Reumatoïde artritis is een chronische, inflammatoire vorm van artritis. Reumatoïde artritis is ook geclassificeerd als een auto-immuunziekte (immuuncellen vallen de eigen gezonde weefsels van het lichaam aan). De gewrichten worden voornamelijk beïnvloed door reumatoïde artritis, maar er kunnen ook systemische effecten zijn (d.w.z. organen).
Oorzaken van reumatoïde artritis
Onderzoekers hebben jarenlang gewerkt aan het vinden van de oorzaak van de abnormale auto-immuunrespons geassocieerd met reumatoïde artritis.
Er is geen enkele oorzaak gevonden. Gangbare theorieën wijzen op een genetische predispositie en een triggergebeurtenis.
Symptomen geassocieerd met reumatoïde artritis
De primaire symptomen geassocieerd met reumatoïde artritis zijn onder meer:
- gewrichtspijn
- gewrichtszwelling of uitstulping
- gewrichtsstijfheid
- roodheid en / of warmte nabij het gewricht
- beperkt bewegingsbereik
ochtendstijfheid langer dan een uur, de betrokkenheid van de kleine botten van de handen en voeten, extreme vermoeidheid, reumatoïde knobbeltjes en symmetrische gewrichtsaandoening (bijv. beide knieën niet één knie) zijn allemaal kenmerken van reumatoïde artritis.
Diagnose van reumatoïde artritis
Er is geen enkele laboratoriumtest of röntgenfoto die een diagnose kan stellen van reumatoïde artritis. Een combinatie van testresultaten, een lichamelijk onderzoek en de medische geschiedenis van de patiënt samen kunnen helpen bij het bepalen van een diagnose van reumatoïde artritis.
Laboratoriumtests die vaak worden besteld om reuma te helpen diagnosticeren, zijn onder meer:
- reumafactor
- erythrocytsedimentatiesnelheid
- C-reactief eiwit
- anti-CCP-test
Röntgenfoto’s en MRI’s worden ook besteld om te helpen bij het diagnostisch proces en gedurende de hele test. verloop van de ziekte om de effectiviteit van de behandeling te controleren. Het doel van vroege diagnose en vroege behandeling is het voorkomen van blijvende gewrichtsschade.
Behandeling van reumatoïde artritis
Artritismedicijnen zijn de primaire behandelingskuur voor reumatoïde artritis. Elke individuele patiënt wordt geëvalueerd door zijn reumatoloog en een behandelplan wordt aanbevolen. Samen met medicatie kunnen sommige vormen van aanvullende behandeling of lokale injecties de pijn helpen verlichten.
Medicatie die wordt gebruikt voor reumatoïde artritis kan zijn:
- Biologische geneesmiddelen, zoals Enbrel (etanercept), Remicade (infliximab), Humira (adalimumab), (Simponi (golimumab), Cimzia (certolizumab pegol), Rituxan (rituximab), Orencia (abatacept)
- DMARD’s (disease modifying anti-reumatic drugs), zoals methotrexaat, Plaquenil (hydroxychloroquine), Azulfidine (sulfasalazine)
- Corticosteroïden (zoals prednison)
- NSAID’s (niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen zoals Celebrex (celecoxib) en Naproxen (Naprosyn)
- Pijnstillers (pijnstillers)
Prevalentie van reumatoïde artritis
Ongeveer 1,5 miljoen mensen in de Verenigde Staten hebben reumatoïde artritis en ongeveer 1-2% van de wereldbevolking is getroffen door reumatoïde artritis Vrouwen hebben meer last van de gevolgen dan mannen Ongeveer 75% van de reumatoïde artritis artritispatiënten zijn vrouwen Mannen, vrouwen en zelfs kinderen kunnen reumatoïde artritis ontwikkelen
Doorgaans treedt het begin van de ziekte van reumatoïde artritis op tussen 30 en 60 jaar oud. Points of Interest Over Reumatoïde Artritis
Ongeveer 20 procent van de mensen met reumatoïde artritis-test negatief voor de reumatoïde factor. Die patiënten worden geclassificeerd als "seronegatieve reumatoïde artritis". Algemeen wordt aangenomen dat seronegatieve patiënten een minder ernstig geval van reumatoïde artritis en minder beperkingen hebben, maar dat is niet altijd het geval.
- Reumatoïde artritis is in verband gebracht met een hoger sterfterisico, een hoger risico op hartaandoeningen en ook met een hoger risico op lymfoom dan met de algemene bevolking.
- Een ander aandachtspunt is dat roken is geïdentificeerd als een risicofactor voor het ontwikkelen van reumatoïde artritis.
