Voor mensen die geen toegang hebben tot de door de werkgever gesponsorde verzekering, omvat de ACA subsidies om zorgverzekeringen betaalbaar te maken. Maar niet iedereen past precies in een van deze twee categorieën. Sommige mensen hebben toegang tot een door de werkgever gesponsord plan, maar kunnen de premies niet betalen. Voor sommigen van hen biedt de ACA verlichting. Maar voor tussen de twee en vier miljoen mensen is er op dit moment geen goede oplossing.
Wie zit er in de glitch van de familie?
Dat komt omdat ze vastzitten in wat bekendstaat als de "familie glitch" van de ACA en geen toegang hebben tot betaalbare dekking van een werkgever of subsidies via de uitwisselingen.
Dit is het probleem: om in aanmerking te komen voor premiesubsidie in de uitwisseling, moet je een inkomen hebben dat niet hoger is dan 400% van het armoedepeil, en het tweede-laagste-kosten Silver-plan in jouw regio moet kosten meer dan een vooraf bepaald bedrag. Maar er is ook nog een andere factor. Subsidiabiliteit voor subsidies hangt af van het al dan niet hebben van een persoon die toegang heeft tot een door de werkgever gesponsord plan dat een minimale waarde biedt (dekt ten minste 60% van de gemiddelde kosten) en wordt als betaalbaar beschouwd. Voor 2018 is dat gedefinieerd als dekking die niet meer dan 9,56 procent van het gezinsinkomen kost voor alleen de dekking van de werknemer (dit is een lichte daling ten opzichte van 2017, toen een betaalbare door de werkgever gesponsorde verzekering niet meer dan 9,69 procent van het gezinsinkomen hoefde te kosten voor alleen de dekking van de werknemer)
Als de werknemer gezinsleden heeft, worden de extra kosten om ze toe te voegen aan het door de werkgever gesponsorde plan niet in aanmerking genomen bij het bepalen of het door de werkgever gesponsorde plan ‘betaalbaar’ is. Aangezien de meeste werkgevers een aanzienlijk deel van de ziektekostenpremies van hun werknemers betalen, worden de meeste door de werkgever gesponsorde plannen als betaalbaar beschouwd.
En die "betaalbare" classificatie strekt zich ook uit tot de dekking van de gezinsleden, zelfs als de werkgever helemaal geen premie betaalt.
Beschouw bijvoorbeeld een gezin van vijf personen met een enkel inkomen van $ 60.000 / jaar. Ze liggen ver onder de inkomensgrens voor subsidiabiliteit (400% van het armoedecijfer voor een gezin van vijf is $ 115,120 voor het bepalen van de geschiktheid voor 2018 belastingkredieten). Laten we aannemen dat de werkgever van de werkende ouder een goede ziektekostenverzekering aanbiedt en de premies van de meeste werknemers betaalt. Het gezin betaalt dus slechts $ 100 / maand afgetrokken van het loonstrookje om alleen de premie van de werknemer te dekken. Dat is slechts 2% van hun inkomen – ruim onder de drempel van 9,56 procent – dus de dekking wordt als betaalbaar beschouwd.
Maar wat als het de familie een extra $ 900 / maand kost om de partner en kinderen toe te voegen aan het door de werkgever gesponsorde plan? Sommige werkgevers dekken geen enkele premie om personen ten laste toe te voegen, dus dit is geen ongewoon scenario. Nu is de totale loonaftrek voor de ziekteverzekering $ 1000 / maand, wat 20% van hun huishoudinkomen is. Maar het hele gezin wordt nog steeds beschouwd als iemand die toegang heeft tot een "betaalbare" door de werkgever gesponsorde ziekteverzekering, omdat de betaalbaarheidsbepaling uitsluitend is gebaseerd op wat zij betalen om de werknemer te dekken, niet de werknemer plus gezinsleden en / of een echtgenoot.
Hoe is dit gebeurd?
Dit alles werd verduidelijkt door de IRS in een definitieve regel die ze in 2013 publiceerden. En hoewel het probleem veelal wordt aangeduid als de "familie glitch", is het niet echt een glitch in die zin dat het zorgvuldig in overweging werd genomen door de overheidsverantwoordelijkheid Office en de IRS voordat de regelgeving werd afgerond.
De zorg was dat als afhankelijken in deze situatie in ruil subsidies konden krijgen, dit het totale bedrag dat de overheid aan subsidies moet betalen, zou verhogen. Aangezien werkgevers alleen dekking behoeven te bieden die voldoet aan de "betaalbare" criteria voor hun werknemers, waren de zorgen dat werkgevers de bijdragen die zij aan de ziektekostenverzekeringspremies van de afhankelijke gezinsleden zouden moeten betalen, waardoor nog meer echtgenoten en kinderen naar de beurzen voor gesubsidieerd dekking.
Kunnen we het repareren?
In 2014 introduceerde senator Al Franken de Family Coverage Act (S.2434) in een poging om de familie-storing te elimineren. Maar de wetgeving ging nergens heen vanwege bezorgdheid dat een oplossing te duur zou zijn (meer mensen zouden in aanmerking komen voor subsidies, die worden gefinancierd door de federale overheid). Hillary Clinton stelde ook voor de familie glitch te repareren als onderdeel van haar presidentiële campagneplatform, maar verloor uiteindelijk de verkiezing tot Donald Trump.
De Republikeinen in het Congres concentreerden zich op het intrekken en vervangen van de ACA tijdens de wetgevende sessie van 2017, maar de verschillende maatregelen die ze voorstellen gingen niet over en de ACA bleef intact. Ze hebben geen rekeningen voorgesteld om het probleem met de familie aan te pakken.
Het valt nog te bezien of de familie glitch uiteindelijk zal worden opgelost. Gelukkig komen veel van de kinderen die anders in de familie glitch terechtkomen in aanmerking voor CHIP (Children’s Health Insurance Program). Maar voor degenen die dat niet zijn, en voor echtgenoten die in het gezin glitch zijn, kan de dekking nog steeds buiten bereik zijn, ondanks het feit dat het technisch gezien als betaalbaar wordt beschouwd.
