Het syndroom van Gilles de la Tourette wordt gekenmerkt door herhaalde geluiden of fysieke bewegingen die vaak worden beschreven als tics. U of uw kind kan symptomen hebben die u doen afvragen over het syndroom van Tourette of een ticstoornis.
Wees gerust dat u niet alleen bent en dat dit een meer algemene zorg is dan u waarschijnlijk denkt. Je hebt misschien vragen over wat de acties veroorzaakt, wat je kunt verwachten en of ze beter of slechter zullen worden.
Wat zijn tics?
Tics zijn korte geluiden of fysieke bewegingen die in de loop van de cursus maanden of jaren bijna altijd op dezelfde manier terugkeren. Gemeenschappelijke tics zijn onder andere oog knipperen, neus of gezicht trillen, schouders ophalen, nek draaien en keel opruimen.
Je hebt misschien een algemeen gevoel dat je je tics met grote moeite kunt onderdrukken, zoals de meeste mensen een sterke drang beschrijven om de beweging of het geluid te maken. De acties kunnen meestal tijdelijk worden gecontroleerd, maar dan bouwt de drang zich meestal op en de tics kunnen snel optreden op een manier die wordt beschreven als een ‘burst’.
Tics beginnen het vaakst tijdens de kindertijd, tussen de leeftijd van 8 en 12. Meestal blijven tics niet langer dan een jaar voorkomen en verbeteren ze vaak of verdwijnen ze tijdens de adolescentie.
Er zijn een aantal voorwaarden verbonden aan tics, zoals het Giles de la Tourette-syndroom, maar meestal worden tics niet geassocieerd met een medische aandoening.
Experts schatten dat ongeveer 20 procent van de schoolgaande kinderen tijdelijk enige vorm van tics ervaart.
Wat is het syndroom van Gilles de la Tourette?
Een bekende stoornis genaamd Giles de la Tourette-syndroom, vaak Tourette’s genoemd, wordt gekenmerkt door meer dan 12 maanden meer dan één type tic.
De meeste mensen met tics hebben geen Tourette’s.
Over het algemeen zijn mensen die Tourettes hebben, op de hoogte van de symptomen en in staat om de tics tijdelijk onder controle te houden. Meestal kan een persoon die met Tourette leeft de bewegingen of stemgeluiden onder beperkte omstandigheden onderdrukken, bijvoorbeeld in situaties die sociaal of professioneel worden gewaardeerd.
De meerderheid van de mensen met het Tourette-syndroom ervaart tics en / of vocale geluiden van milde tot matige ernst die de kwaliteit van leven niet significant verstoren en geen medische behandeling vereisen. Sommige mensen die met Tourette leven ervaren echter ernstige tics die pijnlijk, ongemakkelijk of pijnlijk zijn en die een normaal sociaal, school- of beroepsleven verstoren.
Zullen de Tics beter of slechter worden?
De meerderheid van de kinderen die tics ervaren, wordt mettertijd beter. En de meerderheid van de kinderen en volwassenen die Tourette’s hebben, verbeteren na de adolescentie of blijven stabiel. Sommige personen met tics of Tourette’s verergeren met de leeftijd, hoewel verslechtering van de progressie niet gebruikelijk is.
Sommige mensen met tics of met Tourette ervaren episoden van exacerbatie die enkele maanden kunnen duren, vooral in tijden van stress of angst.
Er zijn geen aanwijzingen dat vroegtijdige interventie kan helpen voorkomen dat de symptomen verslechteren. Er zijn aanwijzingen dat kinderen die schaamte of overmatige aandacht krijgen in verband met de tics angstig kunnen worden.
Behandeling voor Tics en het syndroom van Gilles de la Tourette
Het merendeel van de tijd, het bewustzijn en begrip van de symptomen is het belangrijkste aspect als het gaat om het omgaan met tics en Tourette’s. Sommige mensen kunnen triggers identificeren en methoden ontwikkelen om de tics te onderdrukken in tijden dat de bewegingen of geluiden storend of hinderlijk zouden zijn.
Er zijn enkele medicijnen beschikbaar voor de bestrijding van tics, waaronder risperidon, pimozide, aripiprazol, clonidine, clonazepam en tetrabenazine.
De eerste 3 medicijnen zijn gecategoriseerd als antipsychotica omdat ze zijn ontwikkeld voor psychotische disordders en dat is waar ze het meest voor worden gebruikt. Als uw arts echter een van deze medicijnen voorschrijft voor de beheersing van uw tics of de tics van uw kind, kunt u er zeker van zijn dat dit niet betekent dat u een psychotische stoornis heeft. Sommige van de medicijnen die worden gebruikt om tics te beheersen, kunnen bijwerkingen veroorzaken die ernstiger kunnen zijn dan de tics zelf, en daarom kiezen sommige patiënten ervoor geen medicatie te nemen.
Een andere benadering om de tics van Tourette’s te controleren, is een procedure die diepe hersenstimulatie (DBS) wordt genoemd. DBS omvat de chirurgische plaatsing van een apparaat dat een doelgebied van de hersenen elektrisch stimuleert. DBS is een veilige techniek waarvoor een ingewikkelde en zorgvuldig geplande chirurgische ingreep vereist is. DBS is gebruikt als een behandeling voor verschillende neurologische aandoeningen, waaronder epilepsie en de ziekte van Parkinson. Van niet iedereen met Tourette wordt verwacht dat het baat heeft bij DBS, en het wordt alleen aanbevolen voor aandoeningen die ernstig zijn en die niet verbeteren met de gebruikelijke behandelingen.
Zijn Tics of Tourette veroorzaakt door een mentale conditie?
Er zijn een paar andere aandoeningen die vaker voorkomen bij degenen die tics of Tourette’s hebben, zoals aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (ADHD), obsessief-compulsieve stoornis (OCD), angst en depressie. Personen met tics of Tourette’s hebben hetzelfde intelligentie niveau als degenen die deze voorwaarden niet hebben.
Aandoeningen die verward kunnen worden met Tics en Tourette’s
Er zijn andere gebruikelijke gewoonten en omstandigheden die kunnen worden verward met tics. Fidgeting is een bewuste en gebruikelijke vorm van beweging die beter controleerbaar en minder herhalend is dan tics. Tremoren, zoals die worden gezien bij de ziekte van Parkinson of goedaardige essentiële tremor, zijn niet zo beheersbaar als tics en verergeren meestal na verloop van tijd. Aanvallen worden gekenmerkt door onwillekeurige bewegingen en / of verandering in het bewustzijn, terwijl er geen verandering is in bewustzijn of bewustzijn in verband met tics.
Waarom hebben sommige mensen tics of tourettes?
Tot nu toe is het niet helemaal duidelijk waarom deze aandoeningen zich ontwikkelen. Er lijkt een sterke genetische component te zijn, waarbij de meeste wetenschappelijke rapporten consequent wijzen op ongeveer 50 procent van de familiegeschiedenis van tics. Er kunnen ook andere milieu- of ontwikkelingsfactoren zijn die nog niet zijn vastgesteld.
Over het algemeen zijn tics en het syndroom van Tourette vrij stabiel geweest wat de prevalentie in de algemene bevolking betreft en lijken ze niet te stijgen of dalen. Deze omstandigheden komen over de hele wereld op een redelijk constant tempo voor.
Een heel woord
Voor de meeste mensen blijkt het leven met tics of Tourette’s minder stressvol dan piekeren over tics of Tourette’s. Veel ouders raken gefrustreerd, angstig en bang voor de toekomst van hun kind wanneer ze zien dat hun kind ongebruikelijke bewegingen of geluiden maakt. Bespreek de symptomen met de arts van uw kind, die u kan helpen de stress die u ervaart te verlichten en te beslissen of een medisch onderzoek of een therapeutische behandeling noodzakelijk is.
