Rabdomyolyse is een pijnlijke en potentieel gevaarlijke spieraandoening, met snelle afbraak van de spieren. Het kan atleten en sporters treffen tijdens of na extreme inspanning, vooral bij het sporten bij hoge temperaturen. Het kan de krantenkoppen halen als het studentenatleten treft, maar je moet je er ook van bewust zijn voor je workouts.
Wat zijn de symptomen van rabdomyolyse?
Symptomen van rabdomyolyse zijn thee-gekleurde urine, spierzwakte en aanhoudende pijn, hoewel een meer accurate diagnose beschikbaar is bij bloedonderzoek.
De donkergekleurde urine is het gevolg van de afbraak van spieren, die een eiwit dat myoglobine wordt genoemd aflegt in het bloed en de urine. Als deze niveaus te hoog zijn, kan dit ernstige nierschade tot gevolg hebben. Om door inspanning geïnduceerde rabdomyolyse van andere vormen te onderscheiden, wordt vaak de term "exterieure rabdomyolyse" gebruikt.
Rabdomyolyse stak studentesatleten
In januari 2011 werden dertien Iowa voetballers in het ziekenhuis opgenomen en gediagnosticeerd met rabdomyolyse na een zware pre-season training van 100 back squats. Allemaal hersteld en ontslagen, maar er is een onderzoek gaande om de praktijken te identificeren die tot een dergelijk massa-effect leiden. Gewoonlijk is rabdomyolyse zeldzaam en vindt het geïsoleerd plaats bij atleten, hoewel er andere rapporten van getroffen teams bestaan.
Wie loopt er risico op rabdomyolyse?
Ongelijke genetische aandoeningen kunnen ertoe leiden dat sommige mensen vatbaarder zijn voor de aandoening. Twee van dergelijke aandoeningen zijn sikkelcel-eigenschap (een bloedaandoening) en glycogeenstapelingsziekte, waarbij een ontbrekend enzym ervoor zorgt dat uw lichaam niet in staat is om glucose efficiënt op te slaan en af te geven voor energie.
Toch zou een teamcluster enige gemeenschappelijke "omgevings-" co-factor met oefening suggereren. Een recente medische beoordeling van de aandoening suggereert dat een reeks van receptplichtige, vrij verkrijgbare en ongeoorloofde drugs geassocieerd zijn met rhabdomyolyse, waaronder alcohol, cocaïne, cafeïne, amfetaminen, MDMA en medicijnen zoals salicylaten, neuroleptica, kinine, corticosteroïden, statines, theofylline, cyclische antidepressiva, SSRI’s en anderen.
In een paper gepubliceerd over het cluster in Iowa, vonden ze een verhoogde kans op rhabdomyolyse met procentueel opgeheven lichaamsgewicht, aantal sets en benodigde tijd om 100 back squats te voltooien. Ze liepen meer risico als ze zichzelf dwongen om naar spierfalen te gaan. Opgemerkt werd dat de posities die de studenten speelden erin verwerkt waren, en het was waarschijnlijk dat ze ten tijde van het incident nog niet volledig waren getraind. Interessant is dat degenen die meer proteïne-shakes hadden voor de extreme workout een verlaagd risico hadden bij dit incident.
Voorkomen van inspannende rabdomyolyse
Afgezien van het feit dat u weet dat u een genetische aandoening heeft die uw risico kan verhogen, volgen hier een aantal trainingstips die het risico op rhabdomyolyse aanzienlijk moeten verminderen.
- Verloop geleidelijk in uw trainingsprogramma op basis van uw bestaande fitheid, of het nu cardio, circuit of gewicht is.
- Houd uw vochtinname in het oog, vooral als uw training lang, intens of heet is, vooral alle drie samen. Maar ga niet overboord; meer vocht is niet noodzakelijkerwijs beter.
- Oefen niet hard op caloriearme diëten of na lange perioden van vasten. Zorg ervoor dat u voldoende brandstof aan boord heeft om uw spieren efficiënt te laten werken. Wees voorzichtig met koolhydraatarme diëten gemengd met harde en lange oefeningen.
- Beperk recreatieve drugs zoals alcohol vóór het sporten en neem geen illegale recreatieve of prestatieverhogende medicijnen in. Wees voorzichtig met echte over-the-counter-behoeften zoals ontstekingsremmende medicijnen en vraag uw arts naar geneesmiddelen op recept. De meeste zullen waarschijnlijk in orde zijn.
