Samuel Heinicke werd geboren op 14 april 1727 in het deel van Europa dat nu het oostelijke deel van Duitsland is. In 1754 begon hij studenten te begeleiden – en een van hen was doof. Deze dove student was naar verluidt een jonge jongen. Hij gebruikte het handalfabet om die dove leerling te onderwijzen.
De onderwijsfilosofie van Heinicke werd echter sterk beïnvloed door het boek ‘Surdus loquens’ of ‘The Talking Deaf’, over hoe een Europese arts de doven leerde spreken.
Het boek was naar verluidt van iemand genaamd Amman. In 1768 gaf hij les aan een dove student in Eppendorf, Duitsland. Woord verspreidde zich snel over hoe succesvol Heinicke was in het onderwijzen van doven, en hij merkte al snel dat hij meer en meer dove studenten kreeg.
Beginnen met het gebruik van de orale methode
Aanvankelijk gebruikte Heinicke alleen schrijven, tekenen en gebaren om les te geven, maar al snel vond hij dat dat niet genoeg was en begon hij spraak en lipreading te gebruiken om les te geven. Hij leerde spraak door studenten de keel te laten voelen. Heinicke was er sterk van overtuigd dat toegang tot de gesproken taal cruciaal was voor de ontwikkeling van het denkproces. Ironisch genoeg moest hij gebarentaal en gebaren gebruiken totdat zijn studenten erin slaagden te leren praten. Volgens ten minste één hulpbron had Heinicke een taalmachine ontwikkeld om de spraakmechanismen weer te geven. Hij gebruikte ook voedsel om spraak te onderwijzen.
Tijdens deze periode – van 1773 tot 1775 – schreef hij krantenartikelen over dovenonderwijs.
Heinicke schreef over zijn spraakgebruik om dove studenten te onderwijzen en noemde het ‘Oralisme’. Doven leren werd de voltijdbaan van Heinicke – hij had al snel geen gehoorstudenten meer – en hij schreef zelfs een leerboek voor het onderwijzen van doven.
Een interessant aspect van Heinicke is dat terwijl zijn carrière als dove opvoeder vorderde, hij in contact stond met een andere dovenschool – de Abbe de l’Epee, die de "vader van de gebarentaal" was terwijl Heinicke de "vader" werd van de Duitse methode. " Het is eigenlijk mogelijk om deze brieven vandaag te lezen – De bibliotheek van het Congres heeft de volgende bron:
De briefwisseling tussen Samuel Heinicke en Abbe Charles Michel de l’Epee; een monografie over de doctrinaire en manuele methoden om doven in de achttiende eeuw op te voeden, inclusief de reproductie in het Engels van saillante delen van elke letter [geannoteerd door] Christopher B. Garnett, Jr. 1st [1e ed.]
New York, Vantage Pers [1968]
Roep van het Library of Congress: HV2471 .H4 1968
Een dove school opzetten
In 1777 was zijn reputatie als dove opvoeder zo goed ingeburgerd dat hem werd gevraagd om de eerste (orale) openbare school voor doven te openen . Deze school werd geopend in Leipzig, Duitsland en het was de eerste school voor doven die officieel werd erkend door een regering. De oorspronkelijke naam van de school was het ‘Electoral Saxon Institute for Mutes and Other Persons Afflicted with Speech Defects’, en tegenwoordig staat het bekend als de ‘Samuel Heinicke School of the Deaf’. De school, die zich bevindt op Karl Siegismund road 2, 04317 Leipzig, is op het internet. De website heeft een foto van de school, die 225 jaar oud was in het voorjaar van 2003 (de school is ook de thuisbasis van een uitgebreide bibliotheek over gehoorverlies van meer dan honderd jaar oud).
Twaalf jaar na het openen van de school, stierf hij en zijn vrouw nam de leiding over de school.
Lang na zijn dood werd Heinicke in 1978 door een Oost-Duits land geëerd met een postzegel.
Aanvullende bronnen
De internationale bibliografie van gebarentaal heeft een bibliografie van Heinicke. Veel van de geciteerde werken zijn in het Duits.
De Library of Congress heeft een boek dat uitsluitend over Heinicke gaat: Osman, Nabil.
Samuel Heinicke / Nabil Osman.
München: Nashorn-Verlag, 1977.
29 p. ; 21 cm.
Telefoonnummer van de Library of Congress HV2426.H44 O85
