Het is niet ongebruikelijk dat een kind een autismespectrumdiagnose krijgt, samen met diagnoses als ADHD, obsessieve compulsieve stoornis, non-verbale leerstoornis en sensorische verwerkingsstoornis. Waarom gebeurt dit? Wat zijn de regels rond diagnose?
Natuurlijk, als uw kind een ontwikkelingsstoornis heeft zoals autisme en ook een medische stoornis heeft zoals diabetes, is het gemakkelijk om de noodzaak van meerdere diagnoses te begrijpen.
Maar wat als uw kind een aantal symptomen heeft, zoals herhaalde handelingen, vertragingen in de sociale communicatie, onoplettendheid en vertragingen in spraak, kunnen deze allemaal deel uitmaken van of tekenen van meerdere aandoeningen zijn? Als de symptomen van uw kind relatief mild zijn, kan uw kind verschillende diagnoses krijgen voordat iemand opmerkt dat de symptomen mogelijk verband houden – en mogelijk samen wijzen op autisme.
Waarom is het zo moeilijk om een enkele diagnose te stellen?
Helaas zijn er geen duidelijke regels voor het diagnosticeren van ontwikkelingsachterstanden en verschillen. Volgens Dr. Ann Asher van de National Institutes of Health: "We erkennen dat er veel oorzaken van autismespectrumstoornissen (ASS) zijn, met dat besef is er meer bereidheid om een diagnose te stellen, mensen zullen een ASS-diagnose geven als een kind voldoet aan de criteria, samen met een andere diagnose.Er is geen vaste regel hieromtrent
Het antwoord is gebaseerd op traditie. "
Het probleem met meerdere diagnoses
Wat betekent dit voor u? Uw kind kan, afhankelijk van welke arts of artsen hij heeft gezien, een hele alfabetssoep van diagnoses verstrekken om de symptomen te beschrijven. Dit kan leiden tot een aantal echte problemen voor kinderen, ouders en leraren.
Bijvoorbeeld:
- Een arts kan een Asperger-syndroomdiagnose geven om sociale en communicatieverschillen te beschrijven, maar ook ADHD diagnosticeren om aandachtsproblemen te beschrijven. Het feit dat de aandachtskwesties het gevolg zijn van sensorische problemen of communicatievraagstukken met betrekking tot het Asperger-syndroom kan worden genegeerd en het kind kan Ritalin of een vergelijkbaar medicijn zonder effect krijgen.
- Een arts kan een autisme-diagnose samen met een diagnose van sociale angst stellen, waarbij het feit dat de sociale angst mogelijk een uitkomst van het autisme is, wordt genegeerd. Dientengevolge kan het kind worden geplaatst op een SSRI-medicijn (meestal gebruikt voor de behandeling van depressie, maar ook voor angststoornissen), terwijl de omgeving die de angst veroorzaakt, mogelijk niet wordt aangepakt.
- Een arts kan een kind met autisme als oppositioneel en uitdagend (ODD) beschrijven, zonder goed te kijken naar wat het oppositionele gedrag van het kind veroorzaakt. Als gevolg hiervan kan het kind in een klas worden geplaatst met emotioneel gestoorde kinderen wanneer betere ondersteuning en hulpmiddelen voor angstbeheer inclusie mogelijk zouden hebben gemaakt.
Het is belangrijk dat ouders zich ervan bewust zijn dat meerdere diagnoses al dan niet gepast zijn, en dat zij diagnostici ondervragen wanneer meerdere ontwikkelingsdiagnoses op hun kind worden toegepast.
Hoewel uw kind met autisme inderdaad meerdere stoornissen kan hebben, kan het ook zijn dat een autismespectrumdiagnose alle feiten omvat – en dat geschikte autisme-behandelingen alle behoeften van uw kind dekken.
