Herpes IgG-tests zijn een soort bloedtest voor het herpes simplex-virus (HSV). Herpes-bloedtesten zijn op zoek naar de afweerreactie van het lichaam op een herpesinfectie. Ze zoeken niet rechtstreeks naar het virus. Omdat de immuunreactie tijd nodig heeft om zich te ontwikkelen na het moment van infectie, is het niet meteen detecteerbaar. Afhankelijk van het type test dat wordt gebruikt, kan het zelfs vier maanden duren om positief te worden op een HSV IgG-test.
Tip: als u symptomen van herpes heeft, ga dan onmiddellijk naar de arts. Zweren kunnen direct worden getest. Je hoeft niet te wachten tot het immuunsysteem reageert. Dit type testen kan nauwkeuriger zijn als de pijn snel genoeg wordt getest.
Hoe de test werkt
Wanneer een persoon geïnfecteerd raakt, probeert het immuunsysteem de infectie te bestrijden. Dat is waar, niet alleen voor herpes maar voor elk pathogeen, een deel van dat proces omvat de productie van antilichamen. Deze eiwitten zijn specifiek voor elke infectie die ze bestrijden.
Voor een nieuw type infectie duurt het voordat het lichaam sterke antilichamen aanmaakt. Het lichaam kan verschillende soorten antilichamen maken om infecties te bestrijden. De twee types waar Herpes-bloedtesten op letten, zijn IgG en IgM. Herpes IgM-antilichamen zijn meestal detecteerbaar door herpesbloedonderzoek binnen 7-10 dagen na de eerste infectie. IgM-niveaus blijven ongeveer twee weken hoog. Daarna gaan ze meestal achteruit.
Daarom wordt IgM-testen primair beschouwd als nuttig voor het detecteren van acute infecties. Echter, antilichaamniveaus stijgen ook soms tijdens een uitbraak.
Daarentegen verschijnen HSV IgG-antilichamen pas iets later na de initiële infectie. Een positieve herpes IgG-test, als het testresultaat juist is, betekent dat uw lichaam is geïnfecteerd met het herpes simplex-virus.
Verder kunnen typespecifieke HSV IgG-tests worden gebruikt om onderscheid te maken tussen HSV-1 en HSV-2. Typespecifieke tests zijn veel nauwkeuriger dan niet-typespecifieke tests, maar ze kunnen niet detecteren of een bepaalde infectie oraal of genitaal is. De enige manier om dat te bepalen, is op symptomen te letten.
HSV-1 infecteert gewoonlijk de mond, veroorzaakt orale herpes en HSV-2 infecteert gewoonlijk de geslachtsorganen. Er is echter een groeiend aantal mensen met genitale HSV-1. Dat is de reden waarom herpes-IgG- en IgM-tests u alleen kunnen vertellen dat u bent geïnfecteerd. Ze kunnen niet laten zien waar.
Testresultaten en timing van infectie
Als u positief test op HSV IgG maar niet op IgM, is uw herpesinfectie waarschijnlijk niet recent. Je bent waarschijnlijk al minstens twee maanden besmet. Personen met nieuwere infecties hebben meer kans om positief te testen op zowel herpes-IgG als IgM. Ze kunnen ook alleen positief zijn voor herpes-IgM. Het omgekeerde is echter niet waar. Positieve herpes IgG- en IgM-resultaten samen betekenen niet noodzakelijkerwijs dat u recentelijk bent geïnfecteerd. Tussen 30 en 70 procent van de patiënten met recidiverende herpesinfecties zal positief testen op herpes-IgM.
| Positief IgG | Negatief IgG | |
|---|---|---|
| Positief IgM | Infectiedatum onbepaald | Acute / recente infectie |
| Negatief IgM | Vastgestelde infectie | Geen infectie gedetecteerd |
Testnauwkeurigheid
Het is mogelijk om een vals positief of foutief te hebben negatief resultaat. Dat is waar voor zowel een HSV IgG- of HSV-IgM-test. Raak daarom niet in paniek als de resultaten van uw herpesbloedonderzoek niet overeenkomen met uw bekende risicofactoren en seksuele geschiedenis. Neem in plaats daarvan contact op met uw arts over mogelijke problemen met testen. Diagnostisch testen is niet perfect. U kunt ook uw risico niet nauwkeurig inschatten. Veel mensen begrijpen niet dat herpes kan worden overgedragen, zelfs als hun partner geen symptomen heeft of niet weet dat ze zijn geïnfecteerd.
