Als u een slaaponderzoek hebt gehad om obstructieve slaapapneu te evalueren, heeft u ongetwijfeld enkele vragen over sommige van de terminologie die in het rapport wordt gebruikt en beschrijft de testresultaten. Een mogelijke meting die kan worden opgenomen, de zuurstof-desaturatie-index (ODI), kan bijzonder verwarrend zijn. Wat is de zuurstof-desaturatie-index?
Ontdek hoe deze maatregel nuttig kan zijn om ernstiger slaapapneu te identificeren die kan worden geassocieerd met dalingen van het zuurstofniveau en andere gezondheidsgevolgen op de lange termijn, zoals hartaandoeningen en dementie.
Wat is de zuurstof-desaturatie-index (ODI)?
De zuurstof-desaturatie-index (ODI) is het aantal keren per uur slaap dat het zuurstofniveau van het bloed in zekere mate ten opzichte van de basislijn daalt. De ODI wordt typisch gemeten als onderdeel van standaard slaaponderzoek, zoals een diagnostisch polysomnogram, thuis slaapapneu testen of met een nachtelijke oximetrie. Het is mogelijk niet zo nauwkeurig als de slaapstadia niet worden gemeten tijdens het testen, omdat de index in plaats daarvan kan worden gemiddeld over de totale opnametijd, inclusief de tijd die u wakker heeft doorgebracht.
De mate van verandering ten opzichte van de basislijn kan op twee verschillende manieren worden gemeten. De criteria die worden gebruikt om de index te bepalen, kunnen variëren, afhankelijk van de gebruikte scoreregels. Volgens de richtlijnen van 2007 van de American Academy of Sleep Medicine wordt elke ademhalingsgebeurtenis tijdens de slaap met een daling van 3 procent in het zuurstofniveau in het bloed geteld voor het totaal. Een verandering van 95 procent naar 92 procent zou bijvoorbeeld een gebeurtenis zijn die meetelt voor het totaal van de index.
Medicare en sommige andere verzekeringen zijn echter nog steeds afhankelijk van oudere scoreregels en vereisen een verandering van 4 procent voor een evenement dat meetelt voor de index.
Deze verlaging van het zuurstofniveau wordt desaturatie genoemd. ODI wordt gemeten met een oximeter, een apparaat dat meestal op de vingertop wordt geplaatst en een rood licht op de huid laat schijnen en de hoeveelheid zuurstof in het perifere bloed kan schatten.
Nieuwere technologie kan het mogelijk maken om dit op verschillende manieren te meten op het oppervlak van de huid.
Wanneer tijdens de slaap de ademhaling wordt verstoord, zoals kan voorkomen bij obstructieve slaapapneu, kunnen de zuurstofniveaus van het bloed herhaaldelijk dalen. Deze druppels worden meestal geassocieerd met collapses van de bovenste luchtwegen, gebeurtenissen die apnea of hypopneu worden genoemd. (Een hypopneu vertegenwoordigt een gedeeltelijke ineenstorting van de luchtweg.) Zuurstofdruppels komen minder vaak voor bij snurken of bovenste luchtwegweerstandsyndroom (UARS), twee aandoeningen waarbij de ademhaling verstoord is, maar in mindere mate. Slaapfragmentatie kan resulteren zonder de bijbehorende desaturaties.
Het is belangrijk om te begrijpen dat de ODI verschilt van een andere meting die de apnea-hypopnea index (AHI) wordt genoemd. De AHI bevat ook gebeurtenissen die opwinding of bewustwording uit de slaap kunnen veroorzaken zonder zuurstofniveaus te beïnvloeden. De ODI weerspiegelt ook niet het absolute minimum gemeten zuurstofgehalte in het bloed, dat de minimale zuurstofverzadiging of de zuurstof-nadir van het onderzoek kan worden genoemd. Als de zuurstofniveaus laag genoeg zijn (vaak minder dan 88 procent is de drempelwaarde) en langer dan 5 minuten aanhouden, kan hypoxemie worden gediagnosticeerd.
Welke oorzaken verergerde ODI?
ODI kan verergeren bij mensen met een onderliggende longziekte, waaronder chronische obstructieve longziekte (COPD) en congestief hartfalen.
Bij afgenomen reserves kan de ineenstorting van de bovenste luchtwegen ertoe leiden dat de zuurstofniveaus in het bloed sneller dalen. Dit kan ook geassocieerd zijn met een verhoogd niveau van koolstofdioxide, zoals bij obesitas hypoventilatiesyndroom.
Gezondheidseffecten
Er wordt aangenomen dat een verhoging van het ODI kan leiden tot verhoogde oxidatieve stress en vrije radicalen in het lichaam die mensen vatbaar kunnen maken voor cardiovasculaire risico’s op de lange termijn, waaronder hoge bloeddruk (hypertensie), hartaanval, beroerte, aritmieën zoals atriale fibrillatie en geheugenverlies geassocieerd met dementie. Bijbehorende uitbarstingen van cortisol kunnen leiden tot insulineresistentie en het risico op en de ernst van diabetes verergeren.
Deze gevolgen zijn een actief gebied van slaaponderzoek.
Een woord van heel dichtbij
Gelukkig kan een effectieve behandeling van obstructieve slaapapneu met continue positieve luchtwegdruk (CPAP) de ademhaling normaliseren en de langetermijnrisico’s die gepaard gaan met onbehandelde slaapapneu verminderen. Neem deel aan de beoordeling van de resultaten van uw slaaponderzoek en spreek met uw ervaren slaaparts over de beste behandelingen voor uw aandoening. Het verhelpen van slaapgerelateerde ademhaling kan zowel de kwaliteit van de slaap als de gezondheid op de lange termijn ten goede komen.
