Wanneer mensen het woord aanval horen, stellen ze zich gewoonlijk iemand voor die is ingestort en pijnlijke stuiptrekkingen doormaakt. En hoewel het waar is dat sommigen dit soort symptomen zullen ervaren, is dat niet altijd het geval.
Er zijn in feite veel misvattingen die mensen hebben over aanvallen, inclusief wat hen veroorzaakt en wat u kunt doen als iemand er een ervaart.
Hier zijn vijf simpele feiten die kunnen helpen niet alleen uit te leggen wat aanvallen zijn, maar ook wat ze niet zijn:
Aanvallen zijn niet besmettelijk
Een aanval kan een zeer angstaanjagende ervaring zijn, zo erg dat de natuurlijke reactie van mensen is om weg te gaan. In sommige gevallen kan het zijn omdat iemand vreest dat aanvallen op de een of andere manier besmettelijk zijn. Hoe vreemd dit ook mag lijken, uit een onderzoek van de Epilepsie Foundation in 2001 bleek dat van de 19.000 geïnterviewde personen ongeveer de helft van de jongeren onder de 18 jaar nog steeds onzeker was of je epilepsie daadwerkelijk kon ‘vangen’.
Waar het op neer komt is dat: aanvallen niet besmettelijk zijn, en je kunt epilepsie niet "vangen" of "verspreiden" door in contact te komen wie er een heeft gehad.
U kunt op elke leeftijd last krijgen van toevallen
Aanvallen kunnen zich voordoen vanaf de kindertijd tot de latere jaren van het leven. Baby’s zijn vooral kwetsbaar voor aanvallen als ze worden geconfronteerd met andere ongecompliceerde afwijkingen, zoals koorts (pyrexie) of te veel water drinken (waarbij de laatste te veel natrium uit het lichaam spoelt en de hersenactiviteit verstoort).
Aan de andere kant blijven epileptische aanvallen een veelvoorkomend kenmerk van ouderdomsgerelateerde neurodegeneratieve aandoeningen zoals de ziekte van Alzheimer. Bij oudere volwassenen die een beroerte hebben gehad, zal ongeveer 10 procent met een hemorragische beroerte (een hersenbloeding) en acht procent met een ischemische beroerte (waarbij een geblokkeerd bloedvat is betrokken) één of meer aanvallen ervaren.
In totaal krijgt ongeveer één op de twintig personen die tot 80 jaar oud zijn, een aanval.
Iedereen kan een aanval hebben
Er zijn er die geloven dat epileptische aanvallen en epilepsie hetzelfde zijn. Een aanval is per definitie een voorbijgaande gebeurtenis die wordt veroorzaakt door excessieve of niet-synchrone hersenactiviteit. Epilepsie daarentegen is een medische aandoening die wordt gekenmerkt door het terugkeren van epileptische aanvallen. Als zodanig is een aanval een symptoom, terwijl epilepsie de ziekte is.
Aanvallen zijn ook het symptoom van vele andere aandoeningen die niet-epileptica kunnen treffen, waaronder:
- Vitamine B1-, B6- en B12-tekort
- Hoofdletsel
- Hypoglykemie
- Slaapdeprivatie
- Hersentumor
- Encefalitis of meningitis
- Cerebrale parese
- Multiple sclerose
- Ondervoeding
- Farmaceutische geneesmiddelen zoals corticosteroïden, oestrogeen, lidocaïne, propofol en insuline bij onjuist gebruik of teveel
- Recreatiegeneesmiddelen zoals MDMA, methamfetaminen en cocaïne
- Geneesmiddelentoename
Er zijn verschillende soorten aanvallen
Een aanval is soms traumatisch duidelijk . Op andere momenten kan het nauwelijks worden opgemerkt. Een klassieke tonisch-clonische aanval is het type dat de meesten van ons herkennen van tv, waar een persoon het schokken en verstijven van het hele lichaam zal ervaren. Een afwezigheidsaanvaarding kan er daarentegen voor zorgen dat een persoon plotseling "leegvalt" voordat hij terugkeert naar het volledige bewustzijn.
Er is zelfs een type dat een atonische aanval wordt genoemd waarbij een lichaamsdeel plotseling slap wordt of de kop plotseling enkele seconden valt.
U kunt meer dan één vorm van toeval hebben
In grote lijnen zijn er drie categorieën van aanvallen die een persoon kan ervaren:
- Gegeneraliseerde aanvallen zijn aanvallen die beide zijden van de hersenen tegelijk beïnvloeden en kunnen een dergelijke tonisch-klonische omvatten, afwezigheid en atonische aanvallen.
- Aanvalsbevorderende aanvallen met focale aanvallen treffen meestal één kant van de hersenen en treden op wanneer de persoon volledig op de hoogte is en wakker is.
- Focal beginnende bewustzijnsbesluiten hebben ook invloed op één kant van de hersenen, maar kunnen leemtes in het bewustzijn veroorzaken.
Hoewel een epilepticum slechts één type aanval kan hebben, is het mogelijk dat deze door meerdere wordt beïnvloed. In een dergelijk geval kan een persoon verschillende behandelingsvormen nodig hebben om de verschillende soorten aanvallen te beheersen.
U hoeft geen medicatie te nemen voor uw epileptische aanvallen
Hoewel behandeling vaak voorkomt bij mensen met epilepsie, hebben mensen die incidentele aanvallen hebben gewoonlijk geen behandeling nodig. In plaats daarvan zullen artsen vaker de onderliggende oorzaak behandelen, of het nu gaat om koorts, een verstoorde elektrolytenbalans of bloedsuiker, of een drugsgerelateerde gebeurtenis.
Aan de andere kant zullen personen met een ernstige neurologische aandoening vaak anti-epileptica nodig hebben om terugkerende aanvallen te beheersen. Dit geldt vooral voor mensen met hersenkanker, waarvan 60 procent een aanval zal ervaren als gevolg van een maligniteit of neurochirurgie.
Behandeling is wijd verschillend voor aanvallen
Er is niet één medicijn dat gebruikt wordt om aanvallen te beheersen. Anti-epileptica zijn een diverse groep medicijnen met verschillende werkingsmechanismen. De medicijnen worden voorgeschreven op basis van de soorten aanvallen die u ondervindt, waaronder:
- Afwezigheidsbevindingen
- Atonische aanvallen
- Cluster-aanvallen, die herhaaldelijk gedurende uren of dagen plaatsvinden
- Episodische ("gedeeltelijke") aanvallen
- Infantiele aanvallen
- Menstruatie gerelateerd (catameniaal) aanvallen
- Myoclonische aanvallen, gekenmerkt door onvrijwillige spierspasmen
- Tonic-clonische aanvallen
Er zijn meer dan 25 anti-epileptica goedgekeurd door de Amerikaanse Food and Drug Administration voor de behandeling van aanvallen. Onderzoek wijst uit dat 70 procent van de mensen met epilepsie hun aanvallen volledig onder controle kunnen hebben met het gebruik van deze medicijnen.
