Geslachtsbevestiging chirurgie is een overkoepelende term voor elke operatie die transgender- of genderonafhankelijke mensen gebruiken om hun lichaam op hun genderidentiteit af te stemmen. Geslachtsbevestigingschirurgie is ook bekend onder een aantal andere namen, waaronder geslachtsuitlijningschirurgie, geslachtsaanpassende operaties en geslachtsveranderende chirurgie.
Hoewel geslachtsaanpassende operaties en geslachtsaanpassingschirurgie beter bekende termen zijn, zijn ze niet de voorwaarden die door veel leden van de gemeenschap de voorkeur genieten.
Waarom? Geslachtsaanpassende chirurgie houdt in dat de operatie iemands geslacht verandert, terwijl het lichaam in feite is afgestemd op het geslacht van de persoon. Geslachtsveranderende chirurgie is enigszins verouderd als een term en komt met een problematische geschiedenis. Al deze termen worden echter in verschillende contexten gebruikt.
Toegang tot en interesse in genderbevestigingschirurgie
Niet alle transgender, niet-binaire en seksueel getinte individuen willen een operatie om hun lichaam in lijn te brengen met hun genderidentiteit. Sommige mensen zijn tevreden met sociale of medische overgangsopties. Anderen willen een of meer operaties, maar hebben daar mogelijk geen toegang toe. Een groot landelijk onderzoek onder transgender-individuen wees uit dat:
- 55 procent van de transgendervrouwen neovaginoplastiek had of wilde (het creëren van een vagina)
- 44 procent van de transgendervrouwen had of wilde een borstvergroting
- 45 procent van de transgendervrouwen had of wilde gezichtsbehandeling feminisering
- 33 procent van de transgendervrouwen had of wilde een tracheale scheerbeurt
- 49 procent van de transgendervrouwen had of wilde orchiectomie (verwijdering van de teelballen)
- 22 procent van de transgender mannen had of wilde phalloplastie (het maken van een penis)
- 27 procent van de transgender mannen had of wilde metoidoplastie / metaidoioplastie (een operatie om de positionering van de clitoris te veranderen in een die de positie van een penis nabootst)
- 97 procent van de transgender mannen had of wilde een thoraxreconstructie of borstamputatie
- 71 procent van de transgender mannen een hysterectomie hebben gehad of gewild
Kosten zijn een van de belangrijkste redenen waarom mensen beperkte toegang hebben tot gender bevestiging operaties. Historisch gezien zijn deze procedures niet gedekt door de meeste openbare of particuliere verzekeringsmaatschappijen. Gelukkig is dat aan het veranderen. Er zijn nu een aantal openbare en particuliere verzekeringsmaatschappijen die een aantal of alle herstelopties voor genderbevestiging dekken. Helaas komt die dekking vaak met veel hoepels om door te dringen voor geïnteresseerde patiënten. Het is ook niet beschikbaar voor alle mensen in alle staten.
Een andere belangrijke factor die de toegang tot chirurgie beperkt, is het kleine aantal artsen dat is opgeleid om deze operaties uit te voeren. Deze artsen, met name de zeer ervaren artsen, zijn vaak al maanden of jaren van tevoren volgeboekt. Bovendien nemen velen van hen geen verzekering af. Gelukkig is de verzekeringsdekking voor geslachtsbevestigingsoperaties toegenomen, net als de interesse van artsen voor training. Er is nu tenminste één opleidingsziekenhuis dat inwoners traint in het uitvoeren van neovaginoplastiek. Sterker nog, ze accepteren een verzekering om de procedure te betalen.
Tenslotte is er een lange geschiedenis van vooroordelen en stigma die de toegang van transgenderpatiënten tot zorg beperken.
Verzekeringsmaatschappijen en de WPATH-zorgnormen
Er zijn een aantal verschillende operaties waarbij individuen mogelijk geïnteresseerd zijn in het afstemmen of bevestigen van het geslacht. Er zijn specifieke richtlijnen voor dekking voor elke operatie. Als algemene regel echter, zijn veel verzekeraars wenden zich tot de WPATH Normen van Zorg als richtlijnen om in aanmerking te komen voor dekking van de chirurgie.
WPATH is het acroniem voor de World Professional Association for Transgender Health. Formeel bekend als de Harry Benjamin Society, WPATH is niet zonder controverse.
In het verleden hebben WPATH-standaarden aangemoedigd wat veel leden van de community gatekeepingnoemen. Gatekeeping verwijst naar de eis dat transgender individuen een aanzienlijke hoeveelheid therapie en / of psychiatrische beoordeling ondergaan voordat ze door de medische instelling worden overgezet. Dit positioneert gezondheidsaanbieders als poortwachters die nodig zijn om toegang tot zorg te ontsluiten.
Activisten, onderzoekers en leden van de gemeenschap hebben er nauwkeurig op gewezen dat dit niveau van onderzoek niet vereist is voor andere grote operaties. Mensen hoeven bijvoorbeeld niet om begeleiding te vragen voordat ze toegang krijgen tot andere plastische chirurgie. Als zodanig zijn er legitieme vragen over of deze richtlijnen stigma tegen transgenders weerspiegelen in plaats van klinisch geschikte maatregelen.
Ongeacht of de WPATH-zorgnormen al dan niet ideaal zijn, het zijn de richtlijnen die de meeste grote organisaties volgen. In feite zijn dit de enige formele zorgrichtlijnen die algemeen worden aanvaard door de medische en verzekeringsgemeenschappen. Gelukkig werkt WPATH elke vijf tot tien jaar hun behandelings- en behandelingsrichtlijnen bij. Over het algemeen zijn deze zorgstandaarden in de loop der tijd minder beperkend geworden. Dit weerspiegelt de groeiende erkenning van genderdiversiteit in de samenleving. De onderstaande informatie is gebaseerd op versie 7 van de zorgstandaards, gepubliceerd in 2011.
Opmerking: sommige verzekeraars kunnen andere dekkingsvereisten hebben. Degenen die bereid zijn dekking te bieden maar geen beleid hebben, kunnen aanbevelen om het bedrijf de WPATH-zorgstandaarden te laten beoordelen. Vergeet niet dat de normen voor zorg richtlijnen zijn, die expliciet vermelden dat het passend is om criteria te veranderen afhankelijk van de omstandigheid.
Normen voor zorg voor reconstructie van de borst (Transmasculine) of Borstvergroting (Transfeminine)
- Aanhoudende, goed gedocumenteerde genderdysforie
- De bekwaamheid om een geïnformeerde beslissing te nemen en toestemming te geven voor behandeling
- Alle belangrijke medische of mentale gezondheidstoestanden moeten "redelijk goed onder controle zijn. "
Het is belangrijk op te merken dat hormoontherapie NIET vereist is voor deze operaties, die in het algemeen ’topchirurgie’ worden genoemd. Een jaar hormoon is aanbevolenvoor transgender vrouwen, omdat dit hen in staat stelt om de maximale mogelijke borstgroei te krijgen zonder operaties. Dit verbetert op zijn beurt de uitkomsten van de operatie.
Voor transgender-mannen is er geen hormonale behoefte of aanbeveling. Dit komt omdat er een aantal transmasculine mensen zijn die alleen maar dysforisch zijn over hun borst. Het is ook omdat er een aantal redenen zijn, zowel fysiek als psychologisch, waarom mensen kiezen voor een topchirurgie zonder gebruik van hormonen.
Normen voor zorg voor orchiectomie, hysterectomie en ovariëctomie
- Aanhoudende, goed gedocumenteerde genderdysforie
- Het vermogen om een geïnformeerde beslissing te nemen en toestemming te geven voor behandeling
- Elke belangrijke medische of mentale gezondheidstoestand moet "goed onder controle worden gehouden".
- Ten minste 12 achtereenvolgende maanden met geschikte hormoontherapie, tenzij er redenen zijn waarom de patiënt geen hormonen kan of wil nemen. Het doel van deze richtlijn is dat patiënten omkeerbare hormoonveranderingen kunnen ervaren voordat ze onomkeerbare hormonale veranderingen ondergaan.
Operaties om de geslachtsklieren (teelballen, eierstokken) en de baarmoeder te verwijderen, kunnen op zichzelf worden uitgevoerd, evenals naast andere geslachtsbevestigingsoperaties. Alleen het verwijderen van de geslachtsklieren heeft het voordeel dat de hoeveelheid geslachtsgemeenschapshormoontherapie die nodig is om resultaten te verkrijgen, wordt verlaagd.
Het verwijderen van de baarmoeder en / of baarmoederhals elimineert de noodzaak voor het screenen van die organen. Die screeningsexamens kunnen bij veel transgender mannen dysforie en ongemak veroorzaken.
Zorgstandaarden voor Neovaginoplastiek, Phalloplasty of Metoidoplasty / Metaidoioplasty
- Aanhoudende, goed gedocumenteerde geslachtsdysforie
- Het vermogen om een weloverwogen beslissing te nemen en toestemming te geven voor behandeling
- Elke belangrijke medische of mentale gezondheidstoestand moet ‘goed onder controle’ zijn.
- 12 aaneengesloten maanden met geschikte hormoontherapie, tenzij er redenen zijn waarom de patiënt geen hormonen kan of wil nemen
- 12 achtereenvolgende maanden leven in een genderrol die consistent is met hun genderidentiteit
Deze groep operaties is gewend om genitaliën construeren die overeenstemmen met de genderidentiteit van een patiënt. De vereiste om een jaar in een genderrol te leven is omdat artsen alom geloven dat dat voldoende tijd is voor mensen om zich aan te passen aan hun gewenste genderrol voordat ze een operatie ondergaan die moeilijk, duur en onomkeerbaar is.
Vanwege de fysieke en emotionele intensiteit van deze operaties, wordt het ten zeerste aanbevolen dat patiënten die deze bezoeken, regelmatig een bezoek brengen aan een geestelijke of medische gezondheidswerker. Nazorg voor deze operaties kan emotioneel intens en moeilijk zijn. Dat is vooral een zorg voor transgender vrouwen met een geschiedenis van seksueel trauma, voor wie dilatie aanzienlijke ondersteuning kan vereisen. Regelmatige verwijding is vereist na het creëren van de neovagina om complicaties te voorkomen.
Normen voor zorg voor gezichtsfeminisatiechirurgie
Er zijn geen formele richtlijnen voor faciale feminisatiechirurgie. Het is in het verleden zeer moeilijk geweest om deze procedure door een verzekering te laten dekken, vanwege een gebrek aan onderzoek naar de voordelen. Sommige mensen hebben het echter met succes kunnen afdekken door te beweren dat het net zo medisch noodzakelijk is als genitale chirurgie en even positieve effecten heeft op de kwaliteit van leven.
Documentatie die door de zorgnormen is vereist
Om aan te tonen dat een persoon "aanhoudende, goed gedocumenteerde geslachtsdysforie" heeft, is meestal een brief van een zorgverlener vereist waarin staat dat de persoon voldoet aan de criteria voor geslachtsdysforie en de tijdsduur waarvoor die is waar geweest. Deze brief bevat vaak ook een verhaal over de geslachtsgeschiedenis van de patiënt – in verschillende mate van detail. Bovendien moet in de brief worden vermeld hoe lang de aanbieder met de patiënt heeft gewerkt.
Het is belangrijk op te merken dat sommige normen vereisen dat medische en mentale gezondheidsproblemen goed worden beheerst, terwijl andere alleen vereisen dat ze redelijk goed worden gecontroleerd. Documentatie hiervan is meestal in de vorm van een brief van de betreffende aanbieder. Deze brief moet informatie bevatten over de voorgeschiedenis van de aandoening, hoe de aandoening onder controle is en hoe lang de arts met de patiënt heeft gewerkt. In het ideale geval moeten de zinsdelen "goed gecontroleerd" of "redelijk goed gecontroleerd" in de letter worden gebruikt, indien van toepassing. Dat maakt het voor aanbieders en verzekeringsmaatschappijen eenvoudiger om te bepalen of aan de voorwaarden van de zorgnormen is voldaan.
Let op, geestelijke gezondheidstoestanden zijn GEEN contra-indicatie voor operaties met betrekking tot genderbevestiging. In feite kunnen deze procedures helpen bij het oplossen van symptomen bij veel transgenders en anderen met geslachtsdysforie. Dit geldt niet alleen voor angst en depressie, maar ook voor meer ernstige aandoeningen zoals psychose.
Een woord van heel dichtbij
Het krijgen van een verzekeringsdekking voor geslachtsbevestigingschirurgie kan een frustrerend proces zijn. Het kan helpen om voorbereid te zijn met een exemplaar van de WPATH-richtlijnen en relevante onderzoeksdocumenten om uw doelen te ondersteunen. Dat is met name het geval als ze andere operaties omvatten dan de hierboven genoemde.
Daarnaast kan het een goed idee zijn om contact op te nemen met uw plaatselijke LGBT-gezondheidscentrum als u er een hebt voor hulp. Veel gezondheidscentra huren nu transgenderpatiënten navigators in die uitgebreide ervaring hebben met het verzekeringsproces. Ze kunnen een geweldige hulpbron zijn, net als het ondersteuningspersoneel in het kantoor van je chirurg, als ze die heeft. Ten slotte helpen lokale en nationale LGBTQ-gerichte juridische organisaties vaak om lijnen te helpen of om toegang te krijgen tot uren waarop mensen informatie kunnen zoeken.
