Diagnose van coronaire hartziekte (CAD) kan een uitdaging zijn voor zowel patiënten als hun artsen omdat er zoveel mensen risico lopen op CAD en zoveel testen die kunnen worden gebruikt. Wie moet worden getest en welke tests moeten ze hebben?
Wat is CAD?
CAD is een chronische ziekte van de kransslagaders. In CAD zorgt atherosclerose ervoor dat de gladde, elastische voering van de slagaders wordt gehard, verstijfd en opgezwollen door "plaques", die afzettingen zijn van calcium, vetten en abnormale ontstekingscellen.
Deze plaques kunnen in het kanaal van de ader steken, waardoor een gedeeltelijke blokkering van de bloedstroom wordt veroorzaakt, een aandoening die vaak angina veroorzaakt. De plaques kunnen ook plotseling scheuren, waardoor een bloedstolsel acuut in de kransslagader ontstaat die een plotselinge obstructie van de bloedstroom veroorzaakt. De meeste hartinfarcten (hartaanvallen) zijn het gevolg van de acute breuk van een plaque.
CAD is een chronische, progressieve ziekte die meestal vele jaren aanwezig is voordat een persoon zich ervan bewust is dat er iets mis is. Al te vaak is de allereerste aanwijzing dat er een probleem is, wanneer een of andere onomkeerbare gebeurtenis optreedt, zoals een hartinfarct of een hartstilstand. Dit betekent dat als u een verhoogd risico loopt op CAD, u niet moet wachten tot de symptomen zich ontwikkelen voordat u erachter komt of u een probleem heeft.
Diagnose van CAD
Vaststelling van "aanzienlijke" blokkades
Traditioneel is de diagnose van CAD gebaseerd op tests die op zoek zijn naar bewijs van "significante" blokkades in de kransslagaders.
(Cardiologen beschouwen cardiologen over het algemeen als een "significante" blokkade die 70% of meer van een kanaal van een ader blokkeert.)
Oefentesten (of stresstesten) is vaak nuttig bij het diagnosticeren van gedeeltelijk geblokkeerde kransslagaders. Gecontroleerde stresstests kunnen vaak symptomen van angina en karakteristieke veranderingen op het elektrocardiogram (ECG) aan het licht brengen – bevindingen die sterk suggereren dat blokkades aanwezig zijn.
Lezen over stresstesten
Het uitvoeren van een stresstest in combinatie met een thallium / cardiolitestudie of een echocardiogram verbetert het vermogen om gedeeltelijk geblokkeerde kransslagaders te vinden. Thallium en Cardioliet zijn radioactieve stoffen die tijdens het sporten in een ader worden geïnjecteerd. Deze stoffen worden door de kransslagaders naar de hartspier gevoerd, waardoor het hart kan worden afgebeeld met een speciale camera. Als een of meer van de kransslagaders gedeeltelijk zijn geblokkeerd, verschijnen de gebieden van de hartspier die door die slagaders worden geleverd op het beeld als donkere vlekken. Het echocardiogram maakt een beeld van het kloppende hart met behulp van geluidsgolven. Elke abnormale beweging in de hartspier op het echocardiogram tijdens inspanning duidt op CAD.
Lees over thallium / Cardiolite-testen en echocardiogrammen
Als stresstests sterk wijzen op een of meerdere blokkades, worden patiënten in het algemeen doorverwezen voor hartkatheterisatie. Het doel van de katheterisatie is om de locatie en de omvang van alle coronaire slagaderblokkades volledig te karakteriseren, meestal met het oog op angioplastie, stenting of bypass-chirurgie.
Lezen over cardiale katheterisatie
Er worden niet-invasieve tests ontwikkeld die op een dag de noodzaak voor cardiale katheterisatie kunnen vervangen.
Deze omvatten de multislice CT-scan en cardiale MRI. Helaas kan geen van deze benaderingen van vandaag de behoefte aan hartkatheterisatie volledig vervangen.
Plaques identificeren die geen significante blokkades veroorzaken
De afgelopen jaren hebben cardiologen erkend dat zowel hartinfarcten als onstabiele angina worden veroorzaakt door de scheuring van de plaques in kransslagaders. Het blijkt dat in veel, zo niet de meeste gevallen de plaques die uiteindelijk scheuren zouden zijn beschouwd als "niet-significant" (d.w.z. geen significante blokkering veroorzaken) voorafgaand aan hun breuk. Dit is de reden waarom we vaak horen van mensen die een hartaanval krijgen, kort nadat hen verteld is dat ze geen significante CAD hebben.
(Dit is wat tv-journalist Tim Russert in 2008 overkwam.)
Aangezien elke plaque kan scheuren, is het nuttig om te weten of plaques aanwezig zijn – zelfs kleine. Mensen die enige hoeveelheid CAD hebben, moeten stappen ondernemen om plaques te stabiliseren en het risico op plaqueruptuur te verkleinen. (Dergelijke maatregelen omvatten vaak risicofactormanagement, veranderingen in levensstijl, statines en aspirine.)
Calciumscans verschijnen als een nuttige manier om de aanwezigheid van zelfs kleine hoeveelheden CAD te detecteren. Calciumscans zijn een vorm van CT-scanning die een aantal calciumafzettingen in de kransslagaders kan kwantificeren. Omdat calciumafzettingen in het algemeen in plaques voorkomen, levert het meten van de hoeveelheid calcium in de slagaders een indicatie op of CAD (en dus plaques) aanwezig is en hoe uitgebreid de CAD kan zijn. Door je te laten weten dat je op zijn minst genoeg CAD hebt om "stille" plaques te produceren, kan de calciumscan je de mogelijkheid bieden om je levensstijl te veranderen en misschien de juiste medicijnen te nemen, terwijl er nog tijd is om dit te doen.
Meer informatie over calciumscans en wie er baat bij heeft
