Tests die worden gebruikt bij een beroerte-diagnose

deze bloedvaten, deze test, naar hersenen, worden gebruikt, bloedstroom door

De diagnose van een beroerte vereist een zorgvuldig en snel medisch onderzoek, vaak met behulp van medische technologie. Als u ooit een beroerte-evaluatie heeft gehad, zou uw onderzoek de volgende hulpmiddelen omvatten.

Het neurologisch onderzoek

Deze test wordt uitgevoerd door een arts om te achterhalen of er een probleem is in de hersenfunctie dat het vermoeden kan bevestigen dat iemand daadwerkelijk een beroerte heeft.

Elk onderdeel van het neurologische onderzoek test een ander deel van de hersenen, waaronder:

  • Bewustzijn en bewustzijn
  • Spraak, taal en geheugenfunctie
  • Visie en oogbewegingen
  • Sensatie en beweging in het gezicht armen en benen
  • Reflexen
  • Wandelen en voelen van de balans

Computed Tomography Scan

Deze test wordt uitgevoerd in de eerste hulpafdeling om een ​​hemorragische beroerte te detecteren.

Computertomografie (CT) -scans zijn goede tests voor dit doel, niet alleen omdat ze gemakkelijk bloeden in de hersenen detecteren, maar ook omdat ze snel kunnen worden uitgevoerd.

CT-scans kunnen ook ischemische beroertes onthullen, maar ze kunnen vaak geen ischemische beroertes detecteren tot ongeveer 6-12 uur na het begin.

Lumbale punctie

Deze test, ook bekend als een "spinale kraantje", wordt soms uitgevoerd in de eerste hulpafdeling wanneer er een sterk vermoeden bestaat voor een hemorragische beroerte. De test omvat de introductie van een naald in een gebied binnen het onderste deel van de wervelkolom, waar het veilig is om cerebrospinale vloeistof (CSF) te verzamelen.

Wanneer er bloed in de hersenen bloedt, kan bloed in de liquor worden gezien.

Magnetic Resonance Imaging (MRI)

Dit is een van de meest behulpzame tests in de diagnose van een beroerte omdat het slagen binnen enkele minuten na het begin kan detecteren. MRI-beelden van de hersenen zijn ook van superieure kwaliteit voor CT-beelden. Een speciaal type MRI genaamd magnetische resonantie angiografie, of MRA, laat artsen vernauwing of blokkering van bloedvaten in de hersenen visualiseren.

Transcraniële Doppler (TCD):

Deze test gebruikt geluidsgolven om de bloedstroom door de belangrijkste bloedvaten in de hersenen te meten. Smalle gebieden in een bloedvat tonen een andere snelheid van de bloedstroom aan dan normale gebieden. Deze informatie kan door artsen worden gebruikt om de voortgang van gedeeltelijk geblokkeerde bloedvaten te volgen.

Een ander belangrijk gebruik van het TCD is de beoordeling van de bloedstroom door bloedvaten in het gebied van een hemorragische beroerte, omdat deze bloedvaten de neiging hebben om "vasospasme" te ondergaan, een gevaarlijke en plotselinge vernauwing van een bloedvat die de bloedstroom kan blokkeren .

Cerebrale angiografie:

Stroke artsen gebruiken deze test om bloedvaten in de nek en de hersenen te visualiseren. Tijdens deze test wordt een speciale kleurstof, die kan worden gezien met behulp van röntgenfoto’s, geïnjecteerd in de halsslagaders, die bloed naar de hersenen brengen. Als een persoon een gedeeltelijke of totale obstructie heeft in een van deze bloedvaten, kan het patroon van kleurstof helpen bij het diagnosticeren van een abnormaal bloedvat.

Een veel voorkomende oorzaak van een beroerte is vernauwing van een halsslagader, stenose van de halsslagader, die meestal het gevolg is van cholesterolafzettingen langs de wanden van deze bloedvaten. Deze toestand kan ook worden gediagnosticeerd door een test genaamd een carotis-duplex, waarmee geluidsgolven worden gebruikt om de bloedstroom door deze bloedvaten te evalueren.

Afhankelijk van de mate van vernauwing en de symptomen die een persoon voelt, kan een operatie nodig zijn om de plaque uit de aangetaste slagader te verwijderen.

Carotis-stenosebehandelingen

Cerebrale angiografie kan artsen ook helpen de volgende veel voorkomende aandoeningen te diagnosticeren waarvan bekend is dat ze gepaard gaan met hemorragische beroerte

  • aneurysmata
  • arteriovende misvormingen

Nadat een beroerte is gediagnosticeerd, moet soms een nieuwe reeks tests worden uitgevoerd om om de oorzaak van de streek te achterhalen.

Elektrocardiogram

Deze test, ook bekend als een ECG of ECG, helpt artsen problemen met de elektrische geleiding van het hart te identificeren.

Normaal klopt het hart in een regelmatig, ritmisch patroon dat een soepele bloedtoevoer naar de hersenen en andere organen bevordert. Maar wanneer het hart een defect in elektrische geleiding heeft, kan het kloppen met een onregelmatig ritme. Dit wordt een aritmie of een onregelmatige hartslag genoemd.

Sommige aritmieën, zoals atriale fibrillatie, veroorzaken de vorming van bloedstolsels in de hartkamers. Deze bloedstolsels migreren soms naar de hersenen en veroorzaken een beroerte.

Transthoracic echocardiogram (TTE)

Deze test, ook bekend als een ‘echo’, maakt gebruik van geluidsgolven om te zoeken naar bloedstolsels of andere embolieën in het hart. Het wordt ook gebruikt om abnormaliteiten in de hartfunctie op te sporen die kunnen leiden tot de vorming van bloedstolsels in de hartkamers. TTE’s worden ook gebruikt om te onderzoeken of bloedstolsels uit de benen door het hart kunnen reizen en de hersenen kunnen bereiken.

Been-echografie

Artsen voeren deze test meestal uit bij patiënten met een beroerte met de diagnose foramen ovale. De test gebruikt geluidsgolven om bloedstolsels in de diepe aderen van de benen te zoeken, die ook bekend staan ​​als diepe veneuze trombose of DVT’s. DVT’s kunnen beroertes veroorzaken door een lange reis te maken die in de hersenen terechtkomt. Ten eerste breekt een klein fragment van een DVT af en reist via de veneuze circulatie naar het hart. Eenmaal in het hart kruist het bloedstolsel van de rechterkant naar de linkerkant van het hart via de PFO, waar het via de aorta en carotiden naar de hersenen wordt voortgestuwd, waar het een beroerte kan veroorzaken.

Bloedtesten

Meestal helpen bloedtests artsen om te zoeken naar ziektes waarvan bekend is dat ze het risico op een beroerte verhogen, waaronder:

  • Hoog cholesterolgehalte
  • Diabetes
  • Bloedstollingsstoornissen

Bradley G Walter, Daroff B Robert, Fenichel M Gerald, Jancovic, Joseph Neurologie in de klinische praktijk, principes van diagnose en management. Philadelphia Elsevier, 2004.

Bewerkt door Heidi Moawad MD

Like this post? Please share to your friends: