De postictale fase verwijst naar de periode onmiddellijk na een aanval. De postictale fase kan seconden, minuten, uren en soms zelfs dagen duren. Het wordt vaak gezien als de tijd waarin de hersenen herstellen van een aanval.
De andere fasen omvatten de prodromale fase (wanneer emotionele tekens verschijnen), de auditieve fase (getypeerd door veranderde sensaties) en de ictale fase (de daadwerkelijke aanval).
Symptomen van de postictale fase
De duur van een postictale fase kan variëren, evenals de symptomen. De typen en ernst van de symptomen zijn grotendeels afhankelijk van het deel van de hersenen dat betrokken is en hoe lang de aanval duurde.
Postictale symptomen kunnen veranderingen in gedrag, denkwijze, gemoedstoestand en motorische functie tot gevolg hebben, waaronder:
- Vermoeidheid
- Hoofdpijn
- Misselijkheid
- Slaperigheid
- Geheugenverlies
- Geestelijke verwarring of waasvorming
- Dorstig voelen
- Zwakte op een deel van het hele lichaam
- Een sterke drang om te urineren
- Verlies van blaas en / of darmcontrole
- Moeilijkheden om te lopen
- Spraak- of schrijfproblemen
Als gevolg van een aanval kan een persoon verwondingen oplopen, variërend van hoofdtrauma’s en kneuzingen tot botbreuken en gebeten tongen. Er kan ook een emotionele component zijn die wordt gekenmerkt door gevoelens van verlegenheid, angst, frustratie of verdriet.
Postictale migraine is een veel voorkomende klacht bij mensen met epilepsie. Een mogelijke verklaring hiervoor is het hersenoedeem (hersenzwelling) dat het gevolg kan zijn van een aanval, waardoor de intracraniale druk en pijn toenemen.
In sommige gevallen is een persoon mogelijk alleen op de hoogte van een aanval wanneer een kenmerkende migraine verschijnt.
Aan de andere kant is bekend dat postictale gelukzaligheid, beschreven als een overdreven gelukkig gevoel, optreedt na een aanval.
Welke postictale symptomen vertellen ons over een aanval
Postictale symptomen kunnen artsen soms helpen bij het bepalen van de focus van de aanval (waarbij de hersenen de oorsprong waren van de aanval).
Er zijn een aantal voorbeelden hiervan:
- Postictale dysfasie, die wordt gekenmerkt door moeilijk spreken, suggereert dat de aanval is ontstaan in het dominante halfrond van die persoon (de helft van de hersenen die een persoon bevoordeelt).
- Postictale verlamming, een symptoom dat wordt gekenmerkt door de tijdelijke zwakte van een hand of ledemaat, wordt geassocieerd met de zijkant van de hersenen tegenover de focus van de aanval.
- Postictale automatismen, die zich manifesteren met repetitieve handelingen zoals lip-klappen of neuswrijven, zijn een veelvoorkomend teken van complexe partiële aanvallen die zich vaak voordoen in de temporale kwab.
Waarde van een EEG in de postictale fase
Tijdens de postictale fase vertoont een elektro-encefalogram (EEG) gewoonlijk een vertraging van de hersenactiviteit aan de kant van de hersenen waar de aanval vandaan kwam.
Dat gezegd hebbende, kan het soms moeilijk zijn om onderscheid te maken tussen de ictale en de postictale fase, omdat de vertraging van hersenactiviteit soms in beide fasen optreedt.
Bovendien, de hersengolfveranderingen op een EEG correleren niet altijd met de gedragsveranderingen van een persoon. Dit is de reden waarom sommige artsen de voorkeur geven aan het beschrijven van het gedrag van een persoon in samenhang met eventuele EEG-veranderingen die optreden tijdens of na een aanval (of zich verzetten tegen het ictal of postictal labelen ervan).
Hoewel het lijkt alsof het nemen van een EEG na een aanval beperkte waarde heeft – zoals het oproepen van het weerbureau nadat de storm voorbij is gegaan – laat de gebeurtenis een spoor van veranderde hersenactiviteit achter die artsen kan helpen aanvallen te karakteriseren met het oog op behandeling of operatie. .
