De geneesmiddelen die vaak worden gebruikt voor, tijdens en na chirurgische ingrepen variëren sterk van patiënt tot patiënt. De reden hiervoor is dat de specifieke medicijnen die u krijgt, zijn gebaseerd op het soort operatie dat u ondergaat, de anesthesie die u ondergaat en eventuele onderliggende gezondheidsproblemen die u heeft.
Pre-operatieve of vóór chirurgische ingrepen
Vóór de operatie zult u uw anesthesist ontmoeten.
Tijdens dit bezoek beoordeelt u al uw medische en tandheelkundige problemen en allergieën, evenals alle medicijnen die u gebruikt, waaronder kruidensupplementen, vitamines en vrij verkrijgbare medicijnen zoals aspirine.
Vertel bovendien aan uw anesthesioloog of u illegale drugs gebruikt, rookt of alcohol drinkt, want al deze stoffen kunnen van invloed zijn op hoe goed u herstelt van uw operatie en hoe goed de narcose-middelen werken.
In een kanttekening is het belangrijk op te merken dat stoppen met roken ideaal is voorafgaand aan een operatie, omdat het uw risico op longcomplicaties na een operatie, met name longontsteking, verlaagt. Uw anesthesist zal ook nagaan of u of een familielid ooit een slechte reactie heeft gehad vóór de anesthesie.
In termen van medicijnen, voorafgaand aan de operatie, kan een antibioticum worden gegeven om infecties op de operatieplaats te voorkomen. Antibiotica zijn een categorie medicijnen die worden gebruikt om bacteriën te bestrijden en ze worden meestal oraal toegediend (in pilvorm) of intraveneus (via een IV).
De selectie van het antibioticum is afhankelijk van het type operatie dat een persoon heeft en het doel ervan is om een infectie op de operatieplaats te voorkomen. Een persoon die een bypassoperatie van de kransslagader ondergaat, kan bijvoorbeeld een antibioticum genaamd Ancef (cefazoline) krijgen binnen een uur voordat de incisie (chirurgische coupe) wordt gemaakt.
Ancef wordt toegediend via de ader (IV) en het is een cefalosporine van de eerste generatie met een vergelijkbare structuur als penicilline.
Medicijnen gegeven tijdens chirurgie
Er zijn drie verschillende soorten anesthesie:
- Lokale anesthesie: U bent wakker en er wordt een medicijn in de huid geïnjecteerd om pijn te verdoven of te blokkeren op een specifieke plaats van het lichaam (bijvoorbeeld het verwijderen van een mol op iemands rug).
- Regionale anesthesie: U bent wakker en een medicijn wordt geïnjecteerd in een gebied van zenuwen om het deel van het lichaam dat een operatie ondergaat (zoals een ruggenprik tijdens de bevalling en bevalling) te verdoven.
- Algemene anesthesie: U slaapt en er wordt een medicijn gegeven om te voorkomen dat de pijn ergens in het lichaam wordt gevoeld (bijvoorbeeld een operatie om iemands galblaas of appendix te verwijderen).
De meeste grote chirurgische ingrepen vereisen algemene anesthesie. Bij algemene anesthesie wordt een medicijn, een verdoving genaamd, gebruikt om bewusteloosheid te induceren en ervoor te zorgen dat u geen pijn voelt. Het kan worden toegediend via de ader (intraveneus) of via een beademingsmasker of -buis. Een voorbeeld van een anestheticum dat vaak wordt gebruikt om anesthesie te induceren, is propofol.
Soms wordt een beademingsbuis door een anesthesist in de luchtpijp van een persoon geplaatst om ervoor te zorgen dat een persoon tijdens de operatie goed ademt.
Bovendien kan een medicijn genaamd paralyticsamen met een anestheticum worden gebruikt om de spieren van iemands lichaam tijdens de operatie diep te ontspannen.
Barbituraten en benzodiazepinen, beter bekend als "downers" of sedativa, zijn twee gerelateerde klassen van voorgeschreven medicijnen die worden gebruikt om het centrale zenuwstelsel te onderdrukken. Ze worden soms gebruikt met anesthesie om een patiënt te kalmeren vlak voor de operatie tijdens het herstel.
Drie voorbeelden van benzodiazepinen die soms voor sedatie worden gebruikt, zijn onder meer:
- Ativan (lorazepam)
- Valium (diazepam)
- Versed (midazolam)
Medicijnen na de operatie Postoperatief
Nadat een persoon in een operatiekamer is geopereerd, gaat hij naar een herstelruimte waar verpleegkundigen de vitale functies (bijvoorbeeld hartslag, ademhalingssnelheid en bloeddruk) nauwkeurig controleren en zorgen voor adequate pijnbeheersing wanneer de persoon volledig wakker wordt uit de anesthesie.
Als u overnacht, zal een persoon uiteindelijk naar een ziekenhuiskamer gaan voor meer rust, herstel en pijnbestrijding. Eenmaal in de ziekenhuiskamer zullen verpleegkundigen en artsen vitale functies blijven volgen, evenals de urineproductie en de snelheid van intraveneuze vloeistoffen.
Chirurgen hebben mogelijk ook specifieke instructies voor de plaats van de chirurgische incisie, zoals het bieden van de juiste wondverzorging en het bestellen van bloedtesten om te controleren op tekenen van bloeding of infectie.
Naast deze instructies voor nazorg worden medicijnen zoals pijnstillers gegeven om de pijn op afstand te houden terwijl het lichaam geneest.
Pijnstillers
Pijnstillers of pijnstillers worden gebruikt om de pijn na de operatie onder controle te houden. Ze zijn verkrijgbaar in een groot aantal verschillende vormen en kunnen op verschillende manieren worden toegediend, bijvoorbeeld via een IV, pilvorm, zuigtablet, zetpil, vloeistof en zelfs als een pleister, waar het medicijn door de huid wordt opgenomen.
De sterkte van individuele pijnstillers varieert sterk, net zoals de door een arts voorgeschreven dosering van patiënt tot patiënt kan verschillen. Om deze reden zal de voorgeschreven medicatie sterk afhangen van de aandoening waarvoor het is voorgeschreven.
Veel post-operatieve analgetica bevatten opioïden, zuiver of in combinatie met paracetamol of NSAID’s.
Vaak voorgeschreven pijnverlagende medicijnen die in het ziekenhuis worden gegeven na een operatie via de ader van een persoon, zijn Duramorph (morfine) en Dilaudid (hydromorphone), opioïden.
Na ontslag uit de operatie worden opioïde pijnstillers gegeven in de vorm van Lortab of Vicodin (acetaminophen / hydrocodon) en Percocet (acetaminophen / oxycodon).
Andere post-operatieve pijnstillende medicijnen die uw arts kan aanbevelen zijn:
- Ultram (tramadol)
- NSAID’s (bijvoorbeeld ibuprofen)
- Tylenol (acetaminophen)
Anticoagulantia
Een ander zeer belangrijk medicijn dat vaak na een operatie wordt gegeven, is een anticoagulans, dat is een medicijn dat de stolling van het bloed vertraagt. Dit is van cruciaal belang omdat een van de risico’s van een operatie bloedstolsels is, met name diepe veneuze trombose, die vaak voorkomt in de benen.
Om bloedstolsels te voorkomen en complicaties te veroorzaken zoals een beroerte of een longembolie (een stolsel in de longen), worden anticoagulantia toegediend via een infuus, een injectie of in een pilvorm.
Voorbeelden van anticoagulantia zijn:
- Argatroban
- Coumadin (Warfarin)
- Heparine
- Lovenox (Enoxaparin)
Symptom-reducerende medicatie
Tot slot kan uw arts andere symptoombestrijdende medicijnen voorschrijven om eventuele ongemakken die u mogelijk heeft met de operatie of met de pijnstillers die u gebruikt (misselijkheid en obstipatie komen vaak voor bij opioïden). Voorbeelden hiervan zijn:
- Zure reductiemiddelen zoals de H-2 Blocker Pepcid (famotidine)
- Ontlasting van ontlasting en stimulerend laxeermiddel zoals Peri-Colace (docusaatnatrium / sennosides)
- Anti-misselijkheidse medicijnen zoals Zofran (ondansetron)
Een woord van heel dichtbij
Wanneer het komt tot een operatie, het is een onmiskenbaar feit dat medicijnen de procedure draaglijker maken, het herstel sneller en de pijn minder. Dat betekent niet dat medicatie voor alles kan zorgen, omdat medicijnen alleen zoveel kunnen doen om het herstel te verbeteren.
Een patiënt met een bereidheid om op te staan en te bewegen na een operatie, heeft een betere kans om longontsteking te vermijden dan de patiënt die niet uit bed komt. De patiënt die actief deelneemt aan revalidatie zal vaak sterker zijn en beter terugkeren naar normale activiteiten dan degene die moet worden overgehaald en omgekocht om hun oefeningen te doen.
