Een geïnactiveerd vaccin is een vaccin dat een dood of gedood virus of een bacterie gebruikt om uw lichaam te helpen een immuunrespons te ontwikkelen.
Een geïnactiveerd vaccin kan de specifieke ziekte (bijv. Griep en andere hieronder) niet veroorzaken die het moet voorkomen – een van de gemeenschappelijke griepmythes die soms voorkomt dat mensen een griepvaccin krijgen.
Sommige geïnactiveerde vaccins (zoals polio en pertussis) vereisen meerdere doses en periodieke boosters om de bescherming voort te zetten.
Hoe worden geïnactiveerde vaccins gemaakt?
Wetenschappers gebruiken hitte, chemicaliën of straling om levende, ziekteverwekkende bacteriën of virussen te doden. Deel als de bacteriën of het virus vervolgens aan de patiënt worden teruggegeven zodat uw eigen lichaam een immuunrespons ontwikkelt. Als gevolg hiervan heeft het lichaam een natuurlijke afweer opgebouwd als je ooit de bacteriën of het virus op natuurlijke wijze tegenkomt.
De immuunrespons is zwakker dan de respons die wordt geproduceerd door een levend vaccin of de feitelijke infectie krijgt. Dientengevolge vereisen geïnactiveerde vaccins vaak meer doses dan levende vaccins. Aangezien mensen niet van opnames houden en deze strategie meerdere doktersbezoeken vereist, is het niet verwonderlijk dat we soms problemen hebben met het naleven van vaccins wanneer meerdere vaccins vereist zijn.
Wat zijn enkele voordelen van geïnactiveerde vaccins?
Over het algemeen zijn ze minder ingewikkeld voor uw zorgverlener. De meeste hebben geen koeling of speciale verzendvereisten nodig.
Ze zijn langer houdbaar in het kantoor van uw arts en zijn stabieler.
Gemeenschappelijke geïnactiveerde vaccins
Voorbeelden van geïnactiveerde vaccins zijn:
- Griepvaccin
- Pertussisvaccin
- Poliovaccin
Hoe zit het met andere soorten vaccinaties?
Levende vaccins worden door uw zorgverlener vaak aangeduid als "levende, verzwakte" vaccins.
Dit betekent dat er een verzwakt levend virus is dat wordt gebruikt om de immuunrespons te creëren. Dit wordt het dichtst benaderd om daadwerkelijk de ziekte te krijgen en natuurlijke immuniteit te ontwikkelen zonder door het ziek wordende deel te gaan. Het voordeel hiervan is dat u vaak minder doses van het vaccin nodig heeft om immuniteit te ontwikkelen.
Om de immuunrespons te creëren, nemen wetenschappers een verzwakt deel van het virus of de bacteriën in. Het idee is dat de stukjes / onderdelen een immuunrespons in u creëren, maar niet de ziekte. Omdat dit vaccin leeft, kan het muteren en bestaat er verandering. Dit is de reden waarom er een klein risico is op de ontwikkeling van de ziekte die wordt gevaccineerd en we deze vaccins niet toedienen aan patiënten met onderdrukte immuunsystemen.
Er zijn echter enkele nadelen en voorzorgsmaatregelen. Omdat het virus live is, zijn er speciale verzend- en opslagvereisten. Hoewel het geen groot probleem is in de VS, creëert het wel problemen om te vaccineren in omgevingen met weinig middelen. Bovendien verhogen deze vereisten de kosten (niet alleen van het vaccin maar ook van de arbeids- en personeelskosten) van het toedienen van deze vaccins en hebben ze over het algemeen een kortere houdbaarheid. dit betekent dat uw arts dit vaccin mogelijk niet altijd bij de hand heeft als zij geen goed gevoel voor de noodzaak hebben.
Soms worden deze levende virusvaccins via vectoren geïntroduceerd. Dit kan worden gezien als een "Trojaans paard". In dit type vaccin wordt het levende, verzwakte stuk virus of bacteriën gebruikt om een stukje DNA in het lichaam te introduceren en een immuunrespons te ontwikkelen. In dit scenario is het levende virus of de bacterie het trojaanse paard dat het DNA in het lichaam draagt.
