De laatste paar jaar zijn er steeds meer verhalen in het nieuws over ziekenhuizen die patiënten vragen om hun eigen risico te betalen voordat medische zorg wordt verleend. Waarom gebeurt dit en wat moeten consumenten weten om door ons huidige zorgsysteem te navigeren?
De manier waarop het vroeger was
In het verleden werd algemeen aangenomen dat van patiënten werd verwacht dat zij hun copays betaalden op het moment van de dienst, maar kosten die meetellen voor het eigen risico zouden na het feit worden gefactureerd.
Dus als je gezondheidsplan een copie van $ 20 had voor een kantoorbezoek, zou het kantoor van de dokter dat verzamelen toen je aankwam voor de afspraak. Maar als je plan een aftrekbaar bedrag van $ 2.000 had en je zou gaan opereren, zou je niets betalen op het moment van de operatie, maar zou je een paar weken later een rekening krijgen van het ziekenhuis.
Allereerst zouden ze de claim naar uw verzekeraar sturen, waar het onderhandelde tarief zou worden berekend en bedragen die zouden worden afgeschreven. Dan zou de verzekeraar hun portie betalen en het ziekenhuis op de hoogte brengen van het gedeelte van de rekening van de patiënt. Op dat moment stuurt het ziekenhuis u een factuur voor uw eigen risico en eventuele toepasselijke co-assurantie.
Waarom worden patiënten steeds vaker vooraf gefactureerd?
U kunt nog steeds merken dat uw ziekenhuis de traditionele methode van wachten gebruikt om u een factuur te sturen tot nadat uw procedure is voltooid en uw verzekeringsmaatschappij uw factuur heeft verwerkt.
Maar het komt steeds vaker voor dat ziekenhuizen om gedeeltelijke of volledige aftrek van uw eigen risico vragen voor geplande medische diensten.
Dit is te wijten aan verschillende factoren, waaronder toenemende medische kosten en hogere aftrekbare kosten en totale out-of-pocket-kosten. Maar in het algemeen is het idee dat ziekenhuizen niet willen vastzitten met onbetaalde rekeningen.
Ze weten dat patiënten na het voltooien van de procedure wel of niet het deel van de kosten kunnen betalen dat ze verschuldigd zijn. Het ziekenhuis kan patiënten naar verzamelingen sturen, maar het vooraf verkrijgen van een betaling is een effectievere methode om ervoor te zorgen dat de rekening wordt betaald.
Wat moet ik doen als het ziekenhuis vroeg om betaling?
In het ideale geval is dit iets dat u ruim van tevoren met uw procedure wilt bespreken met het ziekenhuisfactuurkantoor. 18 uur voor je operatie uitzoeken dat het ziekenhuis wil dat je onmiddellijk je eigen risico van $ 4000 betaalt, is op zijn minst een stressvolle situatie.
Als u een medische procedure plant waarbij uw eigen risico van toepassing is, informeer dan meteen naar het beleid van het ziekenhuis. Praat met uw verzekeraar om te zien of zij contractonderhandelingen hebben met het ziekenhuis die eisen dat de rekening naar de verzekeraar wordt gestuurd voordat de patiënt in rekening wordt gebracht. Als dat niet het geval is, kan het ziekenhuis heel goed willen dat u vooraf een deel van het aftrekbedrag betaalt.
Als u twijfelt, is het ook verstandig om contact op te nemen met de verzekeringsafdeling van uw land om te zien of zij advies hebben over regels en voorschriften in de staat die betrekking hebben op medische factureringspraktijken. Hoe meer u weet, hoe beter u door het systeem kunt navigeren.
Hoeveel bent u eigenlijk verschuldigd?
Vraag het ziekenhuis om u een schatting te geven van wat u verschuldigd bent, rekening houdend met het feit dat de onderhandelde medische kosten veel lager zijn dan de retailkosten. Stel dat uw eigen risico $ 5.000 is, dat u een MRI plant, en dat u nog niets heeft betaald voor uw eigen risico voor het jaar. De gemiddelde kostprijs van een MRI is meer dan $ 2.600, hoewel deze aanzienlijk verschilt van het ene ziekenhuis naar het andere. En welk bedrag de ziekenhuiskosten ook bedragen, is waarschijnlijk een stuk hoger dan het onderhandelde tarief dat uw verzekeraar heeft met dat ziekenhuis. Het ziekenhuis zou $ 2.000 in rekening kunnen brengen, maar het onderhandelingspercentage van de verzekeraar zou bijvoorbeeld $ 1.295 kunnen zijn.
In dat geval zou het bedrag dat u zou moeten betalen voor uw eigen risico $ 1.295, niet $ 2.000bedragen.
Dit is niet echt een probleem als u een procedure heeft die vele malen duurder is dan uw eigen risico. Als je op het punt staat om een knie te vervangen, die gemiddeld $ 50.000 bedraagt, en je eigen risico is $ 5000, moet je het volledige eigen risico betalen. Het ziekenhuis kan je vragen om alles of een deel ervan vooraf te betalen, of ze kunnen je in rekening brengen nadat ze de claim hebben ingediend bij je verzekeraar, maar er is geen oplossing voor het feit dat je de volledige $ 5000 moet betalen.
In het vorige voorbeeld over de MRI is het werkelijke bedrag dat u moet betalen echter niet zeker totdat uw verzekeraar de claim heeft verwerkt. Als het ziekenhuis u vraagt om vooraf een deel van uw eigen risico te betalen en het onduidelijk is hoeveel u werkelijk verschuldigd bent, zorg er dan voor dat u de situatie met uw verzekeraar bespreekt voordat u geld aan het ziekenhuis geeft. Op de een of andere manier zul je ervoor willen zorgen dat je alleen het bedrag betaalt dat de EOB van je verzekeraar uiteindelijk zegt te moeten betalen, in plaats van het bedrag dat het ziekenhuis in rekening brengt.
Is er een betaalplan beschikbaar?
Ziekenhuizen werken in toenemende mate samen met banken om betalingsplannen vast te stellen voor patiënten die ze nodig hebben, vaak zonder interesse en met beschikbaarheid die niet afhankelijk is van de kredietgeschiedenis van de patiënt. Als het ziekenhuis u vraagt om uw eigen risico vooraf te betalen voor een medische procedure en er is geen realistische manier om dit te doen, vraag hen dan naar de mogelijkheid van een betalingsplan.
Het ziekenhuis wil dat je de zorg krijgt die je nodig hebt en beter wordt, maar ze willen ook niet zitten met oninbare schulden als je je deel van de rekening niet kunt betalen. Een betalingsplan waarmee patiënten hun rekening over meerdere maanden of zelfs jaren kunnen uitrekken, heeft de voorkeur boven het feit dat de patiënt onbezorgd gaat of het ziekenhuis helemaal niet wordt betaald. Als u het gevraagde bedrag niet kunt betalen, stelt u een bedrag voor dat u kunt betalen en vraagt u of zij u betalingen voor de rest laten plannen.
Vraag of er een casemanager of maatschappelijk werker in het ziekenhuis is die patiënten kan helpen bij het navigeren door het facturerings- en betalingsproces. U hoeft dit niet alleen te verzinnen, en het kan blijken dat de betalingsvereisten van het ziekenhuis flexibeler kunnen zijn dan ze eerst verschijnen.
Afhankelijk van uw financiële situatie, moet u ook vragen stellen over het liefdadigheidszorgprogramma van het ziekenhuis, of dat zij een deel van uw kosten kunnen afschrijven op basis van uw inkomen.
Kunnen ziekenhuizen zorg weigeren op basis van het vermogen om te betalen?
Er is soms een misvatting over de verplich- tingen van ziekenhuizen in termen van zorg, ongeacht het vermogen van een patiënt om te betalen. Sinds 1986 heeft de Emergency Medical Treatment and Labor Act (EMTALA) vereist dat alle ziekenhuizen die Medicare accepteren (wat vrijwel alle ziekenhuizen in de VS zijn) screening- en stabilisatiediensten bieden aan patiënten die op de eerste hulp komen, inclusief vrouwen in actieve arbeid, ongeacht de verzekeringsstatus van de patiënt of het vermogen om voor zorg te betalen.
De eerstehulpafdeling is nodig om alle patiënten te screenen om te bepalen wat het probleem is en om stabilisatiediensten aan te bieden. Ze kunnen een patiënt niet laten bloeden op de grond vanwege een gebrek aan geld. Maar ze hoeven niets te bieden dat verder gaat dan stabilisatie, als ze er niet zeker van zijn dat de patiënt in staat zal zijn om het te betalen, en EMTALA biedt geen enkele zorg die verder gaat dan de noodhulpdiensten.
Dus een vooraf geplande medische procedure zal niet onderworpen zijn aan enige regels die ziekenhuizen vereisen om zorg te verlenen ongeacht het vermogen van de patiënt om te betalen.
Toenemende eigen risico’s Patiënten en ziekenhuizen in een moeilijke positie plaatsen
Het niet-gedekte bedrag is aanzienlijk gedaald sinds de Wet betaalbare gezondheidszorg is geïmplementeerd. Volgens US Census-gegevens was 14,5 procent van de Amerikaanse bevolking onverzekerd in 2013, en dat was tegen 2016 gedaald tot 8,6 procent. Hoewel dat ongetwijfeld een goede zaak is, hebben sommige van die nieuw verzekerde mensen met name high-out-of-pocket kosten.
De ACA beperkt hoe hoog de out-of-pocket-kosten in het netwerk kunnen zijn, maar de limiet zelf is redelijk hoog. In 2018 kunnen zorgplannen uit eigen zak kosten oplopen tot $ 7.350 voor een persoon en $ 14.700 voor een gezin. En voor 2019 heeft HHS voorgesteld die bovengrenzen te verhogen tot respectievelijk $ 7.900 en $ 15.800. Veel gezondheidsplannen hebben out-of-pocket limieten die ver onder die bedragen liggen, maar aftrekbare bedragen op individuele marktplannen zijn vaak meerdere duizenden dollars (reducties in kostendeling verlagen deze eigen risico’s voor mensen die daarvoor in aanmerking komen, zolang ze een zilver selecteren plan in de uitwisseling).
Plannen die door de werkgever worden gesponsord, moeten ook voldoen aan het plafond van de ACA voor out-of-pocket, maar ze hebben meestal eigen risico’s en contante kosten die lager zijn dan die op de individuele markt. In 2017 bedroeg het gemiddelde eigen risico voor mensen met een door de werkgever gesponsorde ziektekostenverzekering $ 1.221, maar dat was inclusief de gelukkige 19 procent van de gedekte werknemers die helemaal geen eigen risico hebben. Wanneer we alleen de 81 procent van de behandelde werknemers beschouwen die wel een eigen risico hebben, is hun gemiddelde eigen risico meer dan $ 1.500.
Toch meldde de Federal Reserve in 2017 dat 44 procent van de respondenten op hun enquête naar huishoudeconomie en besluitvorming niet in staat zou zijn om $ 400 te bedenken om een onverwachte rekening te dekken, of iets zou moeten verkopen om de kosten te dekken. Dat is een raadsel wanneer mensen een onverwachte maar noodzakelijke medische procedure hebben en een vrij hoog eigen risico.
Het is ook een raadsel voor ziekenhuizen: enerzijds de zorg verlenen aan de lokale bevolking, maar ook voldoende inkomsten genereren om financieel levensvatbaar te blijven. Het verplichten van vooruitbetaling van ten minste een deel van het eigen risico is een manier voor ziekenhuizen om situaties te vermijden waarin patiënten uiteindelijk niet in staat zijn hun rekeningen te betalen.
Overweeg een HSA als u toegang hebt tot een HDHP
Als uw werkgever een HSA-gekwalificeerd hoog aftrekbaar gezondheidsplan (HDHP) aanbiedt, of als u uw eigen zorgverzekering op de individuele markt koopt, overweeg dan om u in te schrijven voor een HDHP. Ze zijn niet geschikt voor iedereen, maar als u bent gedekt door een HDHP, kunt u voor belasting betalen aan een HSA, en het zal daar zijn als en wanneer u het nodig hebt.
In 2018 kun je tot $ 6.900 bijdragen aan een HSA als je gezinsdekking hebt onder een HDHP en tot $ 3.450 als je alleen dekking hebt onder een HDHP. Zelfs als je elke maand maar een klein bedrag kunt bijdragen, wordt het na verloop van tijd opgeteld en is er geen "gebruik het of verliest het" -voorschrift – het geld blijft in je account staan tot wanneer en wanneer je het moet opnemen. U kunt een kussen opbouwen in een HSA terwijl u dekking hebt onder een HDHP en deze op een later tijdstip opnemen om toekomstige medische kosten te dekken, zelfs als u op dat moment geen HDHP-dekking meer hebt.
Dus het afhaalpunt hier is dat als je toegang hebt tot een HSA-gekwalificeerd plan, het inschrijven en bijdragen aan de HSA het gemakkelijker maken om te gaan met een potentiële toekomstige situatie waarin een ziekenhuis je plotseling vraagt om een aanzienlijk bedrag te betalen een stuk geld vooraf voordat je medische zorg kunt krijgen.
Als uw werkgever en FSA biedt, is dat ook een goede optie, maar houd er rekening mee dat ongebruikt geld in uw HSA van jaar tot jaar op de rekening blijft staan - dat is niet het geval met FSA-fondsen.
