Ongeacht hoe schoon uw voeten zijn, ze zijn voortdurend in contact met de bacteriën en andere organismen die een infectie kunnen veroorzaken. In de meeste gevallen kan ons immuunsysteem deze ziekteverwekkers op afstand houden, maar er zijn momenten waarop onze immuunafweer wordt doorbroken door een blessure die de huid breekt of direct in contact komt met een schimmel, misschien opgepikt in de sportschool.
Geneesmiddelen in de teennagel
Bacteriële infecties onder of naast een teennagel treden meestal op als er een soort trauma is geweest. Dit gebeurt meestal wanneer een ingegroeide teennagel, genaamd onychocryptosis, de huid rond de nagel doorprikt. Ingegroeide teennagels ontwikkelen zich vaak op de grote teen en worden vaak veroorzaakt door de vorm van de teen, eeltknobbels of het dragen van losse sokken die bramen op de nagelrand kunnen vangen.
Wanneer een bacteriële infectie optreedt, wordt de omringende huid rood, gezwollen en pijnlijk. Er kan zelfs een gele of groenige afscheiding in de vorm van pus zijn. De meest voorkomende bacteriële boosdoener is Staphylococcus aureus die behandeld kan worden met een vrij verkrijgbare antibacteriële crème en / of door de voet te weken in een Epsom-zoutoplossing met water op kamertemperatuur.
Schimmelinfecties komen ook vaak voor en kunnen de teennagel zelf rechtstreeks beïnvloeden. De infectie, bekend als onychomycosis, groeit langzaam en verspreidt zich meestal onder de nagel.
Symptomen zijn de verdikking van de nagel vergezeld van bruine of gele verkleuring, schilferachtig vuil onder de nagel en / of scheiding van de nagel van het nagelbed. Onychomycose is notoir moeilijk te behandelen omdat de meeste actuele crèmes niet in het nagelweefsel kunnen doordringen. Orale antischimmelbehandeling werkt het best, maar het kan zes tot twaalf maanden duren voordat een nagel volledig is teruggroeid.
Terbinafine wordt beschouwd als de voorkeursbehandeling, vaak ondersteund door itraconazol, een ander oraal antischimmelmiddel.
Infectie tussen de tenen
Als er uitslag, jeuk en afschilferingen optreden tussen de tenen, is er meestal een schimmel genaamd tinea pedis en de al te ongewone aandoening die bekend staat als voetschimmel. De schimmel gedijt in vochtige omgevingen zoals sportscholen en sauna’s en kan gedijen in zweterige sokken en schoenen. Milde gevallen kunnen worden behandeld met een vrij verkrijgbare schimmelwerende crème of spray. Meer ernstige infecties kunnen orale medicatie zoals terbinafine of itraconazol vereisen gedurende een periode van twee tot zes maanden.
Een type bacteriële infectie die vaak voor een schimmel wordt aangezien, is erythrasma. Erythrasma wordt veroorzaakt door de bacterie Corynebacterium minutissimum en komt het vaakst voor bij mensen met diabetes en obesitas. De infecties tussen de tenen zijn aanvankelijk roze, maar worden al snel bruin en schilferig als de huid begint te schilferen en te vervellen. Erythrasma wordt het best behandeld met een lokale fusidinezuurcrème of een oraal antibioticum zoals azithromycine of erytromycine.
Voetabces
Bacteriële infecties van de voeten kunnen resulteren in de consolidatie van pus onder de huid die bekend staat als een abces.
Een abces van de voet wordt meestal veroorzaakt door een punctie-wond (zoals kan gebeuren bij een niet-steriele pedicure) of de infectie van een haarzakje. Deze soorten infecties zien er rood en abnormaal gezwollen uit en kunnen in de vroege stadia soms worden verward met een insectenbeet. S. aureus is opnieuw de meest waarschijnlijke oorzaak, hoewel er ook andere bacterietypen bij betrokken kunnen zijn. De behandeling omvat meestal de drainage van het abces en het gebruik van antibiotica.
Cellulitis
Huidinfecties van de voet kunnen soms lijken op uitslag. Een voorbeeld hiervan is een type bacteriële infectie die cellulitis wordt genoemd. Cellulitis verschijnt meestal als een klein gebied van pijn en roodheid dat zich snel verspreidt naar omringende weefsels, waardoor de vorming van karakteristieke rode strepen omhoog vanuit de voet omhoog gaat.
Deze strepen, bekend als lymfangitis, zijn een aanwijzing dat de infectie naar de lymfeklieren migreert. Cellulitis wordt meestal veroorzaakt door een breuk in de huid, maar komt vooral veel voor bij mensen met diabetes of mensen met een slechte bloedsomloop. S. aureus en streptococcus zijn de meest waarschijnlijke oorzaken.
De ontwikkeling van cellulitis met lymfangitis vereist een prompte medische behandeling om verdere verspreiding van de infectie te voorkomen. Indien onbehandeld, kan de infectie zich verspreiden naar diepere weefsels, inclusief de botten. Een 14-daagse antibioticakuur is meestal voldoende om een ongecompliceerde infectie te behandelen. Ernstige kunnen intraveneuze therapie vereisen.
