Een man droomt ervan een wild dier te bestrijden en wordt wakker en merkt dat hij zijn vrouw in de arm slaat. Nog een droom om over een gevaar heen te springen en uit bed en op de grond valt. Nadat hij een klap uit zijn slaap heeft geslagen, gaat een man met tegenzin naar zijn dokter om verdere evaluatie te krijgen. Als jij of een geliefde ooit dromen hebt uitgevoerd terwijl je slaapt, kan dit een aandoening zijn die bekend staat als REM-gedragsstoornis.
Wat zijn de symptomen, oorzaken en behandelingen van deze aandoening? Lees meer over hoe deze stoornis kan worden gediagnosticeerd en behandeld om letsel te voorkomen.
Definitie
’s Nachts doorlopen we van nature slaapstadia, waaronder snelle slaap in de slaap (REM). REM wordt normaal gekenmerkt door intense hersenactiviteit en dromen – en het onvermogen om onze spieren te gebruiken, met uitzondering van onze oogspieren en diafragma (waardoor we kunnen ademen). REM-slaap vindt periodiek in de nacht plaats met intervallen van ongeveer 90 minuten en wordt geconcentreerd in het laatste derde deel van de nacht, naarmate de perioden langer duren voordat ze ontwaken.
Als onze andere spieren niet behoorlijk verlamd zijn, kunnen we mogelijk complexe activiteiten uitvoeren en onze dromen uitvoeren terwijl we slapen. Dit wordt REM-gedragsstoornis genoemd. Deze aandoening kan leiden tot per ongeluk letsel, met inbegrip van letsel van bedpartners.
Symptomen
De meeste mensen met deze aandoening beschrijven onplezierige en levendige dromen waarbij indringers of aanvallers (mensen of dieren) betrokken zijn.
Er is geassocieerd droomactivegedrag dat vaak gewelddadig is. Gemeenschappelijk gedrag omvat:
- Praten of schreeuwen
- Lachen
- Bereiken
- Ponsen
- Trappen
- Springen of vallen uit bed
- Running
- Opvallende meubels
Dit gedrag leidt vaak tot letsel aan de persoon of zijn / haar bedpartner. De verwondingen kunnen gering zijn (zoals kneuzingen, krassen of wondjes) of ernstig (zoals gebroken botten of bloedingen in de hersenen).
Mensen die lijden, kunnen klagen over een verstoorde slaap of overmatige slaperigheid overdag.
REM-gedragsstoornis treft ongeveer vier of vijf mensen op elke 1.000. In ongeveer 90% van de gevallen komt het voor bij mannen in de leeftijd van 50 of 60 jaar.
Diagnose
In de meeste gevallen zal een gerapporteerde geschiedenis van het droomactivatiegedrag met een standaard slaaponderzoek, een polysomnogram (PSG) genoemd, voldoende zijn om een diagnose te stellen. De PSG vertoont vaak de abnormale aanwezigheid van spiertonus (suggereert activiteit) tijdens de REM-slaap, waardoor het mogelijk is om dromen op ongepaste wijze uit te beelden. Het is ook belangrijk om een afwezigheid van een epileptische elektrische activiteit op het EEG te documenteren omdat toevallen soms abnormale bewegingen tijdens de slaap kunnen veroorzaken.
Imaging-onderzoeken zijn doorgaans normaal bij REM-gedragsstoornissen als er geen bijbehorende neurodegeneratieve stoornis is. De aandoening komt echter vaak voor bij het stellen van andere stoornissen.
Geassocieerde aandoeningen
REM-gedragsstoornis wordt vaak geassocieerd met andere neurologische aandoeningen, en meer dan 50% van de patiënten zal een andere aandoening hebben, zoals de ziekte van Parkinson, dementie met Lewy-lichaampjes en meervoudige systeematrofie.
Zelfs wanneer er geen geassocieerde neurologische stoornis is bij de presentatie, zal 65% van de patiënten met REM-gedragsstoornis jaren later of decennia later Parkinson- of dementie ontwikkelen.
Er is gesuggereerd dat REM-gedragsstoornis mogelijk een nuttige indicator is voor vroege preventie van deze stoornissen. Niet iedereen ontwikkelt deze bijbehorende voorwaarden.
Er is een minder frequente acute vorm van REM-gedragsstoornis die het gevolg kan zijn van structurele hersenlaesies zoals een beroerte, tumor of bij demyelinisatie zoals die optreedt bij multiple sclerose. Een andere manifestatie kan ook optreden als gevolg van bepaalde medicijnen (waaronder antidepressiva en andere die de hersenen beïnvloeden), drugsintoxicatie of terugtrekking uit alcohol of sedatieve medicatie.
Andere aandoeningen te overwegen tijdens differentiële diagnose
Er zijn een paar andere aandoeningen die symptomen kunnen vertonen die vergelijkbaar zijn met REM-gedragsstoornissen en deze moeten worden overwogen. Deze worden soms pseudo-RBD genoemd. Over het algemeen kunnen deze stoornissen ’s nachts abnormale bewegingen of overmatige slaperigheid overdag veroorzaken, en omvatten:
- Nachtelijke aanvallen
- Obstructieve slaapapneu
- NREM slaapparasomen
- Periodieke bewegingsstoornis van de ledematen
- Nachtelijke paniekaanvallen
- Posttraumatische stressstoornis (PTSS)
- Andere psychiatrische ziekte
Deze andere oorzaken van droomactivatiegedrag zijn niet geassocieerd met de ontwikkeling van de andere neurodegeneratieve aandoeningen die hierboven zijn beschreven. De behandeling is gericht op de onderliggende oorzaak.
Behandeling
Over het algemeen is de behandeling van REM-gedragsstoornissen erop gericht om de betreffende persoon en anderen veilig te houden. Het gaat erom de slaapkamer een veilige plek te maken door nachtkastjes en scherpe voorwerpen te verwijderen. In sommige gevallen kan extra opvulling rond het bed nuttig zijn. Sommige mensen moeten de deur of ramen op slot doen om te voorkomen dat ze in de fout gaan. Zodra de bewegingen effectief worden onderdrukt met medicatie, kunnen minder veiligheidsmaatregelen nodig zijn.
De medicatie clonazepam is bij de meeste patiënten een zeer effectieve behandeling. Het kan echter zorgen voor nachtelijke verwarring bij ouderen of overdags slaperigheid, maar dit kan het voor sommigen ondraaglijk maken. Als een alternatief is aangetoond dat hogere doseringen van melatonine effectief zijn in een paar kleine onderzoeken.
Als u zich zorgen maakt dat u mogelijk symptomen heeft die wijzen op een REM-gedragsstoornis, begin dan met uw arts te spreken en de diagnose en behandeling te krijgen die u nodig hebt om tijdens de slaap veilig te blijven.
