Bij het streven naar een beter begrip van de oorzakelijke factoren achter het prikkelbare darmsyndroom (IBS), hebben sommige onderzoekers hun aandacht gericht op een aandoening die bekend staat als idiopathische galzuurabsorptie ( I-BAM).
Wat is I-BAM?
Galzuren zijn stoffen die door uw lever worden geproduceerd en in uw galblaas worden opgeslagen. Galzuur helpt het proces van het verteren van vetten, dat plaatsvindt in uw dunne darm.
Meestal worden de galzuren geabsorbeerd door de dunne darm en teruggestuurd naar de lever om te worden gerecycled en maar liefst 10 keer per dag gebruikt. Slechts een kleine hoeveelheid galzuren (5 procent) gaat meestal over in de dikke darm, de dikke darm.
Maar als er te veel galzuren in de dikke darm terechtkomen, stimuleren ze de vochtafscheiding, wat resulteert in losse, waterige ontlasting en diarree. Deze aandoening staat bekend als galzure malabsorptie (BAM). Bij afwezigheid van een identificeerbare gastro-intestinale aandoening of letsel, wordt de malabsorptie gekenmerkt als Type 2 BAM, ook wel bekend als idiopathische of primaire BAM (I-BAM of P-BAM).
I-BAM wordt over het algemeen gezien als een zeldzame aandoening. Uit onderzoek bleek echter dat ongeveer 25 tot 30 procent van de patiënten met IBS-D-type-symptomen positief testten op I-BAM met behulp van een 75SeHCAT-scan.
Als onderdeel van deze beoordeling gaven gegevens aan dat patiënten met een gerichte medicatiedosering van galzuurbindende harsen met betrekking tot het niveau van malabsorptie zoals gemeten door de nucleaire geneeskunde-scan, symptoomverbetering vertoonden.
De onderzoekers concluderen dat een onderdiagnose van I-BAM vanwege onwetendheid over de prevalentie en een gebrek aan toegang tot de scan (het is niet beschikbaar in de VS) kan leiden tot veel IBS-D-patiënten die geen passende en effectieve behandeling.
Eén mogelijke theorie
Onderzoekers hebben geprobeerd te begrijpen wat er mogelijk achter dit probleem met galzuurabsorptie zit.
Een mogelijke boosdoener is een ileal (dunne darm) hormoon, FGF19, dat verantwoordelijk is voor het beheersen van de productie van galzuur. Het kan zijn dat lage niveaus van dit hormoon leiden tot overmatige hoeveelheden galzuren, die het morsen in de dikke darm veroorzaken. Er is onderzoek gaande om dit disfunctioneren beter te begrijpen, in de hoop dat dit kan leiden tot medicijnen die direct op het probleem zijn gericht.
The Bottom Line
Zo indrukwekkend als de cijfers 25 tot 30 procent zijn, is het belangrijk op te merken dat dit onderzoeksgebied wordt bestuurd door een bepaalde groep onderzoekers. En, helaas, omdat de 75SeHCAT-scan niet beschikbaar is in de Verenigde Staten, is het niet dat er een snelle bloedtest is om te achterhalen of uw IBS-D echt I-BAM is. Als u echter consequent losse, waterige ontlasting hebt als onderdeel van uw symptoomfoto, kunt u met uw arts overleggen om te zien of u in aanmerking komt voor een proef met de medicijnen die worden gebruikt om BAM te behandelen.
