Basaalcelcarcinoom is de meest voorkomende vorm van kanker wereldwijd, en is goed voor ongeveer 80% van alle gevallen van huidkanker. Als u of een dierbare zojuist de diagnose celcarcinoom heeft gesteld, helpt dit overzicht u de ziekte te begrijpen en beter geïnformeerde behandelingskeuzes te maken.
Incidentie
Jaarlijks worden in de Verenigde Staten meer dan een miljoen mensen gediagnosticeerd met basaalcelcarcinoom (BCC).
Het werd vroeger meestal gevonden bij mensen van middelbare of oudere leeftijd, maar wordt nu steeds meer gezien op jongere leeftijd. De incidentie van BCC neemt toe en wordt door sommige deskundigen nu een ‘epidemie’ genoemd.
Risicofactoren
Blanken, vooral die met blauwe ogen, een mooie teint, en rood, blond of lichtbruin haar (Keltische voorouders), hebben het hoogste risico op BCC. BCC is mogelijk, maar ongebruikelijk bij Afro-Amerikanen, Aziaten en Iberiërs. Vergeleken met blanken, hebben Afro-Amerikanen een verlaagd risico op BCC op aan de zon blootgestelde gebieden, maar dezelfde incidentie van BCC op de bedekte huid. Er zijn ook veel andere risicofactoren.
Oorzaken
Overmatige blootstelling aan ultraviolet licht van de zon of zonnestudio’s veroorzaakt 80% van de BCC-gevallen. BCC is echter minder gecorreleerd aan blootstelling aan de zon dan bijvoorbeeld plaveiselcelcarcinoom en kan voorkomen in gebieden die helemaal niet zijn blootgesteld aan de zon, zoals de hoofdhuid. Mensen die leven in staten dichter bij de evenaar (zoals Florida), of met een geschiedenis van zonnebrand tijdens de kindertijd, kunnen BCC-laesies zien ontstaan in hun twintiger jaren.
Meer typisch duurt de incubatieperiode 10 tot 20 jaar.
Uiterlijk
Een basale cellaesie wordt vaak door artsen omschreven als een parelachtige papule – "parelwijn", wat betekent dat het een lichte glans heeft, in tegenstelling tot goedaardige (niet-kankerachtige) letsels die bruin en schilferig zijn, en "papule" betekent dat het is verheven boven het huidoppervlak.
Dilated bloedvaten kunnen het in een scenario genaamd telangiectasia over. Deze basaalcelkankerfoto’s laten zien dat BCC-laesies verschillende vormen kunnen aannemen, dus een biopsie is de enige manier om een definitieve diagnose te stellen.Typen
Nodulair
- : ongeveer 60% van de BCC’s is nodulair. Ze beginnen als platte, goed gedefinieerde laesies, en worden dan vaak kleine bultjes, die uiteindelijk samenvallen in het midden en een opstaande rand achterlaten op de rand. De meeste nodulaire BCC’s bevinden zich op het gezicht en kunnen ontsierend zijn als ze niet snel worden behandeld.Gepigmenteerd
- : gepigmenteerde BCC’s zijn vergelijkbaar met het nodulaire type, maar ze kunnen bruine of zwarte vlekken bevatten, wat hen kan verwarren met bepaalde soorten melanoom.Fibrosing of Sclerotic
- : deze BCC’s zijn meestal te vinden op het gezicht en lijken op littekens. Ze zijn meestal stevig, slecht gedefinieerd aan de rand, plat of licht ingedrukt, geelachtig van kleur, en het oppervlak heeft de neiging glad en glanzend te zijn.Oppervlakkig
- : dit type omvat ongeveer 15% van de BCC’s. Ze verspreiden zich naar buiten vanuit een rode, goed gedefinieerde, schilferige plek, meestal aangetroffen op de romp en ledematen. Ze worden gemakkelijk verward met psoriasis of eczeem.Fibroepithelioma van Pinkus
- : dit is een zeldzaam type BCC. Het heeft de neiging om een gladde, verhoogde, kleine knobbel te vinden op de rug, ledematen, lies of zool van de voet. Aangezien het geen aan de zon blootgestelde gebieden is, is deze ziekte waarschijnlijk niet gerelateerd aan de zon.Diagnose
Een huidbiopsie is een verwijdering van huidweefsel voor onderzoek onder een microscoop ten behoeve van de diagnose. Het exacte type biopsie hangt af van hoe diep de laesie de huid is binnengedrongen:
Scheerbiopsie
- gebruikt een dun chirurgisch mes om de bovenste lagen van de huid af te scheren. Dit is de meest gebruikelijke methode voor het diagnosticeren van BCC. Punchbiopsie
- maakt gebruik van een rond, cookie-cutter-achtig hulpmiddel. Het wordt gebruikt om een dieper huidmonster te nemen. Behandeling
De behandeling hangt af van het type, de omvang en de locatie van de laesie. Hoewel BCC zich normaal gesproken niet verspreidt naar verre organen (metastasering), kunnen de laesies uiteindelijk leiden tot misvorming en moeten ze zo snel mogelijk worden verwijderd.
De behandeling die nodig is om ze te verwijderen is veel eenvoudiger en veroorzaakt minder snel littekens als ze klein zijn. Gebruikelijke methoden om BCC te behandelen, zijn onder meer:
Curettage en elektrodiscipatie
- Chirurgische excisie (verwijdering)
- Mohs-chirurgie (ook bekend als "micrografische chirurgie"), vooral als de laesie op het gezicht ligt, terugkeert, een diameter heeft van meer dan 2 cm of het sclerotische type
- Actueel is crèmes zoals imiquimod zijn door de FDA goedgekeurd voor de behandeling van oppervlakkige BCC’s die niet op het gezicht liggen, hoewel uit onderzoek is gebleken dat het ook effectief kan zijn tegen nodulair BCC.
- Als basaalcelcarcinoom onbehandeld blijft, kunnen de laesies vele centimeters lang worden en uiteindelijk zweren (door de huid breken) of het omliggende weefsel of bot beschadigen. (Er zijn gevallen gerapporteerd van mensen die een oog, neus of oor kwijtraakten vanwege onbehandelde BCC.) Vooral als ze op het gezicht voorkomen, moeten BCC’s snel worden verwijderd om misvorming te voorkomen als gevolg van de laesie zelf of de operatie. Helaas, ongeacht hoe snel een laesie is verwijderd, heeft iemand met een geschiedenis van BCC ongeveer 40% meer kans om een tweede BCC te ontwikkelen dan iemand zonder geschiedenis.
Basaalcelcarcinoom is de meest voorkomende – maar ook een van de meest geneesbare – van alle kankers. Raadpleeg uw arts onmiddellijk als u ongewone laesies aantreft tijdens uw normale zelf-examens met de huid.
