In maart 2017 heeft de FDA safinamide (Xadago) goedgekeurd voor klinisch gebruik in de Verenigde Staten. Safinamide is het eerste nieuwe geneesmiddel dat door de FDA is goedgekeurd om de ziekte van Parkinson in meer dan 10 jaar te behandelen. Het is een vorm van aanvullende of aanvullende behandeling, gebruikt in combinatie met levodopa.
Ziekte van Parkinson verklaard
De ziekte van Parkinson is een bewegingsstoornis die geleidelijk vordert en gewoonlijk begint rond de leeftijd van 60 jaar.
De symptomen omvatten trillen, stijfheid, vertraagde bewegingen en een slecht evenwicht. Deze ziekte resulteert uiteindelijk in problemen met wandelen, praten en andere routinematige activiteiten van het dagelijks leven. In de Verenigde Staten worden jaarlijks ongeveer 50.000 mensen gediagnosticeerd met de ziekte van Parkinson.
Hoewel er geen behandeling is voor de ziekte van Parkinson, zijn er behandelingen die helpen bij symptoombestrijding, waaronder de volgende:
- levodopa
- dopamine-agonisten (bijv. Apomorfine, bromocriptine, ropinirol en pramipexol)
- monoamine-oxidaseremmers of MAO-B-remmers (bijv. , selegeline en rasagaline)
- catechol-O-methyltransferase (COMT) -remmers (bijv. entacapon en tolcapon)
- amantadine
- anticholinergica, zoals Artane en Cogentin (meestal toegediend aan jongere mensen bij wie tremor het belangrijkste symptoom is)
Helaas zijn er geen behandelingen die de progressie van de ziekte van Parkinson vertragen of stoppen.
Levodopa is de krachtigste en meest prominente drug die wordt gebruikt voor de behandeling van de ziekte van Parkinson; het effect ervan neigt echter na verloop van tijd af te nemen en kan leiden tot negatieve bijwerkingen, waaronder dyskinesie.
Geneesmiddelen zoals COMT-remmers, dopamine-agonisten en niet-dopaminerge behandelingen, zoals anticholinergische behandelingen en amantadine, kunnen als aanvulling op levodopa worden gebruikt, naast levodopa of in combinatie met elkaar.
Bij mensen met gevorderde ziekte van Parkinson kan, wanneer medicijnen falen, diepe hersenstimulatie (hersenoperatie) worden overwogen om de symptomen te helpen verlichten.
Meestal zijn medicijnen gereserveerd voor mensen van wie de symptomen ernstig genoeg zijn geworden om de dagelijkse activiteiten te verstoren. Levodopa is meestal het favoriete medicijn bij mensen van 65 jaar en ouder wiens levensstijl ernstig wordt aangetast. Mensen jonger dan 65 kunnen worden behandeld met een dopamine-agonist.
Geneesmiddelen worden gestart met de laagste effectieve dosis en de behandeling wordt doorgaans zo lang mogelijk uitgesteld. Het onderzoek dat de leidraad ondersteunt van "start laag en langzaam" met doseringen van levodopa is echter gemengd. Volgens auteur Peter Jenner:
De introductie van L-Dopa [levodopa] bij mensen met een langere ziekteduur of in hoge doses kan resulteren in een verkorte periode van goed effect voordat motorische complicaties optreden. Zeer onlangs werd aangetoond dat het houden van de dosis L-dopa lager dan 400 mg per dag bij de vroege PD het risico op inductie van dyskinesie verlaagde.
Jenner gaat echter verder met het volgende:
Het vroege gebruik van L-dopa bleek ook de meest effectieve behandeling voor motorische symptomen te zijn en niet om het langetermijnrisico op dyskinesie te beïnvloeden.
Voorwaar, dergelijk tegenstrijdig bewijs onderstreept hoe weinig we weten over de pathologie en behandeling van de ziekte van Parkinson.
Safinamide: Hoe werkt het?
Bij mensen met de ziekte van Parkinson produceren de hersenen niet genoeg van een neurotransmitter die dopamine wordt genoemd.
De cellen die dopamine produceren sterven of raken gestoord. Dopamine is noodzakelijk voor een goede motorregeling en beweging.
Meer specifiek, dopamine verzendt signalen in de hersenen die betrokken zijn bij soepele, doelbewuste bewegingen zoals eten, schrijven en typen. Net als selegeline en rasagaline is safinamide een type MAO-B-remmer, dat de afbraak van dopamine voorkomt en zo het niveau in de hersenen verhoogt.
Merk op dat safinamide ook glutamaatafgifte moduleert; het specifieke effect van deze actie op de therapeutische werking van het geneesmiddel is echter onbekend.
In tegenstelling tot andere MAO-B-remmers, die alleen kunnen worden voorgeschreven aan mensen met de vroege stadia van de ziekte van Parkinson, is safinamide bedoeld om te worden gebruikt in combinatie met andere typen antiparkinson-geneesmiddelen voor een ziekte in een later stadium, met name levodopa en dopamine-agonisten. .
Wanneer mensen voor het eerst met de behandeling van de Parkinson-symptomen beginnen, werken medicijnen vrij goed en worden de symptomen de hele dag door onder controle gehouden. Tussen vijf en tien jaar neemt de werkzaamheid van conventionele Parkinson-geneesmiddelen bij veel mensen af en wordt symptoombeheersing moeilijker te verlichten.
Specifiek, bij mensen met midden tot late stadium van de ziekte van Parkinson, beginnen motorische fluctuaties of onvrijwillige spierbewegingen (dyskinesie en bevriezing) opduiken.
Dyskinesie is het meest uitgesproken bij mensen die levodopa gebruiken en is een nadelig effect van medicamenteuze behandeling. De manifestatie van dyskinesie is slecht voor de prognose en zou bij voorkeur zo lang mogelijk moeten worden uitgesteld. Bovendien worden niet-motorische symptomen, zoals dementie, depressie en hallucinaties, die weinig of helemaal niet worden beïnvloed door dopaminerge geneesmiddelen, ook een probleem.
De patiënten die decompenseren na een adequate behandeling die enige tijd heeft geduurd, zijn moeilijk te behandelen op een manier die de mobiliteit en kwaliteit van leven handhaaft.
Met andere woorden, zodra levodopa stopt met werken, deels omdat we de pathologie van deze decompensatie niet begrijpen, is het moeilijk om mensen terug te brengen naar een stabiele basislijn en een kwaliteit van leven die eerder werd ervaren tijdens de ziekte wanneer levodopa en andere dopaminerge geneesmiddelen agenten werkten.
Bovendien, zelfs als motorische problemen worden ingeslopen, worden niet-motorische problemen zoals stemmingsstoornissen, slaapstoornissen en dementie lastig voor mensen met de ziekte van Parkinson in een later stadium.
Helaas kunnen we niet voorspellen welke mensen met de ziekte van Parkinson in een latere fase fluctuaties en motorische complicaties zullen ontwikkelen. Over het algemeen wordt aangenomen dat de ziekteduur, het ziektestadium, de duur van de behandeling met levodopa, levodopadoseringen, geslacht en lichaamsgewicht een rol spelen bij eventuele decompensatie.
AAN Tijden en UIT tijden
"AAN tijd" verwijst naar perioden waarin medicijnen voldoende werken en de symptomen van de ziekte van Parkinson worden beheerst.
"UIT tijd" verwijst naar perioden waarin de medicijnen afslijten en de symptomen van Parkinson, zoals tremor, stijfheid en moeilijkheid opnieuw verschijnen.
De toevoeging van safinamide aan geneesmiddelenregimes van mensen met gevorderde ziekte van Parkinson die levodopa gebruiken, verhoogt de inschakeltijd en verlaagt de uitschakeltijd.
Klinische proeven met Safinamide
Resultaten van twee gerandomiseerde klinische onderzoeken hebben licht geworpen op de potentiële voordelen van het gebruik van safinamide bij mensen met de meer gevorderde ziekte van Parkinson. Deze deelnemers hadden de diagnose van de ziekte van Parkinson op drie of vijf jaar.
De eerste klinische proef beoordeelde 669 deelnemers met motorische fluctuaties. Deze deelnemers ontvingen safinamide naast hun andere antiparkinson-medicatie of placebo (geen safinamide) en hun andere antiparkinson-geneesmiddelen.
Gemiddelde ON-tijd voor de deelnemers was tussen 9,3 en 9,5 uur. Na zes maanden testen namen de ON-tijden toe in beide sets van patiënten; echter, ON-tijden waren ongeveer 30 minuten langer bij degenen die safinamide namen.
Na twee jaar behandeling bleef de gemiddelde ON-tijd ongeveer gelijk in die bij gebruik van safinamide, maar nam deze af bij degenen die een placebo gebruikten. Na gemiddeld twee jaar ondervonden deelnemers die safinamide samen met levodopa en andere antiparkinson-medicatie gebruikten ongeveer een uur effectieve behandeling voor de symptomen van de ziekte van Parkinson.
Merk op dat safinamide de UIT-tijd met ongeveer 35 minuten verkortte. Onthoud dat OFF-tijden betrekking hebben op perioden waarin antiparkinson-geneesmiddelen afslijten en dat symptomen zoals tremor opnieuw worden verergerd.
Naast de verlenging van de AAN-tijden en de kortere UIT-tijden verbeterde safinamide ook de beweging (motorscores) bij degenen die het innamen. Bovendien heeft safinamide bij hogere doseringen ook geholpen bij activiteiten van het dagelijks leven en de kwaliteit van leven.
Hetzelfde geldt voor het tweede onderzoek, waarbij 549 deelnemers betrokken waren, en suggereert een toename van de IN-tijd met ongeveer een uur bij degenen die safinamide gebruiken in vergelijking met degenen die placebo nemen en met een vermindering van de UIT-tijd. Bovendien werden ook verbeteringen in functioneren en kwaliteit van leven scores waargenomen.
Negatieve bijwerkingen van Safinamide
Vanwege negatieve bijwerkingen nam 3,7 procent van de deelnemers aan safinamide klinische onderzoeken af, in vergelijking met 2,4 procent van degenen die placebo gebruikten.
Vaak voorkomende bijwerkingen die tijdens deze klinische onderzoeken werden waargenomen, waren de volgende:
- schokkerige of gefragmenteerde bewegingen (dwz dyskinesie)
- vallen
- misselijkheid
- slapeloosheid
Van deze symptomen kwam dyskinesie ongeveer tweemaal zo vaak voor bij mensen die safinamide gebruikten in vergelijking met degenen die geen het (diegenen die een placebo gebruiken).
Minder vaak voorkomende maar ernstiger bijwerkingen zijn de volgende:
- verergering van hoge bloeddruk
- visuele hallucinaties en psychotisch gedrag
- overdag inslapen
- serotoninesyndroom (indien gebruikt met MAO-remmers, antidepressiva en opioïden)
- problemen met impulsbeheersing of dwangmatig gedrag (denk aan OCS)
- koorts en verwarring
- netvliesproblemen
Hier zijn enkele geneesmiddelen die u niet moet gebruiken als u ook safinamide gebruikt:
- bepaalde antidepressiva (serotonine-norepinefrine-heropnameremmers, tricyclische stoffen en tetracyclics)
- cyclobenzaprine
- dextromorfan (te vinden in bepaalde hoestmedicijnen)
- opioïden
- Sint-Janskruid
Hoewel mensen met nierinsufficiëntie safinamide kunnen nemen, mogen mensen met ernstige leverproblemen het middel niet gebruiken.
Kort overzicht
Safinamide is vooral nuttig bij mensen met de midden- en late stadia van de ziekte van Parkinson, die motorische fluctuaties ervaren (dyskinesie) en de werkzaamheid van hun medicatie verminderen (d.w.z. OFF-tijden). Safinamide zou een betere add-on-therapie kunnen zijn voor de primaire behandeling met levodopa dan andere add-onbehandelingen, waaronder andere MAO-B-remmers en COMT-remmers. Safinamide kan ook worden gebruikt in combinatie met levodopa en andere antiparkinson-geneesmiddelen. Safinamide wordt niet alleen gebruikt.
De meest voorkomende negatieve bijwerking van safinamide is dyskenesia, of een toename van onwillekeurige bewegingen. Mensen met ernstige leverproblemen of patiënten die bepaalde antidepressiva of andere medicijnen gebruiken, mogen geen safinamide gebruiken.
