Wat zijn precancereuze cellen?

De term "voorstadia van cellen" is angstaanjagend. Het is belangrijk om te beginnen praten over deze cellen door te zeggen dat niet alle precancereuze cellen veranderen in kanker. In feite doen de meeste dat niet.

Veel mensen hebben gehoord van precancereuze cellen van de baarmoederhals die worden gevonden tijdens Pap-uitstrijkjes, maar precancereuze cellen kunnen in vrijwel elk deel van het lichaam voorkomen: de bronchiën, de huid, de borsten, de dikke darm en meer.

Laten we beginnen met beschrijven wat deze cellen zijn en hoe ze verschillen van "normale" cellen in ons lichaam.

Definitie

Precaire cellen (ook wel premaligne cellen genoemd) worden gedefinieerd als abnormale cellen die in kankercellen kunnen veranderen maar die op zichzelf niet invasief zijn.

Het concept van precancereuze cellen is verwarrend omdat het geen zwart-witkwestie is. In het algemeen gaan cellen niet van normaal op de eerste dag naar premalignant op dag twee en dan naar kanker op dag drie. Soms gaan prekankercellen over tot kanker, maar vaker niet. Ze kunnen hetzelfde blijven – dat wil zeggen, blijven abnormaal maar niet invasief – of ze kunnen zelfs weer normaal worden.

Deze laatste opmerking is iets relatief nieuws voor kankeronderzoekers. In het verleden werd aangenomen dat "de schade was aangericht" toen een cel door carcinogenen in de omgeving werd omgezet in precancereuze cellen. We leren nu (in een veld met de naam epigenetica) dat onze cellen veerkrachtiger zijn dan dat en factoren in onze omgeving (kankerverwekkende stoffen, hormonen of misschien zelfs stress) werken samen om te bepalen in welke richting abnormale veranderingen in een cel kunnen optreden.

Het is belangrijk om opnieuw te benadrukken dat cellen die precancereus zijn geen kankercellen zijn. Dit betekent dat ze met rust gelaten niet invasief zijn, dat wil zeggen, ze zullen zich niet uitbreiden naar andere delen van het lichaam. Het zijn gewoon abnormale cellen die na verloop van tijd veranderingen kunnen ondergaan die hen in kankercellen zouden veranderen.

Een ander punt van verwarring is dat kankercellen en precarcinomateuze cellen naast elkaar kunnen bestaan. Als een voorbeeld, bij sommige mensen die de diagnose borstkanker hebben, zijn er andere regio’s in de borsten en zelfs in de tumor zelf waarin ook precancereuze cellen worden gevonden. In veel tumoren worden zowel kwaadaardige als premaligne cellen gevonden.

Graden van dysplasie veranderingen

Het woord dysplasie wordt vaak synoniem gebruikt met voorstadia van cellen, maar er zijn een paar verschillen. Wanneer artsen spreken van dysplasie, spreken ze van abnormale cellen die kanker zouden kunnen worden. Maar in sommige gevallen worden de woorden ernstige dysplasie gebruikt om cellen te beschrijven die al kankerachtig zijn, maar zijn vervat in de weefsels waarin ze zijn begonnen – iets dat bekend staat als carcinoma-in-situ.

Precancereuze veranderingen worden meestal beschreven in graden of niveaus van afwijkingen. Er zijn twee primaire manieren waarop deze worden beschreven: ernst en gradatie.

Ernst

Milde dysplasie:Milde dysplasie verwijst naar cellen die net iets abnormaal zijn. Deze cellen ontwikkelen zich meestal niet tot kanker.
Matige dysplasie:Deze cellen zijn matig abnormaal en hebben een hoger risico op kanker.
Ernstige dysplasie:Dit is de meest extreme afwijking die wordt gezien voordat een cel als kanker zou worden beschreven. Ernstige dysplasie heeft veel meer kans op kanker.

Een voorbeeld dat dit duidelijker kan maken, is de cervicale dysplasie op sommige uitstrijkjes. Cellen die licht dysplastisch zijn, worden zelden kwaadaardig. Aan de andere kant, als onbehandeld blijft, zal ernstige dysplasie die op een uitstrijkje wordt aangetroffen 30 tot 50 procent van de tijd naar kanker verdwijnen.

Er is verwarring over waar precies de grens moet worden getrokken tussen ernstige dysplasie en carcinoma in situ. Carcinoma in situ is een term die letterlijk wordt vertaald als "kanker op zijn plaats." Dit zijn kankercellen die het basaalmembraan nog niet hebben doorbroken.

Rangen

Een andere manier om de ernst van precancereuze veranderingen in cellen te beschrijven, is door cijfers.

Bij cervicale cellen worden deze classificaties meestal gebruikt wanneer een biopsie wordt uitgevoerd na het vinden van dysplasie op een uitstrijkje.

Laaggradige dysplasie:Het is onwaarschijnlijk dat kleine veranderingen in kanker optreden.
Hoogwaardige dysplasie:Cellen met hoogwaardige dysplasie lopen veel meer kans op kanker.

Een voorbeeld hiervan is laaggradige dysplasie gezien bij een biopsie van de baarmoederhals. De kans dat deze veranderingen zich ontwikkelen tot kanker is redelijk laag. Daarentegen heeft hoge dikkedarmdysplasie geassocieerd met dikke darmpoliepen een hoog risico op darmkanker.

Diagnose

Voorstadia van cellen worden gediagnosticeerd door hun abnormale verschijning onder een microscoop, meestal nadat een biopsie is uitgevoerd.

Oorzaken

Er zijn meerdere factoren die ertoe kunnen leiden dat cellen precancereus worden, en deze variëren afhankelijk van het specifieke type cellen in kwestie.

Een simplistische manier om oorzaken te begrijpen, is te kijken naar invloeden in de omgeving die gezonde cellen kunnen beschadigen, wat leidt tot veranderingen in het DNA van de cel, wat vervolgens kan leiden tot abnormale groei en ontwikkeling. Enkele onderliggende processen die afwijkingen in cellen kunnen veroorzaken (met enkele voorbeelden ter illustratie) zijn onder meer:

Infectie:Hoewel slechts 4 tot 10 procent van de kankers in de VS gerelateerd zijn aan infecties, zijn infecties met virussen, bacteriën en parasieten verantwoordelijk voor ruwweg een kwart van de kankers wereldwijd.
Een infectie met het humaan papillomavirus (HPV) kan ontstekingen veroorzaken, wat leidt tot precancereuze cellen in de baarmoederhals. HPV is ook een belangrijke oorzaak van dysplasie die aan veel hoofd- en nekkankers voorafgaat, zoals tongkanker en keelkanker. De meeste infecties met HPV verdwijnen voordat er abnormale celveranderingen plaatsvinden. Als zich dysplasie ontwikkelt, kan deze zelfstandig of met een behandeling worden opgelost of zonder behandeling doorgaan tot baarmoederhalskanker.
Infectie en daaropvolgende ontsteking met de bacterie Helicobacter pylori (H. pylori) kan resulteren in chronische atrofische gastritis, een inflammatoire voorstadia van verandering in de bekleding van de maag die kan leiden tot maagkanker.
Chronische ontsteking:Chronische ontsteking in het weefsel kan leiden tot precancereuze veranderingen die op hun beurt kunnen leiden tot kanker. Een voorbeeld is bij mensen die gedurende langere tijd lijden aan gastro-oesofageale refluxziekte (GERD). Chronische ontsteking van de slokdarm door maagzuren kan resulteren in een aandoening die bekend staat als de slokdarm van Barrett. Onder mensen met de slokdarm van Barrett ontwikkelt ongeveer één procent per jaar slokdarmkanker. Een belangrijk onderzoeksgebied is het bepalen of het verwijderen van gebieden met hoogwaardige dysplasie het risico op het ontwikkelen van slokdarmkanker al dan niet zal verminderen.
Een ander voorbeeld is een ontsteking van de dikke darm bij mensen met inflammatoire darmaandoening (IBD). IBD kan leiden tot poliepen met colondysplasie, wat op zijn beurt uiteindelijk kan leiden tot darmkanker.
Chronische irritatie:Chronische irritatie van de luchtwegen door tabaksrook, luchtvervuiling en sommige industriële chemicaliën kan leiden tot bronchiale dysplasie (dysplasie van de bronchiën). Als dit vroegtijdig wordt gedetecteerd, bijvoorbeeld tijdens een bronchoscopie en een biopsie, kunnen de precancereuze cellen soms worden behandeld met cryochirurgie voordat ze de kans krijgen om over te gaan naar longkanker.

Typen precaire aandoeningen

Kankers die beginnen in epitheelcellen (ruwweg 85% van de kankers) kunnen een precancereuze staat hebben. Dit is in tegenstelling tot kankers die beginnen in mesotheelcellen zoals sarcomen. Sommige precancereuze toestanden werden hierboven genoemd, maar omvatten:

Cervicale intra-epitheliale neoplasie (CIN) – Een precancereuze toestand van baarmoederhalskanker
Barrett’s slokdarm (abnormale slokdarmcellen die mogelijk slokdarmkanker worden)
Atypische lobulaire hyperplasie (die zich tot borstkanker kan ontwikkelen) kanker)
adenomateuze poliepen in de dikke darm (die zich kunnen ontwikkelen tot darmkanker)
actinische keratosen (abnormale huidveranderingen die zich kunnen ontwikkelen tot plaveiselcelkanker)

dysplastische moedervlekken (die zich kunnen ontwikkelen tot melanoom)
bronchiale epitheliale dysplasie (die kan zich ontwikkelen tot longkanker)
Atrofische gastritis (voorstadia van maagveranderingen die zich kunnen ontwikkelen tot maag- (maag-) kanker

Ook hier is het belangrijk op te merken dat voorstadia van cellen wel of niet kankercellen kunnen worden.

Wat is een Latency-periode?

Bespreken van precancereuze veranderingen is een goede gelegenheid om te praten over een ander moeilijk te begrijpen concept in de ontwikkeling van kanker: latentie.

De latentietijd is gedefinieerd als de tijdsperiode tussen blootstelling aan een kankerverwekkende stof (een carcinogeen) en de latere ontwikkeling van kanker. Mensen zijn vaak verrast wanneer ze kanker ontwikkelen vele jaren na blootstelling aan een carcinogeen, bijvoorbeeld, sommige mensen staan perplex wanneer ze longkanker ontwikkelen, zelfs wanneer ze gestopt zijn met roken dertig jaar eerder.

Wanneer cellen voor het eerst worden blootgesteld aan een carcinogeen, de schade wordt aan het DNA in de cel toegebracht. Het is meestal een opeenhoping van deze schade (accumulatie van mutaties) in de loop van de tijd die ertoe leidt dat een cel precancereus wordt. na verloop van tijd kan de cel door de stadia van milde tot matige en ernstige dysplasie heengaan voordat hij uiteindelijk een kankercel wordt. De cel kan ook worden blootgesteld aan een omgeving die de progressie naar kanker remt of zelfs terugzet in een normale cel (waarom een gezond dieet en lichaamsbeweging belangrijk zijn, zelfs als u bent blootgesteld aan een carcinogeen).

Dit is een simplistische manier om het proces te beschrijven en we leren dat het veel complexer is dan we ooit dachten. Maar inzicht in het precancereuze proces helpt de latentietijd die we met veel kankers zien, te verklaren.

Wanneer worden cellen kanker?

Het antwoord is dat we meestal niet weten hoe lang het duurt voordat voorkankercellen kankerachtig worden. Bovendien is het antwoord zeker afhankelijk van het type cel dat wordt bestudeerd.

Zoals hierboven vermeld vorderden cervicale cellen met ernstige dysplasie tot 30 procent in de tijd tot kanker, maar het tijdsbestek dat dit moest gebeuren was variabel. In één studie, waarbij 115 mensen met dysplasie van de stembanden werden bekeken, gingen er 15 invasieve kanker ontwikkelen (één had milde dysplasie, één had matige dysplasie, zeven hadden ernstige dysplasie en 6 hadden carcinoma in situ). Bij 73 procent van deze patiënten werd hun precancereuze laesie binnen een jaar invasieve kanker van de stembanden, waarbij de rest jaren later kanker kreeg.

Zijn er symptomen?

Precancereuze cellen zijn vaak zonder symptomen aanwezig. Als de symptomen aanwezig zijn, zullen deze afhankelijk zijn van de locatie van de precancereuze veranderingen; bijvoorbeeld, precancereuze veranderingen in de baarmoederhals kunnen ervoor zorgen dat de cellen gemakkelijker afsterven, wat resulteert in abnormale uteriene bloedingen. Voorstadia van veranderingen in de mond kunnen worden gevisualiseerd als witte vlekken (leukoplakie). En in regio’s die niet zichtbaar zijn voor het blote oog, zoals het weefsel langs de luchtwegen, wordt dysplasie meestal gedetecteerd wanneer een screeningbiopsie om een andere reden wordt uitgevoerd.

Behandeling

De behandeling van precancereuze cellen zal opnieuw afhangen van de locatie van de cellen.

Soms is nauwgezette controle alles dat wordt aanbevolen om te zien of het niveau van dysplasie voortschrijdt of verdwijnt zonder behandeling.

Vaak worden de precancereuze cellen verwijderd door een procedure zoals cryotherapie (bevriezing van de cellen) of een operatie om het gebied te verwijderen waarin de abnormale cellen zich bevinden. Zelfs als de abnormale cellen worden verwijderd, is het belangrijk om in gedachten te houden dat wat de cellen ertoe bracht om abnormaal te worden, in de toekomst van invloed kan zijn op andere cellen.

Als abnormale cervicale cellen bijvoorbeeld worden behandeld met cryotherapie, zal het in de toekomst nog steeds belangrijk zijn om te controleren op terugkerende problemen met Pap-uitstrijkjes. En als de slokdarm van Barrett wordt behandeld met cryotherapie, moet u uw slokdarm toch in de toekomst met tussenpozen laten controleren.

Voor sommige afwijkingen kan uw arts chemopreventie aanbevelen. Dit is het gebruik van een medicijn dat het risico verkleint dat cellen in de toekomst abnormaal worden. Een voorbeeld hiervan is om een infectie met de H. pylori-bacterie in de maag te behandelen. Het bevrijden van het lichaam van de bacteriën lijkt de precancereuze cellen en de ontwikkeling van maagkanker te verminderen. Onderzoekers kijken naar het gebruik van verschillende medicijnen en vitamines om te zien of hun gebruik in voormalige en huidige rokers hun risico op het ontwikkelen van longkanker in de toekomst zal verminderen.

Een laatste en belangrijk punt om te maken is een herinnering dat in sommige gevallen de voortgang van precancereuze veranderingen kan worden veranderd door onze omgeving: het voedsel dat we eten, de oefening die we krijgen en de keuzes die we maken voor de levensstijl. Een dieet dat rijk is aan voedingsmiddelen met bepaalde vitamines, bijvoorbeeld, kan het lichaam helpen het HPV-virus sneller te zuiveren.

Precancereuze progressievoorwaarden

Er zijn veel termen die cellen beschrijven die het begrijpen van dit onderwerp moeilijk maken, dus een voorbeeld kan helpen om dit begrip een beetje duidelijker te maken.

Bij plaveiselcel-longkanker lijkt het erop dat cellen een bepaalde progressie doormaken voordat kanker zich ontwikkelt. Het begint met normale longcellen. De eerste verandering is hyperplasie, die wordt gedefinieerd als cellen die groter of sneller worden dan verwacht. Hyperplasie van het hart zou bijvoorbeeld de term zijn die wordt gebruikt om een vergroot hart te beschrijven.

De tweede stap is metaplasie wanneer cellen veranderen in een type cel dat gewoonlijk niet aanwezig is. Metaplasie in de slokdarm (die een voorloper kan zijn van slokdarmkanker) is bijvoorbeeld wanneer cellen die eruit zien als die normaal in de dunne darm worden aangetroffen, worden gevonden in de slokdarm. De derde stap is dysplasie, die wordt gevolgd door in situ carcinoma en tenslotte invasief plaveiselcelcarcinoom.

Uw risico verminderen

Het is nooit te laat om preventieve praktijken toe te passen, zelfs als u de diagnose kanker hebt gekregen. Volgens het American Institute for Cancer Research kunnen mensen met kanker ook baat hebben bij het leren van kankerrisicovermindering of het verminderen van recidief door middel van voeding en lichaamsbeweging.

Neem een moment de tijd om tips te bekijken over het verminderen van het risico op kanker, wat nuttig kan zijn bij het verminderen van longkanker en andere vormen van kanker, evenals bij voedingssupplementen die kunnen helpen het risico op kanker of kanker terug te dringen.