos zijn terwijl ze de lange uren werken die soms nodig zijn. Mike’s uitroep weerspiegelt dus de behoeften van tolken om gezien te worden als mens en niet als louter ‘gereedschap’.
Volgens Jan Kanda (1990), onderhouden eenrichtingsinterpreters de zelfzorg in een veeleisende, maar toch vruchtbare, bezetting om zich te houden aan professionele decorum. Als zodanig onderhoudt de tolk een professionele afstand tot haar / zijn klanten om "tijdens het werken" een causale en sociale interactie met hun professionele klanten te vermijden "(2).
Sal, een klant, houdt in dat veel tolken hun best doen om "de betrokken partijen te machtigen, [omdat] balans belangrijk is en dus neutraliteit." Het is belangrijk om deze principes na te leven om de nogal emotionele gesprekken die soms plaatsvinden te compenseren Betrokkenheid kan een probleem worden en het tolkproces verstoren. "Om het zachtjes uit te drukken, is de rol van SL-tolken een uitdagende omdat ze zich bewust moeten blijven van hun rollen en verantwoordelijkheden door niet intellectueel, fysiek en emotioneel betrokken te raken tijdens het werken. met klanten om ervoor te zorgen dat de juiste zorg wordt genomen om van nut te zijn voor hun klanten en voor zichzelf.
Relatie tussen SL-tolken en cliënten
Bij het bespreken van de relatie tussen cliënten en SL-tolken wil ik opmerken dat ik schrijf vanuit een bevooroordeelde positie: een cultureel dove, jonge, zwarte, vrouwelijke student. Dat gezegd hebbende, heb ik geprobeerd mijn onderwerp op een wetenschappelijke manier te benaderen. In het volgende gedeelte worden de eerste handleidingen van Deaf-clients en SL-tolken verkend. De interviews zijn afkomstig uit een pool van persoonlijke vrienden, representatief voor alle lagen van de bevolking, en SL-tolken waarmee ik in het verleden heb gewerkt.
Een casestudy uit 1998 betrof de elementen van professionaliteit: het vermogen om de cliënt met respect en waardigheid te behandelen, los van zijn eigen interesses en vooroordelen om de cliënt beter te dienen, ernaar streefde aan de behoeften van de cliënt te voldoen in plaats van structuren en procedures over elkaar heen te leggen ontkracht hen.
Tijdens het schrijven van dit artikel leerde ik de volgende case study kennen en vond ik de onderliggende kwesties van vertrouwen of het gebrek daaraan, relevant voor deze sectie.
De cliënt was een vijftienjarig meisje, "Rose", dat voor het eerst op een gewone middelbare school zat. Toen Rose in de tiende klas stapte en eerder was opgeleid in dove scholen, gaf de CHS haar een ‘geweldige’ vrouw, ‘Pat’. Rose en Pat hadden wederzijds respect voor elkaar en voldeden aan de bovenstaande criteria van professionaliteit. Pat was vriendelijk, aardig en moedigde Rose aan. Rose, een adolescent die voor het eerst tegenover het openbare schoolsysteem stond, verbonden met Pat en vond het heel jammer haar te zien met zwangerschapsverlof.
Rose was er echter van verzekerd dat Pat aan het eind zou terugkeren en verwelkomde Pat’s vervanging, ‘Beth’.
Rose merkte verontrustende trends in haar relatie met Beth. Beth was bijvoorbeeld vaak ongeduldig met Rose. De CHS, de dove scholen en het openbare schoolsysteem dat Rose bijwoonde, hebben haar niet geïnformeerd over haar recht op een notulist. Dus Rose probeerde haar eigen aantekeningen te maken. Toen Rose haar hoofd boog om te schrijven, zou Beth woedend en ongeduldig worden en Rose vernederen voor haar klasgenoten. Beth zwaaide om Rosa’s aandacht te krijgen en zei haar vervolgens te "luisteren" en haar hoofd niet te laten zakken.
Rose werd begrijpelijkerwijs gekwetst,
bang en beschaamd door het vijandige gedrag van Beth. Rose’s ‘ogen zouden opzwellen van tranen’, en Beth zou ‘haar ogen rollen en boos worden’. Beth verbrak vervolgens haar vertrouwelijke client-tolk-relatie toen ze tijdens een lunchpauze met een andere tolk sprak, waarbij ze Rose bespotte omdat ze haar viscerale reactie op Beth’s onredelijke eisen om alleen naar haar te luisteren liet zien.
Rose’s achterdocht en wantrouwen jegens Beth nam toe naarmate het ongepaste gedrag van Beth vorderde.
Gelukkig toonden de klasgenoten van Rose grote steun voor haar, omdat ze sympathiek waren tegenover haar situatie. Beth werd een ongewenste indringer in de klas en de klasgenoten van Rose zouden haar vaak ‘redden’ van de tirades van Beth. Ondanks de steun van de klasgenoot, leed Rose aan verlies van zelfrespect, concentratiestoornissen en angstaanvallen in contact met Beth. Rose, een toegewijde en succesvolle student, slaagde er niet in een test uit angst en bezorgdheid door Beth’s vijandige aanwezigheid.
Eindelijk kwam de dag dat Pat terugkeerde en Beth vertrok. Beth’s effecten op Rose verdwenen onder de zorg en het respect van haar voormalige tolk, Pat. Rose voelde zich gevalideerd om te horen dat het gedrag van Beth in directe strijd was met de ‘Ethische Gedragscode’ van de AVLIC. Het meest verontrustende aspect van Rose’s relatie met Beth resulteerde echter in Beth die het vertrouwen van Rose in tolken en de schade aan haar schoolwerk onder de leiding van Beth benadeelde.
De ervaring van Rose laat zien wat er gebeurt wanneer een SL-tolk, zoals Beth, respect mist voor haar cliënt, Rose. Aan de ene kant resulteerden de effecten op Rose in een langdurig wantrouwen en angst om dezelfde situatie opnieuw te laten optreden bij het ontmoeten van een nieuwe tolk. Aan de andere kant stelde Rose zichzelf in staat door te worden geïnformeerd over haar recht om zo’n SL-interpretator onmiddellijk als Beth te beëindigen.
Rechten van de klant met betrekking tot tolken
In termen van de relatie tussen cliënt en SL-tolken, betoogt Angela Stratiy (1995) dat cliënten rechten hebben met betrekking tot het inhuren van een professionele SL-interpreter:
1) We hebben recht op gelijke toegang tot informatie.
2) We hebben het recht om onze tolken te kiezen.
3) We hebben het recht om te weigeren een ongekwalificeerde of ongeschoolde tolk te accepteren.
4) We hebben het recht om een tolk te vertellen dat we een moeilijk begrip hebben of dat we ons ongemakkelijk voelen bij hem / haar.
5) We hebben het recht om een tolk en / of zijn / haar werkgever te vertellen dat verdere upgrades noodzakelijk zijn.
6) We hebben het recht om te geloven dat onze mening over het vermogen van een tolk waardevol is. (Editorial Gast: bent u tevreden met tolken? 3)
Stratiy’s lijst met rechten en plichten van dove cliënten versterkt het sentiment van een andere geïnterviewde klant, "Sherry": "Het inhuren van een SL-tolk maakt deel uit van de grotere ethiek die hun relaties regelt die moeten worden dien de praktische redenen voor hun service aan Dove klanten. " Sherry benadrukt het feit dat Dovenklanten altijd een professional moeten gebruiken die de behoeften van klanten dient. "SL-tolken moeten worden opgeleid, onpersoonlijk en professioneel." Veel klanten verlangen SL-tolken met vele jaren ervaring en die zich houden aan de ‘Ethische Gedragscode’ van AVLIC.
Een professionele ASL / Engelse tolk, Martin Koob (1996) bespreekt in het artikel "Looking to the Future: Becoming a Professional" drie problemen die sommige relaties tussen klanten en hun tolken teisteren:
Als iemand die werkt als een tolk is niet gekwalificeerd om dat werk te doen, er is niets dat kan worden gedaan om te voorkomen dat ze als tolk zouden werken.
- Als een persoon die als tolk werkt zich niet ethisch gedraagt, is er niet echt een manier om ze te beschuldigen.
- Als een tolk de wet overtreedt tijdens het uitvoeren van zijn / haar taken als tolk, is er geen formeel mechanisme dat hem / haar verhindert om als tolk te blijven werken (14).
- Koob zegt verder dat deze problemen moeten worden opgelost als klanten beschermd moeten worden tegen het wangedrag van onprofessionele SL-tolken. Een goed bestuur van de relatie tussen cliënt en tolk, en een bereidheid van beide partijen om in een veilige omgeving te komen, zonder angst voor represailles, om overtredingen te melden, is noodzakelijk om ervoor te zorgen dat de rechten van cliënten en tolken worden bereikt.
Volgens een dove cliënt, "Elizabeth", is het de taak van de tolk om geen situatie te creëren waarin potentiële conflicten tussen klanten en SL-tolken kunnen ontstaan. Om het hoofd te bieden aan conflicten die wel kunnen ontstaan, vindt Elizabeth het het beste om ‘het pragmatisch en snel af te handelen’. Cliënten en SL-tolken hebben veel manieren om met allerlei soorten conflicten om te gaan die zich in de loop van hun tijd voordoen.
Manny, een dove cliënt, spreekt bijvoorbeeld over haar strategie in het omgaan met conflicten met haar tolk: "Ik wacht tot na een les, vind een privéplek, zoals in een hoek van de gang,
om privé mijn zorgen te bespreken over ‘dit en dat’, dingen die ik niet leuk vind en niet willen veranderen, dan bied ik alternatieven aan waar we het over eens zijn. ‘ Opgemerkt moet worden dat SL-tolken hetzelfde recht hebben om met respect door hun cliënten te worden behandeld. Mike’s eerdere uitspraak: "Ik ben geen machine", herhaalt. Geen van beide partijen is de ander mishandelen, maar is verantwoordelijk om respectvol en professioneel te communiceren.
Volgens Cynthia B.
Roy (1995) kan de rol van een SL-tolk als professioneel worden omschreven als hij het volgende heeft:
Volledige beheersing van twee talen (in dit geval Amerikaanse gebarentaal en Engels)
- Interpretatievaardigheden
- Een brede algemene kennis
- Kennis van het vakgebied waarin hij / zij inter- preteert
- Biculturele gevoeligheid, en
- Een sterk ontwikkeld gevoel van professionaliteit (137).
- De lijst van Roy moedigt Dove klanten aan om het in dienst nemen van een SL Interpreter met vertrouwen tegemoet te treden, wetende dat ze recht hebben op professionele etiquette en behandeling. De relatie tussen SL-tolken en klanten werkt effectief wanneer beide partijen bekend zijn met de grenzen en gedragscodes die hen beheersen.
Volgens "Sylvia", een SL-interpretator: "Het meeste conflict komt van consumenten die niet weten wat mijn baan is (of niet is!). Dit lijkt te gebeuren door meer consumenten dan dove mensen. De meeste dove kinderen weten van tolken en niet van tolken. de grenzen verleggen
Sommige gehoorconsumenten raken ongemakkelijk bij mij en de dove persoon, waardoor het horen onhandig wordt en soms zelfs veeleisend. "
Toch worden de grenzen overschreden. Bijvoorbeeld wanneer de professionele afstand begint te worden omgezet in een persoonlijke relatie. Dit gebeurt voor veel SL-tolken die met dove cliënten werken (evenals luisteraars), zoals Sylvia benadrukt: "Hoe langer je met iemand werkt, hoe moeilijker het wordt om een professionele, afstandelijke houding aan te nemen.
Je kan het niet helpen, maar moet leren kennen de mensen waarmee je werkt, en vaak zal de Dove consument meer met de tolken praten dan met de horende mensen (en vice versa), wat hun binding alleen maar verdiept. "
Het ontwikkelen van wederzijds respect mag niet als een nadeel voor beide partijen worden beschouwd, omdat het vaak een gevoel van menselijke verbondenheid met de andere wereld creëert dat door de horende of Dovenklant wordt gewenst. Een dergelijke groeiende waardering voor elkaars andere wereld wordt mogelijk gemaakt door de tolk. De persoonlijke betrokkenheid van de tolk kan, zolang het binnen de grenzen van professioneel decorum ligt, de hoorzitting of Dovenklant ten goede komen.
Conclusie:
SL-tolken worden uitsluitend ingehuurd om de communicatie tussen hoor- en dove cliënten te vergemakkelijken. In feite hoeven SL-tolken tijdens het horen en het converseren van doven niet te worden opgemerkt, maar behandeld als niet-bestaan of onzichtbaar nadat de eerste bevestigingen en introducties zijn uitgewisseld. Kwesties (in Canada) met betrekking tot SL-tolken omvatten: bezuinigingen op de overheid, aanzienlijk tekort aan studenten die aangetrokken worden tot het beroep, gebrek aan gekwalificeerde SL-tolken en de vraag van de kant van de hoorzitting en de Dovenwereld voor tolken.
Middelen
Dus u wilt een tolk zijn? (2e editie) Humphrey & Alcorn copyright 1995
AVLIC. (2006). Vereniging van visuele taaltolken van Canada. Juli 2000.
Bryman, Alan. (2004). Social Research Methods 2e editie. NewYork: Oxford University Press.
Butterworth, Rob R. en Flodin, Mickey. (1995). Het Perigee visuele woordenboek voor ondertekening. New York: A Perigee Book.
Canadian Hearing Society. (2006). "Ontario Interpreter Services." 14 april 2006.
Carroll, Lewis. Alice In Wonderland (1869). IIIust. Ralph Steadman. New York: C. N. Potter, 1973.
Howell, David. (2003). "Geannuleerd Cursus een ‘enorm verlies’ voor doven: gebarentolken al in het kort beschikbaar. ‘ CityPlus.
5 juni 2003.
Humphrey, Janice H. en Alcorn, Bob J. (1995). Dus jij wilt een tolk zijn? Een inleiding tot gebarentolkinterpretatie. 2e editie. Texas: H & H Publishers.
Kanda, jan. (1989). Wat maakt een "goede" tolk? "Convention, Noord-Californië.
Koob, Martin (1996)." Looking to the Future: Professional worden. "AVLIC News, 10 (2), 14.
Lane, Harlan, Hoffmeister Robert en Bahhan, Ben. (1996) Een reis naar de dove wereld New York: DawnSignPress.
OASLI Ontario Association of Sign Language Interpreters. (2006) OASLI Documents. Milton, Canada.
Roy, Cynthia B. (1993). "Het probleem met definities, beschrijvingen en de rolmetaforen van tolken." Journal of Interpretation. 127-154.
Stratiy, Angela. (1996). "Bent u tevreden met tolken?" Deaf Canada, 2 (3 ), 2-3.
Taylor, Marty. (1988). "Gebarentaaltolken Onderwijs in Canada." Documenten van de Conferentie van de vereniging van visuele taaltolken van Canada uit 1988. Edmonton: AVLIC.
