Er is een vaccin voor Ebola. Het is een game-wisselaar.
Wacht, wat, echt?
Er zijn geen garanties met Ebola. Het virus neemt nu af dankzij het werk van gemeenschappen, regeringen, ngo’s, internationale organisaties en vele anderen. Er is echter altijd het risico dat een uitbraak opnieuw kan opduiken. Eén ongezien geval zou een andere transmissieketen kunnen uitdragen.
Een andere vleermuis kan een nieuwe epidemie zaaien.
We beseffen nu dat West-Afrika eerder Ebola had. Een andere, schijnbaar minder dodelijke, soort was eerder gedocumenteerd in West-Afrika (Tai). Dezelfde dodelijke belasting die de epidemie van 2013-2015 veroorzaakte, liet echter ook voetafdrukken na in de regio. Dezelfde dodelijke stam (Zaïre) had kennelijk nog kleine forays gemaakt. Deze zijn niet ontploffen in een epidemie zoals in 2014. Er zijn echter een behoorlijk aantal mensen die antilichamen hebben die aangeven dat ze infecties met ebola hebben gehad. Een andere vleermuis kan een nieuwe uitbraak veroorzaken. Misschien flikkert het, misschien smeult het, misschien explodeert het. De angst zou echter blijven.
Effecten van ebola zijn verreikend
De angst voor ebola zou altijd medische zorg overhangen. Dit kan de zorg mogelijk vertragen of de gezondheid van zorgverleners in gevaar brengen. Voor een verpleegkundige, die misschien alleen werkt met minimale middelen, kan dit betekenen dat je nooit weet of het veilig is om te helpen.
De zwangere vrouw die aankomt in de bevalling, wanhopig om hulp, kan altijd ebola hebben. Meestal zou ze dat niet doen en zou de verpleegster veilig zijn. Echter, zoals is gezien als Ebola-aantallen zijn afgenomen, soms wanneer het veilig lijkt om te helpen, is het dat niet. In feite kan een Ebola-infectie de bevalling versnellen en helpt bij de bevalling de zorgverleners een ongelooflijk risico te nemen.
Elke keer dat een verpleegster een nieuwe patiënt met koorts, wat diarree, hoofdpijn of uitslag ziet, kan dit malaria, tyfus, cholera, Lassa, mazelen of een andere infectie zijn. Meestal zou het niet Ebola zijn, maar er zou altijd een kans zijn dat het Ebola zou zijn, opnieuw zou worden geïntroduceerd of zich rustig zou voortplanten. Dit kan ook de zorg voor andere infectieziekten uitstellen.
Ebola kon voorheen alleen worden voorkomen door met gemeenschappen en klinieken samen te werken om de verspreiding ervan te beperken. Behandelingsopties waren beperkt en velen stierven. Velen waren bang om naar een behandeling te gaan waar velen stierven; sommigen waren in ontkenning. Omdat er geen fouten met Ebola konden zijn, was het nodig om alles te begraven met Ebola-veilige beschermende uitrusting, maar dit was ongelooflijk financieel en emotioneel belastend voor gemeenschappen. Het gebruik van volledige beschermende kleding voor elke patiënt is ongelooflijk moeilijk. Het is zelfs moeilijker in klinieken waar er niet de watervoorziening is die nodig is om te ontsmetten, laat staan de bevoorrading van alle benodigde benodigdheden.
Dit betekende dat de dreiging van Ebola de komende jaren over de regio zou kunnen opdoemen. Alle medische interacties, alle begrafenissen, kunnen mogelijk een heel klein, maar reëel risico vormen.
Er is nu een nieuwe manier om Ebola te benaderen.
Het kan zelfs een manier zijn om een einde te maken aan Ebola.
Dit is waar het vaccin wordt toegediend
Een vaccin zou gezondheidswerkers meer veiligheid bieden bij de behandeling van ziekten die meestal meer levens vragen dan ebola – van malaria tot ongevallen bij complicaties van de bevalling. Vaccinatie van gezondheidswerkers zou hun risico verminderen.
Vaccineer leden van de algemene bevolking om een nieuwe uitbraak te voorkomen. Niet iedereen zou voor het vaccin moeten worden gevaccineerd om de regio te helpen beschermen. De immuniteit van kuddes kan helpen bij het creëren van firewalls, zodat geen verdwaalde vleermuis kan leiden tot een grote epidemie zoals in 2013. vacc Het vaccin kan ook worden ingezet in "hotspots" waar gevallen bij mensen worden vastgesteld, met behulp van de ringvaccinatietechniek die bij pokkenuitroeiingen wordt gebruikt; waar diegenen die in gebieden rond een uitbraak leven of een besmet individu zijn gevaccineerd.
Niets kan ooit perfect zijn. Maar dit vaccin heeft een enorme belofte.
Wat voor soort vaccin?
Het vaccin wordt een rVSV-ZEBOV-vaccin genoemd. Eén dosis injectie van het vaccin is alles wat nodig is op korte termijn. De rVSV is een virus dat in een proteïne uit Ebola kan sluipen, zodat het immuunsysteem hierop kan reageren – zonder ooit te worden blootgesteld aan Ebola zelf.
Kan het vaccin ebola veroorzaken?
Het vaccin bevat geen Ebola. Het bevat slechts één glycoproteïne afgeleid van Ebola; niet alle 7. Dit betekent dat het vaccin geen Ebola-infecties kan veroorzaken.
Werkt het?
Het ziet ernaar uit dat het goed werkt. De studie die de werkzaamheid in Guinee documenteerde, werd gepubliceerd in de Lancet. Van diegenen die onmiddellijk werden gevaccineerd, ontwikkelde er geen Ebola in de eerste 10 dagen (wat de gemiddelde tijd is tussen blootstelling en infectie). Degenen die Ebola vóór de eerste 10 dagen ontwikkelden, zijn misschien al besmet toen ze werden gevaccineerd. Anderen ontwikkelden Ebola die niet waren gevaccineerd in het onderzoek – hetzij omdat ze niet-subsidiabel waren, ze kiezen ervoor niet te doen, of ze bevonden zich in een cluster dat willekeurig werd ingedeeld om later (na 21 dagen) te worden gevaccineerd.
Hoe weten ze dat het werkt?
De auteurs van de Lancet-studie deden iets slims. Vaccinproeven duren vaak jaren, van fase I naar II naar III. Het feit dat het minder dan 1 jaar duurde om van fase I naar III-onderzoeken te gaan, is indrukwekkend.
Dit is niet de eerste studie over dit vaccin. Er zijn al 8 Fase I-onderzoeken geweest waaruit blijkt dat dit vaccin veilig leek. Er waren enkele zorgen over of de bijwerkingen van het vaccin problematisch zouden zijn, in het bijzonder artritis, en of de artritis langdurig zou blijven. Er waren ook in sommige gevallen spierpijn en een vasculitische uitslag. Het vaccin bleek echter relatief goed verdragen te zijn.
Het zou moeilijk zijn om aan te tonen dat het vaccin daadwerkelijk een infectie in de echte wereld heeft voorkomen – en niet alleen in theorie. Naarmate de tijd verstreek en de epidemie beter werd beheerst, waren er steeds minder gevallen. Het zou moeilijker zijn om te laten zien dat een vaccin beschermend was als de proef niet snel werd uitgevoerd.
Het is ook moeilijk om een vaccinproef snel genoeg te regelen om gevallen te voorkomen en tegelijkertijd te zorgen dat alle noodzakelijke voorzorgsmaatregelen aanwezig waren. Dit betekent in het bijzonder dat ethische overwegingen nodig zijn om altijd in de voorhoede te staan bij het ontwerp en de implementatie van de proef. Bovendien kan het onderzoek alleen worden uitgevoerd als onderzoekers legitiem niet weten of de interventie zal helpen, omdat het niet kan ontkennen dat iemand hulp biedt waarvan bekend is dat het heilzaam is. Dus toen de proef eenmaal succesvol leek, kon het niet doorgaan met het ontkennen van onmiddellijke vaccinatie.
In Sierra Leone is een vergelijkbare proef met hetzelfde vaccin gestart onder zorgmedewerkers, maar er waren zo weinig gevallen en zelfs minder gevallen onder gezondheidswerkers, die de beschermende uitrusting en training hadden die ze nodig hadden om veilig te blijven. Er kon geen enkele proef worden uitgevoerd waarbij zorgverleners niet de PBM’s (persoonlijke beschermingsmiddelen) en systemen die nodig waren om ze veilig te houden, kregen. Als zodanig leek het vrij gelukkig dat er niet genoeg Ebola-gevallen zouden zijn in beide takken van het onderzoek om te weten of er al dan niet was afgewend.
Evenzo was in Liberia een fase II-studie met hetzelfde vaccin succesvol, maar het was onduidelijk of er Ebola-gevallen in het land zouden zijn om de werkzaamheid van het vaccin aan te tonen.
Wat de onderzoekers in dit onderzoek slim hebben gedaan, was het gebruik van ringvaccinatie. Dit lijkt veel op de uitroeiingstechniek die in pokken wordt gebruikt. Ze wisten dat degenen met het meeste risico op Ebola diegenen waren die contacten hadden met patiënten met Ebola. Ze kunnen worden geïnfecteerd door de geïnfecteerde patiënt, door anderen die zijn geïnfecteerd door de patiënt of zelfs door de persoon die de patiënt heeft geïnfecteerd. De onderzoekers regelden om clusters van alle contacten en contacten van contacten voor elke geïdentificeerde geïnfecteerde patiënt te identificeren. Van deze groep werden enkele clusters onmiddellijk gevaccineerd, sommige clusters werden na 21 dagen gevaccineerd, sommige individuen kwamen niet in aanmerking (zwanger, borstvoeding, jonger dan 18, enz.) En anderen kozen ervoor niet of niet betrokken te raken.
Geen van de direct gevaccineerden van 2014 werd na 10 dagen besmet. Van degenen die onmiddellijk werden gevaccineerd, werden een paar (4) in de eerste dagen (ie dagen 0-6 na vaccinatie) ziek met ebola, wat betekent dat het vaccin mogelijk niet onmiddellijk effectief is, vooral als het individu al geïnfecteerd was en het virus incuberde ). Van degenen die niet onmiddellijk waren gevaccineerd, waren er infecties bij degenen die gepland waren om het vaccin later te ontvangen, op dag 21 – 16 gevallen bij de 2380. Er waren ook infecties bij degenen die waren toegewezen om het vaccin onmiddellijk te ontvangen, maar wie niet: 6 van de 1021. Er waren ook infecties bij degenen die niet in aanmerking kwamen (2/1088 bij degenen in de onmiddellijke vaccinatieclusters en 5/1148 bij degenen in de vertraagde vaccinatieclusters).
Dit was voldoende informatie om te zeggen dat dit vaccin effectief was om Ebola te voorkomen. De proef was een succes en ethisch gezien was er geen reden om de vaccinatie voor iemand anders uit te stellen.
Het is 100% effectief?
Op een bepaald niveau zullen we nooit weten hoe effectief het vaccin is. De gegevens die we nu hebben laten zien dat er absoluut geen gevallen waren na 10 dagen na vaccinatie. Er waren infecties bij degenen die na 21 dagen zouden worden ingepland en bij degenen die hun vaccinatie niet hadden ontvangen.
Het onderzoek werd gestopt omdat de gegevens wezen op een dramatisch vaccin-succes. Het leek ethisch verkeerd om het vaccin van iemand anders af te houden. Degenen die 21 dagen wachtten om het vaccin te ontvangen, werd besloten, zou ethisch niet langer moeten wachten. Het vaccin bleek effectief te zijn en wachten leek niet ethisch.
Dit betekent echter niet dat zodra het vaccin is gebruikt, elke persoon 100% beschermd zal zijn. We weten niet hoe lang de immuniteit duurt. We weten niet of sommige mensen niet zullen reageren. Immuunsystemen kunnen verschillen in hoe ze reageren op het VSV-vaccin – op basis van genen, eerdere infecties, andere factoren die hun immuunsysteem beïnvloeden, zoals co-infecties of voeding.
We weten alleen dat in deze studie, waar de bevolking mensen was die een reëel risico lopen op Ebola in West-Afrika, dat alleen degenen die kort na het vaccin het vermoeden van blootstelling ontvingen, 10 dagen later geen infecties hadden.
Wat is rVSV?
Het VSV (vesiculair stomatitisvirus) is een lid van de virusfamilie van Rhabdoviridae, waaronder rabiës. Het is niet gevaarlijk, zoals hondsdolheid, maar het kan veel dieren infecteren – vooral landbouwhuisdieren, zoals runderen, paarden en varkens. Het virus wordt ook gevonden bij knaagdieren en insecten, waarvan wordt gedacht dat het het reservoir is, vooral zandvliegen en misschien sprinkhanen. VSV veroorzaakt bij deze dieren een infectie die lijkt op mond- en klauwzeer. Het kan zich verspreiden naar mensen – vaak veroorzaakt geen symptomen, maar soms een griepachtige ziekte, met zwelling van de lymfeklieren. Het lijkt zich niet onder mensen te verspreiden. Het is geen ziekte geweest die bij mensen zorgwekkend was.
De rVSV die in het vaccin wordt gebruikt, is recombinant VSV. Dit betekent dat er waar glycoproteïne G was (gebruikt voor virale binnenkomst) het wordt vervangen door een enkele Ebola-glycoproteïne (GP).
Wordt rVSV gebruikt in andere vaccins?
VSV is onderzocht op mogelijk gebruik in andere vaccins – zoals voor het vergelijkbare Marburg-virus, maar ook voor andere doelwitten, zoals hepatitis B, hepatitis C, SARS, vele andere infecties waarvoor immunisatie moeilijk is, en zelfs tegen sommige kankers .
Wanneer begint het vaccin te werken?
Het vaccin lijkt het beste te werken als het tenminste een paar dagen, misschien een week vóór de blootstelling wordt gegeven, maar het kan ook enig voordeel hebben, zelfs als het vlak daarvoor wordt gegeven (of misschien zelfs na blootstelling – maar dat weten we nog niet). In deze studie waren er 4 gevallen bij degenen die waren gevaccineerd en vermoedelijk al waren geïnfecteerd, omdat ze een infectie ontwikkelden op dag 0, 2, 6 en 6.
Evenzo toonde een onderzoek aan dat als een enkele dosis van hetzelfde vaccin werd toegediend voor apen (makaken) 7 dagen (maar niet 3 dagen) voordat ze werden geïnjecteerd met Ebola, werd de aap beschermd. Sommige apen kregen het vaccin op 7 dagen; anderen 28, 21, 14 of 3 dagen voordat de aap met Ebola werd geïnjecteerd; anderen kregen een vaccin tegen een ander virus (Marburg). Al die gevaccineerd met één dosis 1 week voorafgaand aan injectie om te overleven. Van die op 3 dagen, 1 stierf, 2 waren ziek; de placebo (Marburg) -groep stierf allemaal.
Het vaccin leek een aangeboren immuunreactie en snelle actie teweeg te brengen. In het algemeen bleken antilichaamreacties echter een grote rol te spelen in de manier waarop het vaccin werkte.
Is het vaccin beschikbaar?
Het vaccin is nog niet overal beschikbaar. De WHO en GAVI werken eraan om ervoor te zorgen dat het vaccin beschikbaar komt.
Is dit het enige vaccin dat mogelijk beschikbaar is?
Er waren ook proeven met andere soorten vaccins. Deze omvatten een met een adenovirusvector die in Liberia voor de veiligheid is getest, maar zonder werkzaamheidsproeven. Een andere proef richtte zich op een prime-boost-vaccin, ondersteund door Johnson en Johnson en Oxford University, dat naar verwachting in 2015 een Fase II-proef zal hebben. Het primaire boost-vaccin heeft meer dan één dosis nodig om effectief te zijn.
Tot op heden hebben deze vaccins echter nog niet de ondersteunende gegevens die het rVSV-vaccin op dit moment doet.
