OAE staat voor otoakoestische emissies, de naam voor de geluiden die door het slakkenhuis worden geproduceerd. Deze geluiden kunnen worden gebruikt om de functie van het slakkenhuis (met name de haarcelfunctie) en andere delen van het oor, inclusief de gehoorzenuw, te testen.
Gebruik
Otoakoestische emissies Gehoorproeven worden meestal uitgevoerd bij pasgeboren baby’s om doofheid te detecteren. De test kan ook de gehoorgevoeligheid en de test voor functioneel gehoorverlies gedeeltelijk inschatten.
Functioneel gehoorverlies wordt ook wel niet-organisch gehoorverlies genoemd en is een aandoening waarbij u symptomen of gedragingen van gehoorverlies heeft, maar er is niets dat daadwerkelijk verkeerd is aan uw gehoor.
Sommige bronnen kunnen hiernaar verwijzen als geveinsde gehoorverlies, maar dat is waarschijnlijk niet helemaal juist, omdat dit impliceert dat iemand "het doet alsof" en dit type gehoorverlies van meerdere oorsprong is die niet altijd binnen de controle van een persoon valt.
Otoakoestische emissie Gehoortoestanden worden vaak gebruikt in combinatie met de ABR (Auditory Brainstem Response) gehoortest of andere gehoortests.
Hoe de test wordt uitgevoerd
Otoakoestische emissie Gehooronderzoek is niet pijnlijk en veel baby’s slapen er dwars doorheen. Kleine sondes worden in het oor geplaatst. De ene levert geluid en de andere is een microfoon. Als het slakkenhuis goed functioneert, zou het moeten klinken als reactie op het geluid. Er zijn vier soorten geluiden die het slakkenhuis produceert:
- Spontane akoestische emissies – het slakkenhuis produceert deze geluiden spontaan (niet in reactie op een ander geluid). Deze komen alleen voor bij ongeveer 40-50 procent van de mensen met een normaal gehoor.
- Tijdelijke otoakoestische emissies – geproduceerd als reactie op een ander geluid van korte duur (van voorbijgaande aard). Meestal klikken of toon-bursts. Deze worden vaak gebruikt om het gehoor bij baby’s te evalueren.
- Distortion product otoakoestische emissies – geproduceerd als reactie op twee gelijktijdige tonen van verschillende frequenties. Deze zijn met name nuttig bij het vroegtijdig detecteren van schade aan het slakkenhuis (bijvoorbeeld schade aan het slakkenhuis door ototoxiciteit of door geluid veroorzaakte schade).
- Aanhoudende – frequentie otoakoestische emissies – geproduceerd als reactie op een ononderbroken toon. Deze worden meestal niet gebruikt in de klinische setting.
Sommige omstandigheden kunnen de afwezigheid van OAE’s veroorzaken. Deze omvatten: cysten, externe otitis (zwemmer’s oor bijvoorbeeld), stenose of abnormale middenoor druk, een geperforeerde oor trommel, otosclerose, cholesteatoma.
Nauwkeurigheid van resultaten
OAE-tests kunnen gehoorverlies of doofheid niet definitief vaststellen. Als u niet voldoet aan de OAE-test, zult u verdere gehoortests moeten ondergaan om te bepalen of er gehoorverlies is of niet.
Soms is het testen van OAE onnauwkeurig, omdat een baby kieskeurig is tijdens de test en soms hebben baby’s vocht in hun oren of andere omstandigheden waardoor ze de test kunnen missen hoewel ze geen permanent gehoorverlies hebben. Andere factoren die ervoor zorgen dat OAE-testen mislukken of onnauwkeurig zijn, zijn onder meer:
- Slechte afdichting rond de oorthermometer
- Oorwasblokkering, vooral als het voorkomt dat er een goede afdichting rond de oorthermometer komt
- Afval of vreemde voorwerpen in de gehoorgang
- Een niet-coöperatieve patiënt
