Zoals het vaak wordt gebruikt, betekent de term "glutenvrij" niet vrij van al gluten. In plaats daarvan betekent dit dat een bepaald product vrij is van bijna alle gluten. Maar bijna misschien niet goed genoeg voor velen van ons.
Tenzij precies omschreven, is de term "glutenvrij" misleidend. Het kan me niet schelen hoezeer de term wordt gegooid door fabrikanten en schrijvers, de meeste "glutenvrije" producten zijn niet echt glutenvrij – ze bevatten gewoon veel minder gluten dan andere producten in hun categorie.
Het probleem van diegenen onder ons die gevoelig zijn voor sporenhoeveelheden gluten, is dat producten zelden worden geëtiketteerd om het exacte bereik van gluten te specificeren.
Traceer glutenreacties Variëren … a Veel
De hoeveelheid gluten in een "glutenvrij" product kan een enorm verschil maken in hoe we reageren, net zoals de hoeveelheid alcohol in een drankje kan bepalen hoe we op de drank reageren. We weten bijvoorbeeld allemaal dat het drinken van een jigger van rum die 40% alcohol bevat, een grotere alcoholreactie zal veroorzaken dan het drinken van een jigger van wijn die 12% alcohol is.
En natuurlijk (om de alcohol-analogie voort te zetten) weten we allemaal dat de mate van onze reactie op alcohol niet alleen bepaald wordt door het alcoholgehalte van een drankje, maar ook door het aantal drankjes dat we consumeren. Het drinken van drie jiggers van rum veroorzaakt een grotere reactie dan het drinken van slechts één jigger.
Maar het wordt nog ingewikkelder: verschillende mensen reageren anders op dezelfde hoeveelheid alcohol.
Afhankelijk van het lichaamsgewicht, de hoeveelheid alcohol die u gewoon bent te drinken en andere factoren, kan een persoon de effecten van het drinken van die drie jiggers veel meer voelen dan die van een andere persoon.
En zo is het ook met gluten. De reacties daarop variëren van persoon tot persoon en die reacties worden niet alleen bepaald door hoeveel gluten het is in een "glutenvrij" product dat we consumeren, maar ook door hoeveel van dat product we consumeren.
Hoe kun je bepalen hoeveel sporen gluten een product bevat?
Net als bij informatie over het alcoholgehalte, zou je denken dat shoppers betrouwbare, zinvolle informatie krijgen over de hoeveelheid gluten die in de "glutenvrije" producten die ze gebruiken, zit. Maar in veel gevallen krijgen we die informatie niet. Ik hoop dat te helpen veranderen.
De hoeveelheid gluten in een bepaald product kan wetenschappelijk worden uitgedrukt als een bepaald aantal delen gluten in elke miljoen delen van het product: delen per miljoen of ppm gluten. Een andere manier om te denken aan het concept "parts per million" is dat het in feite een percentage gluten is in een bepaald product (voedingsmiddelen die bijvoorbeeld 20 delen per miljoen gluten bevatten bevatten 0,002% gluten).
In augustus 2013 heeft de Amerikaanse Food and Drug Administration regels opgesteld die voedselproducenten in staat zouden stellen om "glutenvrije" labels te plaatsen op voedingsmiddelen die minder dan 20 ppm gluten bevatten (meer hierover, zie: Wat u moet weten over de FDA’s glutenvrije etiketteregels.). Bovendien beschouwt Canada 20 ppm als "glutenvrij", evenals landen in de Europese Unie.
Veel mensen reageren echter op voedselproducten met het label "glutenvrij" maar bevatten nog steeds minder dan 20 ppm gluten (zie voor meer informatie mijn artikel: ik eet glutenvrij, maar ik heb nog steeds symptomen. Ik ziek?
). Fabrikanten weten dit en sommigen houden zich vrijwillig aan een strengere testnorm dan 20 ppm – meestal gebruiken ze 10 ppm of 5 ppm.
Momenteel is het niet mogelijk om tot nul ppm gluten te testen. De meest gevoelige in de handel verkrijgbare test kan gluten tot 3 ppm detecteren en die test meldt iets lager als "niet-detecteerbaar".
Voor sommigen van ons is ‘niet-detecteerbaar’ echter niet van toepassing op ons lichaam – onze lichamen zijn vrij goed in staat om gluten onder dat niveau van 3 ppm te detecteren. Als u uw typische gluteringreactie ervaart op een levensmiddel dat "niet-detecteerbaar" is, moet u aannemen dat uw lichaam gevoeliger is dan de meest gevoelige test die vandaag beschikbaar is, en dat het voedsel inderdaad gluten bevat (hoewel bij niveaus lager dan 3 ppm).
Eindelijk (alsof dit allemaal niet al ingewikkeld genoeg was), in plaats van een specifiek aantal ppm gluten in een product te vermelden, gebruikt de industrie "minder dan" reeksen. Een product wordt bijvoorbeeld aangeduid als "20 ppm" als het minder dan 20 ppm gluten bevat. Dit betekent dat het product overal maar liefst 19 ppm gluten tot nul gluten kan bevatten. In de praktijk moeten we allemaal uitgaan van het ergste en behandelen met dat product dat 19 ppm bevat.
Als we zeker willen weten dat een product minder sporen gluten bevat, willen we weten dat het wordt beschouwd als een product van 10 ppm, 5 ppm of 3 ppm. Ter vereenvoudiging van de verwijzing, gebruik ik de term "GF-20" om te betekenen dat een product minder dan 20 ppm gluten bevat, "GF-10" minder dan 10 ppm, enzovoort.
U zou kunnen reageren wanneer iemand anders dat niet doet
De reactie van iedereen is anders. Afhankelijk van uw gevoeligheidsniveau, reageert u bijvoorbeeld mogelijk helemaal niet op een bepaalde hoeveelheid GF-3-voedsel, zoals het eten van één GF-3-cookie. U kunt echter een lichte reactie hebben op het eten van één GF-5-cookie, een grotere reactie op één GF-10-cookie en een nog grotere reactie op een GF-20-cookie.
En natuurlijk, net als met alcohol, is het niet alleen hoe krachtig de cookie is, het is ook hoeveel je verbruikt die je kunnen beïnvloeden. Dus zelfs als u helemaal niet reageerde op het eten van één GF-3-cookie, zou u een reactie kunnen krijgen als u twee of drie GF-3-koekjes eet.
Je kunt ook reageren, zelfs als iemand anders dat niet doet – daarom zou je niet naar mensen moeten luisteren die je vertellen: "Ik heb niet gereageerd, dus het moet volkomen glutenvrij zijn!" De reactie van iedereen is anders.
Zie voor meer informatie over gevoeligheidsniveaus: Hoeveel gluten kan ik ziek maken?
Dit is een hulpbron om de hoeveelheid gluten-PPM te bepalen
Het is dus belangrijk dat we de ppm-classificatie voor een bepaald product kennen voordat we het gebruiken. Momenteel wordt die informatie doorgaans niet op productlabels weergegeven. Ik heb echter van de bedrijven informatie over die beoordelingen ingewonnen en presenteer de informatie in wat ik mijn glutenaandelen per miljoen tabel noem. (Merk op dat ik niet kan en niet heb geprobeerd om de nauwkeurigheid van de vermelde ppm-niveaus van de bedrijven onafhankelijk te verifiëren.)
Hoe een bepaalde persoon reageert op een gegeven hoeveelheid van een product met een bepaalde hoeveelheid gluten varieert van persoon tot persoon dramatisch. Het kost bedrijven waarschijnlijk meer om producten met een lager glutengehalte te produceren, en deze hogere kosten worden waarschijnlijk weerspiegeld in hogere productprijzen. Als u weet dat u niet reageert op GF-20-producten, waarom zou u dan meer betalen voor GF-10, 5 of 3 producten? Met andere woorden, het verstrekken van meer ppm-informatie kan in feite wat consumenten geld besparen.
