Als u ooit bent ontwaakt met een gevoelloosheid of tintelend effect op uw arm of hand, vraagt u zich misschien meteen af hoe of waarom het is gebeurd. Wat betekent het voor een deel van het lichaam om te vallen in slaap"? Overweeg de anatomie van de arm en hoe compressie van de radiale, ulnaire en medianale zenuwen allemaal doofheid, tintelingen en zwakte kunnen veroorzaken die de bovenste ledematen beïnvloeden.
Leer hoe positionering in de slaap kan leiden tot medische aandoeningen zoals verlamming op zaterdagavond, wittebroodswekenverlamming en zelfs carpaaltunnelsyndroom. Onderzoek tot slot enkele van de behandelingen die verlichting kunnen bieden.
Wat betekent het voor een lichaamsdeel om in slaap te vallen?
Het is gebruikelijk om te zeggen dat een lichaamsdeel ‘in slaap is gevallen’ wanneer het gevoelloos voelt – met een merkbaar gebrek aan sensatie – of een sensatie van tintelingen of tintelingen heeft (soms paresthesie genoemd). Er kan pijn of ander ongemak in verband met dit gevoel zijn, vooral als het herstel optreedt. Wat veroorzaakt deze verschijnselen?
Veel mensen denken ten onrechte dat deze symptomen optreden als gevolg van een tijdelijk verlies van de bloedstroom naar een extremiteit, zoals naar de voet of de hand. De oorzaak kan in feite liggen aan de compressie van de zenuw die het lichaamsdeel van energie voorziet. Vaak loopt de bloedtoevoer (inclusief beide slagaders en aders) samen met de zenuw die verantwoordelijk is voor het overbrengen van sensorische informatie en om de spieractiviteit te activeren.
In sommige gevallen kan beschadiging van de bloedtoevoer naar de zenuwen leiden tot een stoornis, maar deze wordt meestal onder druk gezet op de zenuw zelf met een betekenisvolle impact.
Zenuwen lopen een groter risico om beschadigd te raken in specifieke omstandigheden. Deze beperking kan gegeneraliseerd zijn, wat leidt tot disfunctie van meerdere zenuwen.
Zenuwbeschadiging wordt ook wel neuropathie genoemd. Het is mogelijk dat neuropathie wordt geïsoleerd met een paar zenuwen, of zelfs met een enkele zenuw.
De meest voorkomende gegeneraliseerde zenuwbeschadiging is perifere neuropathie. Het beïnvloedt vaak de langste zenuwen van het lichaam, die zich uitstrekken naar de voeten en onderbenen. Het kan worden veroorzaakt door diabetes, hypothyreoïdie, vitamine B12-tekort, chronische nierziekte of blootstelling aan zware metalen. Na verloop van tijd kunnen de zenuwen geleidelijk beschadigd raken en dit letsel is vaak onomkeerbaar. Met deze geschiedenis is het ook waarschijnlijker dat schade aan een enkele zenuw kan optreden.
Er is ook een zeldzame genetische aandoening die kan predisponeren naar geïsoleerde zenuwbeschadigingen. Bekend als erfelijke neuropathie met een predispositie voor drukparalyse (HNPP), leidt het tot episodes van zwakte en verlies van gevoel vaak geassocieerd met compressie van enkele zenuwen. Het is autosomaal dominant, waardoor een familiegeschiedenis heel gewoon is. Getroffen personen rapporteren frequente problemen met zenuwbeschadiging die het gevolg is van dagelijkse activiteiten, waaronder wakker worden met symptomen uit de slaapstand.
Hoe de anatomie tot verschillende symptomen leidt
De verbinding van de hersenen naar de kleinste zenuwen in het lichaam doorloopt een route van gevestigde paden, zoals een systeem van draden die zich uitstrekken van een energiecentrale tot een stopcontact.
Helaas is er het potentieel voor problemen die deze verbindingen kunnen verstoren of vernietigen. Voorbij de hersenen – en zelfs het cervicale ruggenmerg in de nek of de brachiale plexus van zenuwen in de onderarm – zijn er veel voorkomende plaatsen waar de lijnen naar beneden kunnen gaan. Vooral gevoelloosheid, tintelingen en zwakte die de hand of arm treffen en ervoor kunnen zorgen dat deze in slaap valt, hebben invloed op drie belangrijke zenuwen:
Radiale zenuw: Zaterdagachtelijke of honeymoonparalyse
Letsel aan de radiale zenuw kan al dan niet een oorzaak zijn verlies van gevoel of tintelingen, afhankelijk van waar de compressie of verstoring plaatsvindt. Er kan een variabele zwakte zijn.
De oorzaak van het letsel kan bepalen wat voor soort effect kan worden verwacht.
Een van de meest voorkomende verwondingen is Zaterdag nachtverlamming. Het treedt op wanneer er samendrukking van de radiale zenuw is in de spiraalvormige groef van de humerus (het bot in de bovenarm boven de elleboog). Het kan worden aangezet als gevolg van compressie van de zenuw tegen het bot wanneer de arm een langdurige druk ondervindt. Dit kan gebeuren als de armen over een stoel worden gedrapeerd, zoals tijdens een dronken slaap, vandaar dat de naam wordt geassocieerd met een avond van de week wanneer overmatig drinken waarschijnlijker is. Er kan zwakte in de verlenging van de vingers en de pols ontstaan - en het gaat zelden om de triceps. Er kan een verlies van gevoel op de achterkant van de duim en de eerste paar vingers zijn.
Het is ook mogelijk dat de radiale zenuw hoger wordt geblesseerd. Bij een huwelijksreis kan het gewicht van het hoofd van een slapende partner de zenuw dichter bij de schouder drukken. Evenzo kan het gebruik van krukken leiden tot letsel aan de zenuw in de oksel. Bij posterior interosseous syndroom wordt vergelijkbare zwakte waargenomen bij extensie van de vingers en de pols, maar er is geen sensorisch verlies.
Ulnar Nerve: tennis of Golfer’s Elbow, iemand?
Ontsteking of letsel aan de ellepijpzenuw, meestal aan de elleboog, leidt tot veelvoorkomende aandoeningen van overmatig gebruik zoals tennis of de elleboog van de golfer (respectievelijk laterale en mediale epicondylitis). Druk op de nervus ulnaris tijdens de slaap kan er ook toe bijdragen dat de arm in slaap valt. In het bijzonder kan langdurig of frequent rusten van de gebogen elleboog op een hard oppervlak (zoals aan een bureau of in een leunstoel) de zenuw samendrukken. Aanhoudende flexie van de elleboog tijdens de slaap kan ook bijdragen aan ulnaire neuropathie.
Wanneer de nervus ulnaris gevangen raakt bij of nabij de elleboog, kan zwakte van de intrinsieke spieren in de hand leiden tot verminderde grijpkracht. Bovendien kunnen zich een doof gevoel en tinteling over de vierde en vijfde (ring en pink) vingers en de corresponderende kant van de hand (de hypnose superioriteit) voordoen. Zwakte in de lange flexorspieren van deze vingers kan zich ook ontwikkelen.
Het is ook mogelijk dat de nervus ulnaris samengeperst wordt aan de pols. In dit geval wordt de zwakte geïsoleerd in de intrinsieke handspieren en blijven andere spieren onaangetast. Er kan soortgelijke pijn of gevoelloosheid zijn in het ulnaire aspect van de hand.
Mediane zenuw: carpaaltunnelsyndroom
Carpaal tunnel syndroom is de meest voorkomende neuropathie die een enkele zenuw aantast. Het gaat om letsel aan de mediane zenuw gekenmerkt door compressie wanneer deze onder het flexor-retinaculum passeert, of dwarsliggend carpaal ligament, een niet-bindende vezelachtige omhulling aan de pols. In deze tunnel passeren pezen die de vingers, bloedvaten en de medianuszenuw buigen. Ontsteking of zwelling binnen deze doorgang kan ’s nachts leiden tot symptomen die de hand beïnvloeden.
Nachtelijke pijn, branderige gevoelens, tintelingen of gevoelloosheid kunnen zich uitbreiden tot het palmaire aspect van de duim, wijs- en middelvinger. Dit kan worden opgemerkt bij ontwaken uit de slaap. Pijn lijkt ook uit te stralen in de onderarm. Symptomen worden vaak verergerd door overmatig gebruik van de hand of pols. Hoewel het beide handen kan beïnvloeden, is het meestal groter in de dominante hand. In gevorderde gevallen kan zwakte of verspilling van de abductor pollicis brevis-spier die de duim naar de hand trekt, zich ontwikkelen.
Boven de predisponerende factoren voor perifere neuropathie zoals hierboven beschreven, kan de medianuszenuw waarschijnlijker gewond zijn tijdens zwangerschap, obesitas, reumatoïde artritis, jicht en andere aandoeningen. Ongeveer 3,5 procent van het carpal tunnel syndroom in de algemene populatie.
Is het veilig voor een arm om in slaap te vallen?
Ongeacht welke zenuw erbij betrokken is, je kunt je afvragen: is het veilig voor een arm om in slaap te vallen? Gelukkig, als je arm ’s nachts in slaap valt, zullen de symptomen waarschijnlijk verdwijnen voordat je volledig wakker wordt voor de dag. In feite treedt intermitterende compressie van perifere zenuwen vaak op tijdens de slaap. Deze kunnen voorbijgaande sensorische symptomen of zelfs zwakte in de hand of arm veroorzaken. Veel afleveringen worden waarschijnlijk niet opgemerkt als de slaap wordt hervat. Herstel vindt snel plaats en zelden is verdere diagnose van de benodigde behandeling.
Diagnose en behandeling van persistente zenuwschade
Als de symptomen niet vervagen in de vroege ochtenduren, overweeg dan aanvullende evaluatie- en behandelingsopties. Het kan nodig zijn om gezien te worden door een neuroloog die een grondige geschiedenis zal nemen en een gedetailleerd lichamelijk onderzoek zal uitvoeren. Beeldvorming van de anatomie van de nek, brachiale plexus of plaatsen van mogelijke compressie, waaronder computertomografie (CT) -scans of magnetische resonantiebeeldvorming (MRI), kunnen noodzakelijk blijken. Elektrische studies van de perifere zenuwen kunnen worden uitgevoerd via een neuromusculaire specialist, waaronder zenuwgeleidingstudies (NCS) en elektromyogrammen (EMG).
Wanneer onbehandeld blijft, kan neuropathie leiden tot langdurige schade met aanhoudende gevoelloosheid, tintelingen en verlies van spiermassa of -functie.
Het is belangrijk dat de bovenste extremiteit tijdens de slaap comfortabel wordt ondersteund. De pols en elleboog mogen gedurende lange perioden tijdens de slaap niet worden gebogen of uitgestrekt. Als het tijdens het ontwaken ongemak zou veroorzaken, is dit een positie die waarschijnlijk gedurende lange perioden tijdens de slaap moet worden vermeden. Meestal zal een persoon ontwaken en bijstellen, maar overmatig alcoholgebruik of slaappillen kunnen leiden tot nutteloze stoornissen.
Afgezien van het belang van neutrale positionering van de hand, pols en arm tijdens de slaap, kan verdere interventie noodzakelijk blijken. Deze opties omvatten:
- Radiale neuropathie: De meeste letsels veroorzaakt door druk verbeteren meestal binnen 6 tot 8 weken. Mogelijke fracturen die het opperarmbeen treffen, vooral degenen die onbewust zijn opgegroeid tijdens een staat van dronkenschap, moeten worden uitgesloten omdat de prognose mogelijk slechter is.
- Ulnar Neuropathie: Rust en het vermijden van triggers (zoals langdurige elleboogflexie) kan zeer nuttig zijn. Een operatie met decompressie op de plaats van impingement kan een laatste redmiddel zijn.
- Mediane neuropathie: Polssteunen of -spalken, niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (ibuprofen, naproxen, enz.) En lokale injectie met corticosteroïden kunnen nuttig zijn. Wanneer er ernstiger symptomen optreden, met verlies van gevoel of spieratrofie, kan de carpale tunnelontlading door een operatie onmiddellijk verlichting bieden. Dit kan overleg met een neurochirurg of een handorthopedisch chirurg vereisen.
Een heel woordje
Gelukkig is wakker worden met een hand of een arm die ’s nachts in slaap is gevallen, meestal onschadelijk. Druk op de radiale, ulnaire of mediane zenuwen kan optreden als gevolg van slaappositionering. De symptomen kunnen bij het ontwaken snel verdwijnen en hebben geen langdurige gevolgen. Als de symptomen vaak voorkomen of verstorend worden voor de slaap, is het misschien tijd om met een arts te praten. Eenvoudige ingrepen zoals een polssteun kunnen verlichting bieden. In sommige gevallen kan een operatie de voorkeursbehandeling zijn om de resolutie en optimale werking van deze vitale zenuwen te garanderen.
